The National – Tropic Morning News

Het tempo van de nieuwe single van The National mag dan up zijn,  onze Matt is zijn gebruikelijke serieuze zelf.   

Berninger schreef (met hulp van zijn vrouw) Tropic Morning News toen hij  diep in de put zat. Gelukkig hielp het schrijfproces hem om weer op te krabbelen. Hij zingt over de futiliteit van persoonlijke sores terwijl de wereld in brand staat. Of zo iets.

Het deels live in Hamburg opgenomen nummer is de eerste trekker van alweer album number nine van The National, ‘First Two Pages of Frankenstein’ waaraan ook Sufjan Stevens, Phoebe Bridgers en Taylor Swift een steentje hebben bijgedragen. De releasedatum is 28 april.

Cloudsurfers – Cheap Cocaine

De ingrediënten garage, hard rock, grunge zijn algemeen gangbaar, en effecten als fuzz, galm, echo horen tot de basisuitrusting van iedere gitarist. Maar in handen van de dame en heren van Cloudsurfers smelten ze samen een puist superieure teringherrie die zijn gelijke niet kent.

Live deed de band uit Nijmegen al van zich spreken, maar op plaat klonk de band nog niet eerder zo vet. Dat is vet in de eigentijdse betekenis van top, tof super en strak en in de oude van dik, groot, vol en smerig. Debet aan het welslagen van Cheap Cocaine zijn producer Abel de Grefte (Cloud Mind) en mixer Michael Bager (o.a. King Gizzard). Goed nieuws dus dat er een compleet album aan zit te komen met dit topteam in de machinekamer.

Cloud Cafe – Some Times

Met Some Times bevestigt Cloud Café haar reputatie als een van de beste nieuwkomers van de jaren 20. Alles klopt weer, compositie, uitvoering en uitstraling.

De nieuwe single van de Amsterdammers is ook prettig anders. Is debuutsingle In Over Your Head een smeulend folk noir nummer met zijn vlotte tempo, slide guitar en meerstemmige refrein is Some Times bijna country. Dat het toch duidelijk twee songs zijn van dezelfde band hoor je aan de zang van Tara Wilts die tegelijk stoer en teder is en aan de speelse bas van Tom Radsma die dubbelt als producer. Jammer dat Cloud Café in maart geen album maar een EP ten doop houdt met een concert in de Paradiso. Maar dat is dan ook het enige minpuntje 😉

Pinguin Radio Podcast – Nieuwe muziek week 4 2023

Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.

Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:

  1. Las Robertas – Our Imperium (IJsbreker)
  2. The National – Tropic Morning News
  3. boygenius – $20
  4. Temples – Gamma Rays
  5. Screaming Females – Brass Bell
  6. White Feet – Yema (feat. Vieux Farka Touré)
  7. Adwaith – Sudd
  8. Cloud Cafe – Some Times (NL)
  9. Marathon – Mosquitos & Flies (NL)
  10. Cloudsurfers – Cheap Cocaine (NL)
  11. Josephine Odhil – Rye (NL)
  12. Rival Sons – Rapture (Breekijzer)
  13. Naaz – subliminal message (Popwarmer)
  14. Nadia Sheikh – The Shadows (Martje’s <3)

Popwarmer: Naaz – subliminal message

Afgelopen week kwam het nieuwe album ‘Never Have I Ever’ van de Nederlands-Koerdische zangeres Naaz uit. De plaat bestaat uit dertien nummers waaronder de singles ‘Sad Violins’ en ‘daughter’ en de nieuwe single ‘Subliminal message’, deze week de Popwarmer op Pinguin Pop. Goed nieuws dat Naaz terug is, want de boeiende zangeres had een bliksemstart op jonge leeftijd. Dat werd haar blijkbaar allemaal wat te veel want ze trok zich terug uit de (harde) muziekindustrie. Nu is ze er weer, vrij plotseling na twee jaar, en hoe! Subliminal message klinkt urgent, poppie – maar toch interessant.

Rival Sons – Rapture

Rapture betekent wederopstanding in het Nederlands. De nieuwe single van Rival Sons heeft dus een wat Bijbelse titel.

Ook de bandnaam doet evangelisch aan. De bekendste rivaliserende zonen zijn Kaïn en Abel. Misschien met uitzondering van Liam en Noel. Om het Bijbelse thema voort te zetten. De nieuwe single van Rival Sons is een geschenk uit de hemel!

Tommi Iomi zal zich voor zijn kop slaan dat hij niet op die riff is gekomen, Jeff Buchanan gaat tekeer als ware hij bezeten door de geest van Paul Rodgers en de gitaarsolo’s zijn Jimmy Page waardig. Inderdaad Rapture rockt alsof het 1969 is en dat is precies de bedoeling. De tekst van Rapture  is overigens voor velerlei uitleg vatbaar en zou best Christelijk kunnen zijn. De muziek daarentegen – onvervalste bluesrock- wordt al sinds Robert Johnson zijn ziel verkocht aan de duivel toegeschreven.

De zware jongens uit Longbeach, California komen dit jaar niet met één maar met twee nieuwe albums, die thematisch verbonden zijn. Eerst verschijnt in juni Darkfighter, daarop staat Rapture  en later dit jaar komt Lightbringer. Hallelujah!

White Feet, Vieux Farka Touré – Yema

Wie Vieux Farka Touré is wisten we wel, de zoon van de Malinese gitaarlegende Ali Farka Touré. En maker van een sfeervol album met Khruangbin. Dat vieux – oud in het Frans- is dus een beetje misleidend, Vieux had beter Farkan Touré junior kunnen heten. Maar dit terzijde. White Feet moesten we even opzoeken, want Yema is het eerste nummer dat onder die naam  verschijnt.

White Feet blijkt de nieuwe band te zijn van Nasser Ben Dadoo, een Franse bluesartiest met meerdere albums op zijn naam. Solo speelt Nasser de blues zo authentiek mogelijk met White Feet laat hij zijn Afrikaanse wortels doorschemeren. In ieder geval op debuutsingle Yema. Zijn Malinese gast speelt niet alleen gitaar. Beide meesters blijven dicht bij hun leest, maar hun samenwerking resulteert in een woestijnbluessong van een genre overstijgende schoonheid, en een niveau dat ze individueel nog niet hebben bereikt.

Las Robertas – Our Imperium

Je moet weten dat de wieg van Las Robertas in Costa Rica stond, want horen doe je het niet. Op basis van Our Imperium zou je de band eerder in Australië plaatsen, het land waar de paddopop welig tiert.

Las Robertas doet dus denken aan bands als King Gizzard, Babe Rainbow en Psychedelic Porn Crumpets, maar dan met een zangeres. Blijkbaar doen de magic mushrooms het ook goed in het Costa Ricaanse klimaat.

Voor ons is Las Robertas een nieuw naam,, maar de band is al even bezig. Our Imperium is een de voorbode van hun derde album. Met de opnamen van Love Is The Answer werd al in 2019 een begin gemaakt. Corona vertraagde de boel. In de controlekamer zat Owen Morris, een veteraan op productiegebied die eerder werkte met o.a. Oasis, The Verve en New Order. De bedoeling is duidelijk om Las Robertas op te stoten in de vaart der volken. Wij werken daar graag aan mee.

Meskerem Mees – Caesar

Meskerem Mees – Caesar (Mayway Records)

Meskerem Mees is de in 1999 in Addis Abeba geboren, maar in België opgegroeide singer-songwriter die in 2021 het geweldige Julius uitbracht. Een album dat uitpuilt van de poppareltjes.

De ep Caesar borduurt daar op voort. Een ep met acht tracks overigens. Alle acht ook weer raak. Mees is het vrouwelijke equivalent van oude mannen als Bob Dylan en Neil Young. Jawel. Maar misschien wel wat beter nog. Jawel. Verfijnder. Ontwapenender sowieso. Oorspronkelijk, speels en ultramuzikaal.

Meskerem Mees laat zich andermaal bijstaan door Frederik Daelemans; op cello en zang. De Belg is complementair aan zijn metgezellin, die zelf op gitaar, viool en piano te horen is.

Op een ep die eigenlijk veel te kort duurt. Want je wil veel meer horen van Meskerem. Van België’s grootste muzikale talent van het moment. Zo puur, maar met alle bravoure die je maar kunt bedenken. Zo komt ze op de proppen met het spoken word-stuk Great Dandelion, dat dit sublieme tweede meesterwerkje afsluit.

Het wordt voorafgegaan door een grandioze bewerking van de Schotse cultclassic Cod Liver Oil And Orange Juice. Een nummer dat in oorsprong een parodie is op de Amerikaanse gospelsong Virgin Mary Had A Little Baby. Het was in de sixties een hit voor de Schotse folkheld Hamish Imlach. Gedurfde tekst, vol dubbele bodems, waardoor het op de BBC-radio zo veel mogelijk in de ban werd gedaan. Nauwelijks verbazingwekkend dat juist Meskerem het nummer bij de kladden heeft gepakt en er een ronduit wonderschoon liedje van heeft gemaakt. Pieter Visscher

Boygenius – $20

En toen stonden er plotseling drie nieuwe nummers van boygenius online, je weet wel het verbond van Phoebe Bridgers, Lucy Dacus en Julien Baker.

Van de drie is $20 het meest opvallend, niet in de laatste plaats omdat Phoebe tegen het einde het hart uit haar broze lijf schreeuwt. Die hartekreten geven $20 een intensiteit die je maar zelden hoort in een popsong. Het nummer laat ook horen dat boygenius een serieuze band is en geen gezelligheidsvereniging. Een band waarvan het geheel meer is of in ieder geval anders dan de som der delen.

 $20 komt net als Emily I’m Sorry en True Blue van het eerste echte boygenius album dat ze simpelweg The Record, herstel the record hebben gedoopt. 31 maart is het album uit.