Julia Jacklin – I Was Neon

Meer nieuw sterk werk van Julia Jacklin. I Was Neon is de tweede single van het nieuwe album van de Australische zangeres die zich in 2019 in ons collectieve geheugen nestelde met Don’t Know How To Keep On Loving You en andere songs van haar Crushing (2019) album.

Opvolger Pre Pleasure, wat je zou kunnen vertalen als Voor Pret lijkt van een vergelijkbaar kaliber te worden getuige de singles Lydia Wears A Cross en het nieuwe I Was Neon. Op een straffe metronomische beat en omringd door een legertje elektrische gitaren zingt Lydia een weemoedige tekst over het meisje dat ze ooit was en nooit meer zal worden. De video van I Was Neon regisseerde Julia zelf.

Album 3 van Julia Jacklin wordt eind augustus verwacht. Op 17 november staat ze in Paradiso.

Popwarmer: The Haunted Youth – Broken

The Haunted Youth begint op stoom te komen. Vielen er vorig jaar nog gaten van meerdere maanden tussen releases, Broken is verschenen terwijl Shadows nog aan het klimmen is in de Graadmeter. En nu extra veel Broken op Pinguin Pop als Popwarmer van de week.

Het feit dat je dit leest betekent dat ook Broken weer een schot in de roos is. Wederom getuigt Joachim Liebens van een verlangen naar een tijd die hij alleen van horen zeggen kent; de roemruchte jaren tachtig toen men bepaald niet zuinig was met een galmpje hier of een echootje daar. De beat is up dit keer, dat maakt Broken dansbaar zonder echt een dansnummer te zijn. De spannende opbouw vindt zijn apotheose in een door gitaren gedomineerd eindspel. De fade out suggereert dat er ook een album versie bestaat.

The Dangerous Summer – All I Ever Wanted Was A Chance To Know Myself

Soms doet een witje wonderen. Neem The Dangerous Summer. De band had niet geen succes toen ze het in 2014 na 8 jaar voor gezien hielden, maar een echte doorbraak bleef uit. In plaats van in de vergetelheid te verdwijnen nam hun faam tijdens hun afwezigheid echter alleen maar toe. Het was dus op aandringen van een nieuw leger fans dat AJ Perdomo en Matt Kennedy in 2017 het bijltje weer oppakten . Ze brachten een nieuw album uit en een EP en begonnen aan een tour die pas ophield toen corona het reizen onmogelijk maakte.

Stilzitten was geen optie, dus hebben de mannen met drummer Aaron Gillespie een nieuw album geschreven en ogenomen dat later dit jaar zal verschijnen. Een releasedatum hebben we nog niet, wel een titel, Coming Home. En zo komen we terecht bij All I Ever Wanted Was A Chance To Know Myself, het tweede nummer dat de band uit Maryland dit jaar loslaat. De nieuwe single is een grungy Pepper-achtige (Chili niet Sgt.) track waarin fans van het eerste uur nog wel wat van de oude emo in zullen herkennen.

Dry Cleaning – Don’t Press Me

Met zijn speelduur van nog geen twee minuten is Don’t Press Me, de nieuwe single van Dry Cleaning meer een amuse dan een voorgerecht, maar smaken doet hij zeker.

Op een bed van stekelige gitaren rept Florence Shaw dit keer over computer spelletjes spelen. Op het eerste gehoor dan. Waarschijnlijk zit er wel een diepere betekenis verstopt in een frase als ‘Don’t Touch My Gaming Mouse, You Rat’.

John Parish ( PJ Harvey, Eels & Aldous Harding) produceerde deze eerste proeve van het nieuwe album van Dry Cleaning. De opvolger van debuut c.q. doorbraakalbum New Long Leg heet Stumpwork en komt op 21 oktober uit.

Op 1 november staat Dry Cleaning op Le Guess Who in Utrecht.

Blondshell – Olympus  

Of ze nog meer nummers had zoals Olympus vroeg de producer na het horen van de demo. Ja zei Sabrina Teitelbaum alias Blondshell en de rest zou best wel eens geschiedenis kunnen worden.

De eerste single van Bondshell is een op alle fronten zeer geslaagde onderneming; de broeierige opbouw, de 90’s gitaren en de overtuigende zang van de componiste. We kunnen alleen maar hopen dat de tekst over een in drugsrook opgegane relatie niet al te autobiografisch is, maar verder lijken we hier getuige te zijn van de geboorte van een artiest met de hoofdletter A.

Whitney – Real Love

Whitney, het Chicago-duo van Julien Ehlrich en Max Kakacek, keert terug met de aankondiging van hun derde album, SPARK, dat op 16 september uitkomt op Secretly Canadian en viert dat met een voorproefje, hun eerste single/video, “REAL LOVE”. Met SPARK herintroduceert Whitney zichzelf als een eigentijds syndicaat van klassieke pop, de fantasierijke, vertederende nummers met pakkende melodie zoals je van Whitney gewend bent, op SPARK gewikkeld in paisley-print Dilla-beats en weelderige elektronica. SPARK is echter geen radicale heruitvinding, het is Whitney die een eerlijke weergave geeft van meerdere stappen die ze in één nemen in hun carrière en het leven zelf. SPARK behoudt de warmte en het gemak van Whitneys vroege werk; deze nummers gloeien met de nieuwheid van nu.

Nikki Lane – First High

Vaste luisteraars weten dat wij niet vies zijn van een beetje alt.country op zijn tijd en al helemaal niet als Josh Homme er bij is betrokken.

Josh produceerde het nieuwe album van Nikki Lane. Het is voor het eerst sinds zijn vechtscheiding met Brody Dalle dat de king van de Queens weer iets van zich laat horen.

Miss Lane timmert alweer zo’n jaar of tien aan the ‘old dirt road’ met enig succes, maar niet genoeg om haar handel in vintage cowboykleding op te kunnen geven. Tot nu toe vond ze haar bewonderaars vooral onder collega’s. O.a. Lana Del Rey is fan en Josh dus, die speciaal voor de opname van Nikki’s vierde album een supergroep samenstelde met leden van QOTSA, Arctic Monkeys en Aurolux.

First High is een Stones Sticky Fingers periode countryrocksong met een tekst beschouwende tekst waarin Nikki constateert dat het nooit meer zo wordt als die eerste keer dat….(zelf invullen). Het nieuwe album van Nikki Lane heet Denim & Diamonds en komt eind september uit. 

Tamino – Fascination

Tamino is terug! Gedurende de coronacrisis heeft hij zich schuil gehouden, maar stilgezeten heeft hij duidelijk niet. Fascination is de tweede single van het tweede album van de Vlaams-Egyptische minstreel, die met zijn betoverende stem en expressieve songs zo’n beetje half Europa en heel Turkije aan zijn voeten wist te krijgen.

Fascination is een van de meer ‘westerse’ songs van Tamino, geen exotische snaarinstrumenten of percussie en vrijwel geen Arabische stembuigingen. Wat we wel horen is een sterk gecomponeerde en weer overtuigend gezongen semi-ballad, die deze oren meer aan Tim Buckley doet denken dan aan diens door Tamino bewonderde zoon Jeff.

De opvolger van Amir heet Shara en staat voor 23 september. Op 2 december treedt Tamino op in Paradiso.

Mt. Joy – Bathroom Light

De vierde voorloper en laatste van het nieuwe Mt Joy album is een uitgeklede ballad, een geslaagde kennismaking met de meer introverte kant van de band van Matt Quinn en Sam Cooper.

Bathroom Light gaat over verwachting en vooroordelen. Het voorbeeld dat Quinn geeft is dat hij zijn partner via Instagram heeft leren kennen. Wanneer hij dat vertelt aan mensen bekruipt hem altijd een soort van schuldgevoel. Als of hij iets verkeerds heeft gedaan. Onzin natuurlijk, maar wel een goed onderwerp voor een luisterliedje met naast een sterke tekst een erg fijne elektrische gitaar.

Het nieuwe album van Mt. Joy, Orange Blood is uit op 17 juni.

Klangstof – Disguiser

Na de succesvolle release van de EP ‘Ocean View’ eerder dit jaar brengt het Nederlandse indierocktrio Klangstof ‘Disguiser’ uit. Dit is de verbluffende eerste single van hun derde album die in september uitgebracht wordt. Het nummer gaat over het willen vluchten voor de laag nepheid in de maatschappij, maar er nog steeds elke minuut van de dag door achtervolgd worden. Klangstof is de eerste Nederlandse band ooit die op Coachella speelde. Hun eerdere releases resulteerden in een Best Alternative Act Edison Award en internationale radio-airplay en media-aandacht. De band start deze zomer hun tour met support shows van de internationale tours van Pixies (Europa, Australië en Nieuw Zeeland) en optredens op verschillende festivals.