Category: Nieuwe Muziek

Krush Puppies – Throw Me On The Fire

De leden van grunge-lite combo Krush Puppies liepen elkaar tegen het lijf in een dierenwinkel in Londen. Dat bijzondere begin wilden ze memoreren in hun bandnaam. Ze hadden zich Pet Shop Girls kunnen noemen, het werd uiteindelijk dus Krush Puppies.

Wij haakten in toen de dames eerder dit jaar met Love Kills The Demons kwamen. Opvolger Throw Me On The Fire mag er ook zijn, is misschien zelfs nog wel beter met zijn wisselende tempo’s en mooie contrast tussen fluisterzang en scheurgitaren.

Throw Me On The Fire staat op de debuut EP van Krush Puppies die uit is gekomen op het label van Sports Team (Holm Front).

Who or what is VanDenHorn..?

Kees Huizinga about VanDenHorn:

“VanDenHorn is my alter ego that wants to see beauty in everything. But it’s not always comforting beauty. Sometimes he sees beauty in the harshness and raw power of nature, of life, of mankind. He is firm and full of belief. He must be tamed… but can he be tamed? Sometimes he scares me… but I’m giving him a chance!!

VanDenHorn lives!

The song Beautiful is the first release and features Dion Bouwes as lead vocalist. Dion also added backing vocals.
Additional backing vocals and all other instruments are played by VanDenHorn. Music and lyrics are written by VanDenHorn.”

Listen to the track here

Powered by Penguin Artists

 

Arcade Fire –Unconditional (Lookout Boy)

Nieuwe Arcade Fire single, Unconditional (Lookout Boy) begint veelbelovend. Die belofte wordt helaas niet helemaal waar gemaakt. Naar maatstaven van de band zelf is Unconditional (Lookout Boy) gewoon wat gewoontjes.  Misschien vergissen we ons gruwelijk en blijkt het nummer een groeijuweel en een nieuw hoogtepunt tijdens de live-optredens. Maar het zou niet verbazen als bijvoorbeeld 3FM of Radio 2 er mee weglopen. En dat is een beetje het probleem.

Met zijn doot doot doot, vele violen en blije refrein is de tweede single van Arcade Fire’s WE album misschien wel te radiovriendelijk. De opbeurende sfeer van het nummer past echter wel bij de sterke tekst. Daarmee steekt het echtpaar Butler een hart onder de riem van kids die opgroeien in dit verwarrende tijdsbestek. “Lookout Kid, Trust Your Heart, You Don’t Have To Play The Part They Wrote For You, Just be True” . We hadden gehoopt op een 9 het is een 7. Nog steeds een dikke voldoende. WE is nu uit.

 

Fontaines D.C. – Roman Holiday

Alweer een nieuwe single van Fontaines D.C.? Yep. Overdaad schaadt inderdaad en er zou zelfs sprake zijn van een overdosis FDC als Roman Holiday niet zo totaal anders zou zijn dan zijn voorgangers. Wat zo anders is, is dat frontman Grian Chatten serieus probeert te zingen. Een Pavarotti zal hij nooit worden, maar zijn poging wordt gewaardeerd. Ook de rest van de band zoekt het dit keer in harmonie en melodie en dus niet in de postpunkpraatstijl waarmee ze furore maakten. 

De gezamenlijke inspanning levert een geloofwaardige rockballad op inclusief gitaarsolo. Kortom Fontaines D.C. waakt er voor een one trick pony te worden. Verstandig. En F.D.C. fans; vrees niet. De cross-over naar Radio 2, of erger Sky is nog heel ver weg.

Warpaint – Hips

Single drie van album vijf van het Amerikaanse Warpaint is weer heel anders dan Champion en Stevie. En wat de band hiervoor heeft gedaan. Het is nu wel duidelijk dat Warpaint niet op een makkelijke hit uit is.

We mogen natuurlijk niet uitsluiten dat er op Radiate Like This een breed aansprekend nummer als Billie Holiday komt te staan, of een indiehit als Love is To Die. Maar daar lijkt het dus niet op. Hips wordt in beweging gebracht door een mechanische beat die uit een kastje lijkt te komen. Desondanks wordt je regelmatig op het verkeerde been gezet. Sowieso is aan het hele nummer moeilijk een touw vast te knopen, zeker niet in het begin maar boeien doet het zeker met zijn apart getimede koortjes en buitenaardse synthesizersound. Of een nummer als Hips live te spelen valt, gaan we zien op 24 mei in Paradiso.

English Teacher – Polyawkward

English Teacher is druk bezig te demarreren van het legioen van de praatpunkscene naar de kopgroep. Nieuwe single Polyawkward tevens het titelnummer van een EP waarop ook hun laatste vier singles te vinden zijn, zorgt voor wind in de rug.

Lily Fontaine combineert (absurde) humor met rake observaties en geïnspireerde beeldspraak. Het refrein van Polyawkward luidt ‘I Haven’t got the appetite, I’d rather eat alone, Life is a buffet, And I’m going home’. Ook muzikaal maakt de band uit Leeds stappen. De backing van Polyawkward volgt de verschillende stemmingen en personages van het verhaal. Lily’s gesproken woord gaat soms naadloos over in zingen. Nu English Teacher weer volop kan optreden zal de ontwikkeling nog sneller gaan. Het heeft ook wel iets poëtisch dat één van de grootste concurrenten van Fontaines DC een band is met een frontvrouw die echt Fontaine heet.

Marlon Williams – My Boy

Slechts enkele dagen is de Nieuw-Zeelandse grens weer geopend voor internationale reizigers en de eerste muzikant die daar z’n oorsprong vindt, kondigt vandaag zijn Noord-Amreikaanse en Europeese tour aan! We hebben het over Marlon Williams natuurlijk, die tezamen met de tour aankondiging terug keert met “My Boy” op zak, zijn eerste nieuwe solomuziek sinds Make Way For Love uit 2018. Op het luchtige “My Boy” zijn de “zeldzame en betoverende” zang van Williams volledig te horen bovenop een zwevende deining van Polynesische en bluegrass-gitaren. Hij wordt ondersteund door een nieuwe cast van muzikanten: co-producer Tom Healy op elektrische gitaren, LA-gebaseerde drummer Paul Taylor (Feist), bassist Cass Basil (Ladyhawke, Tiny Ruins), Mark Perkins op zang en extra productie, en Elroy Finn op extra slagwerk.

De headline tour van Marlon Williams start in september en zal op 12 november in Antwerpen aankomen, zondag 13 november bij Paradiso in Amsterdam. Tot het zover is trekt Williams samen met landgenoot Lorde door Europa en kun je My Boy live horen op 8 juni bij AFAS LIVE.

Pit Pony – Supermarket

De opvolger van Black Tar stel niet teleur. Misschien is Supermarket zelfs wel beter en in ieder geval anders. Het was het idee van de gitarist van Pit Pony om de tekst van zangeres Jackie Purvey over twee uit elkaar groeiende geliefden in een krautrockjasje te steken.

Supermarket is monotoon en indringend en werkt toe naar een monumentaal slot waarin de stoppen net niet doorslaan. Jackie’s love story heeft duidelijk geen happy end.                                                Opwindend is het wel en overtuigend en ook onrustig. Daarom zal Supermarket wellicht wat meer tijd nodig hebben om aan te slaan dan Tar Pony. Duidelijk is wel dat Pit Pony een lange race gaat lopen.

La Sécurité – Suspens

Het Franse antwoord op de new wave en neue welle was de nouvelle vague. Die is bij ons maar met mondjesmaat doorgedrongen. Jammer, want we hebben wel wat gemist aan bands als Taxi Girl, Indochine en Les Rita Mitsouko. Franse popmuziek heeft vaak iets ongrijpbaars een ‘je ne sais quoi’ om het in hun lingo te zeggen. Zo ook het uit Montreal afkomstige La Sécurité. De band is wel bekend met de neuro-disco en poste punque van de vroege jaren tachtig waarin de gitaar langzaam werd verdrongen door de synthétiseur. Die strijd laait weer op in Suspens, een fijn springerig retro-rockertje met sporen van voornoemde bands, of voor de minder ingewijden The B52’s en Plastic Bertrand.

Sinead O’Brien – There Are Good Times Coming

De Ierse multidisciplinaire artiest Sinead O’Brien gooide vorig jaar nog hoge ogen op een van de grootste internationale showcase festivals SXSW.

Met haar unieke combinatie van post-punk, poëzie en avantgardistische kunst wordt ze beschouwd als een van de relevantste ontdekkingen van de laatste tijd.

Niet voor niks wordt er dan ook door veel toonaangevende media, die haar al geruime tijd in het vizier hebben, reikhalzend uitgekeken naar haar debuutalbum Time Bend And Break The Bower dat op 10 juni verschijnt. En dat geldt ook voor de liefhebbers van o.a. PJ Harvey, Fontaines DC, Nico en Dry Cleaning.

Live:

17 september – Rotterdam, Rotown

18 september – Amsterdam, Paradiso-Noord