Nieuwe Muziek Archieven - Page 230 of 968

The Beths – Silence Is Golden

Silence is Golden is een mierzoet liefdesliedje uit de jaren zestig van de Britse band the Tremeloes. De gelijknamige song van The Beths uit Nieuw Zeeland is een absolute tegenpool; een scheurend en schurend en op momenten atonaal rocknummer over stress en overgevoeligheid voor geluid.

Een lastige kwaal, zeker als je in een band zit. Maar chef Beths Elizabeth Stokes lijkt weer helemaal genezen en heeft haar donkere ervaring verwerkt tot een song die zeker een van de hoogtepunten zal blijken van het Expert In A Dying Field album dat op 16 september moet gaan uitkomen.

Tramhaus – Make It Happen

Make It Happen is de slogan van de stad Rotterdam, en de titel van de nieuwe single van Tramhaus. Een kritiekloze ode aan hun thuishaven is Make It Happen zeker niet.

Shit happens ook in de Maasstad. Soms lijkt het wel het wilde westen! Daar moeten en kunnen we iets aan doen, is de boodschap van Tramhaus. Als de kameraden de handen maar ineenslaan. ‘Rotterdam make it happen!

Muzikaal houdt de band zich in; een lekker kabbelend ritme, wat speelse gitaren met af en toe een beheerste uitbarsting. De clip is een ode aan de bewoners van de gemêleerde arbeiderswijk Wielewaal in Rotterdam Zuid, een puur stukje Rotterdam dat met slopen wordt bedreigd om ruimte te maken voor yuppen en import. ‘Not gonna happen’ wat Tramhaus betreft.

Viagra Boys – Punk Rock Loser

I Ain’t Your Average Punk Rock Loser, Yeah I’m Savage, Im Really Cool, praatzingt Sebastian Murphy, het frontbeest van Viagra Boys uit Zweeeden in een voor de boys’ doen relatief rustig nummer.

De tekst lijkt een redelijk juiste omschrijving van zijn persoonlijkheid, in ieder geval van zijn gedrag op de bühne. Het album waarvan Punk Rock Loser een voorloper is heet Cave World en komt aanstaande vrijdag uit.

Op 10 december komen de boys de tent afbreken in Utrecht, in TivoliVredenburg om precies te zijn.

Popwarmer: Hazel English – All Dressed Up ft. Day Wave

Een lekker zomers briesje is All Dressed Up van de Amerikaanse/Australische dreampop zangeres Hazel English. Day Wave is eveneens dreampop, een project van Jackson Phillips. Zowel Hazel E als Day W zijn gevestigd in het zonnige California. Perfect match dus en laat de EP dan ook nog eens ‘Summer Nights’ heten. Luisteraars van Pinguin Indie kennen Hazel English van de Graadmeterhit Shaking. Day Wave stond op de playlist met de single Drag in 2015. Dat de zomers maar lekker lang mag duren met dit heerlijk voortkabbelende nummer!

The Limiñanas – La Musique

Met een klein dozijn albums in hun koker vinden The Limiñanas het wel eens tijd worden voor een overzicht. Binnenkort dus op uw verlanglijst, de 35 tracks tellende dubbelaar, Electrified (Best Of 2009-2022).

34 oude liedjes en (minstens) 1 nieuwe, La Musique. De bonus track klinkt als Public Service Broadcasting met zang van ‘the late great’ Arno Hintjens.

Het zijn dus Emmanuelle Seigner en Anton Newcombe met gastzanger Areski Belkacem, een 82 jarige Frans-Algerijnse zanger-componist- multi-instrumentalist. Het is zeker de moeite waard om hem eens aan te klikken op de muziek-streamingsdienst van je keuze. Dan hoor je een bijzondere fusie van experimentele en traditionele Berberse muziek en begrijp je waarom The Limiñanas hem gevraagd hebben met hen de Middellandse zee in te gaan.

Cavolo Nero – Habitat

Cavolo Nero is een koolsoort die eeuwenoud is en zelfs als door de oude Romeinen gebruikt werd, leert Wiki ons. Zet je er band achter en je ontdek dat Cavolo Nero ook de naam van een muzikaal gezelschap uit Utrecht, dat net als het Limburgse Yin Yin heerlijke muzikale stoofpotten bereidt met exotische ingrediënten als Afro-beat, Oriëntaalse disco en Franse funk.

Het gitaar overgoten, mediterrane Habitat zou verplichte kost moeten zijn voor iedere dj die deze zomer in een strandtent draait. Na de zomer trekt Cavolo Nero door het land als onderdeel van de Popronde karavaan.

Phoxjaw – sungazer

Het Britse Phoxjaw heeft de coronacrisis overleeft en viert dat met het ijzersterke sungazer.

Hun eerste nieuwe nummer sinds het verschijnen van hun debuutalbum in 2020 begint met een intro dat sterk doet denken aan de beginklanken van Baba O Reily van The Who. Toeval is dat niet. Ooit was The Who de hardste band op de aardkloot en ook een van de avontuurlijkste. Goed voorbeeld doet goed volgen zal Phoxjaw hebben gedacht.

Het is moeilijk anno 2022 de hardste band of de meest avontuurlijke van allemaal te zijn, maar met sungazer doet Phoxjaw een serieuze poging. Na het intro en het eerste couplet breekt vrij letterlijk de hel los. Dat recept van couplet afgewisseld met een superheavy gitaarbreak wordt een paar keer herhaald tot vlak voor het kookpunt wordt bereikt het nummer plots verandert in een onheilspellende ballad.

Al die veranderingen in stijl, toon en intensiteit illustreren het thema van sungazer, het naderende einde van onze planeet door oververhitting. Niet vandaag of morgen, maar ooit. Hopelijk komt het nieuwe album van Phoxjaw voor die tijd uit.

Pol – Boys Are

De gebroeders Ruben en Matthijs Pol debuteerden eerder dit jaar met een single die rechtstreeks uit de archieven van The Human League of een van de andere synthipop-pioniers leek te komen. Zo ‘echt’ klonk Comme Ça.

Ook Boy Are klinkt als een flash back naar de tijd dat de oorlog nog koud was. Het is goed te horen dat de Polletjes hun plezierige pastiches met kennis van zaken, maar vooral met liefde vervaardigen. Sound(effecten) en sfeer zijn authentiek en de beat is onweerstaanbaar.

De waardering van Ruben en Matthijs voor de new wave van de early eighties gaat gelukkig niet zo ver dat ze zich ook kleden in oversized glitterkostuums of hun haar stijlen in een windtunnel, maar verder klinken ze zo waarheidsgetrouw dat als je Phil Oakley Boys Are laat horen hij waarschijnlijk zal zeggen, ‘toffe track, maar ik kan me niet meer kan herinneren dat we het hebben opgenomen’.

A.A.Williams – Evaporate

A.A. Williams preludeert haar tweede album met een zacht sidderende gitaarballade volgens het principe van iemand die zacht praat beter wordt gehoord dan iemand die schreeuwt. Het is de kunst van de suggestie die van Evaporate zo’n sterk nummer maakt. Gitaren genoeg, bevlogen ook, maar beheerst.

A.A. Is een klassiek geschoolde multi-instrumentalist die haar stijl heeft gedestilleerd uiteenlopende bronnen als goth, metal, folk en de muziek van veel 20ste eeuwse (minimal) componisten. Ze is naar eigen zeggen ‘hooked on anything heavy’. Figuurlijk dan, want de decibellen meter blijf bij haar netjes in het zwart.

Het nieuwe album van de in Londen wonende zangeres-componiste heet As The Moon Rests en staat voor 7 oktober. Op 28 november wordt A.A., die haar Nederlandse debuut maakte in 2019 op het Roadburn Festival verwacht in Hall of Fame in Tilburg.

Where’s my Baby; a feel-good sound that blends the best of country and pop elements

Father and son Amplify Me and Rick Winsome team up to celebrate the return to festivals and gigs, in their latest offering ‘Where’s My Baby’. From the excitement, romance and crowds to the sun, drinking and friendships, here they capture it all.
Upbeat acoustic guitar, buttery basslines, and a soft drum beat, blossom into soulful guitar licks and soothing vocals for a feel-good sound that blends the best of country and pop elements.

Click here to listen to the track.