Category: Nieuwe Muziek

Perel & Marie Davidson – Jesus Was An Alien

Jesus Was An Alien is een heerlijk hapje neo-retro elektropop met hijg-zang en huppelbeat, een 21ste eeuws nakomertje zeg maar van If Feel Love van Donna Summer. De zang is tweetalig, Engels en de langue d’amour, het Frans. Veel om het lijf heeft het liedje niet, maar leuk voor de afwisseling is het zeker.

Behalve in de V.S. waar het puritanisme weer hoogtij viert moet je tegenwoordig van goed huize komen om nog te schokken met en sekstrack, misschien hebben de dames om die reden Jezus er bij gehaald. Die is er overigens wel vaker van beschuldig is niet van hier te zijn.

Nog even over de makers. Perel is de artiestennaam van Annegret Fiedler, een Duitse dj die de eer had om als eerste niet Amerikaanse act onder contract te komen bij DFA Records van James Murphy van LCD Soundsystems. Marie Davidson is een Frans-Canadese collega van Perel. Voor de mensen met een goede conditie is er ook nog een bijna acht minuten durende club edit.

Teen Jesus and the Jean Teasers – Girl Sports

De jonge Jezus en de spijkerbroek plagers is de wat onbeholpen vertaling van Teen Jesus and the Jean Teasers. Het is een op zijn minst prikkelende bandnaam die waarschijnlijk niet toevallig doet denken aan Teenage Jesus & The Jerks, de oude band van een van de enfants terribles van de New Yorkse no-wave beweging Lydia Luch.

Het uit uit Australië (Canberra) afkomstige Teen Jesus and the Jean Teasers is een powervrouwenband met een sound ergens tussen pop en punk in. De vier weelderig getatoeëerde meiden besloten ooit een band te beginnen na het zien van de film School Of Rock. Het bleef gelukkig niet bij dromen, want het opgevoerde Girl Sports is alweer de zevende single van de Jean Teasers. Eerder gooiden we AHHHH voor de Pinguins.

Het is maar de vraag of Girl Sports vaak op de Australische (of andere Engelstalige) radiostations te horen zal zijn, want de dames gooien er met regelmaat een welgemeend fuck uit. Het onderwerp van hun toorn is iedereen (lees mannen) die vrouwen in de muziek (en sport) niet serieus nemen. In het van oudsher sterk macho Australië is dat nog zeker nog een ding. Hier lijken we wat verder, maar ook weer niet zover en zeker niet zo lang dat de boodschap van Teen Jesus and the Jean Teasers overbodig is.

Satellites – Seni Sen Oldugun Için Sevdim

Satellites komt uit Tel Aviv maar zingt in het Turks. In ieder geval op Seni Sen Oldugun Için Sevdim dat ‘Ik hou Van Jou Omdat Je Jezelf Bent’ betekent. Op de meeste songs van hun debuutalbum toont de band zich verwant aan ‘ons eigen’ Altin Gun, maar op Seni Sen gaat de band op de psychedelische toer en klinken ze eerder als Jefferson Airplane.

Als je foto’s of live-filmpjes ziet van de brave dame en heren vraag je je af of ze ooit wel eens paddo’s van dichtbij hebben gezien, maar afgaand op Seni Sen ontbijten ze er mee. De Turkse taal geeft de productie een fraai exotisch tintje, maar het zijn de laag rondvliegende gitaren waar het om draait bij Seni Sen van Satellite.

Totally Enormous Extinct Dinosaurs – Blood In The Snow

De naam doet een flinke band vermoeden maar, maar er is maar één Totally Enormous Extinct Dinosaur, een van oorsprong Britse maar nu in de VS residerende dj/producer, die luistert naar de naam Orlando Tobias Edward Higginbottom. Orlando is genoemd naar zijn verwekker, een internationaal vermaarde musicoloog en muzikant die 35 jaar lang organist was en dirigent van het koor van New College in Oxford.

Orlando heeft het dus niet van een vreemde, maar is wel een heel ander kant opgegaan. Als Totally Enormous Extinct Dinosaurs, ook wel TEED genoemd produceert Orlando dansmuziek voor de kleinere clubs, huisfeesten of gewoon voor thuis. Geen woest gebeuk dus of music for the masses  maar intieme kop/staart songs die zelden langer zijn dan vijf minuten. TEED is meer een singlesman dan een albummaker. Daar heeft hij er nog maar één van op zijn naam staan, en die verscheen al in 2012. Maar er schijnt nu toch echt een topvolger aan te komen. Blood In The Snow is daarvan een veelbelovende voorbode. Het is een licht dansbaar, lekker niks aan de hand plaatje, dat positief opvalt dankzij een stotterende synthesizer en andere oorstrelende soundjes. TEED is geen geweldige zanger maar met hulp van wat effecten komt hij een heel eind. De titel Blood On The Snow klinkt winters, misschien geïnspireerd door een skiongeluk, maar de sfeer van de track is net zo zomers als een ijsje met je meisje op het strand. Of een anders geaarde partner natuurlijk.

Tapestries – Thanatos

Als je niet weet dat Tapestries uit Utrecht komt, zou je kunnen denken van doen te hebben met een band uit de Sub-Sahara. Nieuwe single Thanatos heeft de beat en sound van de betere desert-rock zoals we die kennen van acts als Mdou Moctar en Bombino. De Engelse taal verraadt echter hun niet Afrikaanse afkomst.

Vanwege het nog uitblijven van succes weten we nog maar weinig van Tapestries behalve dan dat ze dus uit Utrecht komen. Maar we hebben wel wat vermoedens. O.a. dat ze elkaar kennen van de uni. Een songtitel als Thanatos suggereert een hogere opleiding. Thanatos leert wiki ons is de Oud Griekse benaming voor de (belichaming van de) dood. Kan natuurlijk ook dat ze de Mythos boeken van Stephen Frey hebben gelezen, of bekend zijn met de gelijknamige vintage video game.

Maar net zoals leden van bands uit Oxford meestal niet uit Oxford komen bestaan veel Utrechtse bands uit muzikanten die daar niet zijn geboren, maar studeren. Zeker weten doen we dat dus niet. Wat we wel weten is dat als Tapestries nog een paar nummers van het niveau van Thanatos weten te weven dat dat succes er wel gaat komen.

Angel Olsen – All The Good Times

Arme Angel Olson. Ze lijkt niet voor de liefde in de wieg gelegd. Als ze al iemand tegenkomt die de ware zou kunnen zijn, blijk het een illusie. Someone’s Lose is someone elses gain om het in haar taal te zeggen. Die someone else zijn wij dus, want wij spinnen garen bij de onbeantwoorde liefdes liedjes van La Olson.

All The Good Times is een zacht vloeiende song a la Lykke Li en Lana Del Rey. Torch ballad is de vakterm voor dit soort broeierige en beschouwende liefdesliederen waarin de zanger(es) tot de slotsom komt dat het einde der liefde nabij en onafwendbaar is.

Angel Olsen debuteerde tien jaar geleden met een folk noir album waarop ze zichzelf begeleide op een akoestische gitaar. Op haar aanstaande album, Big Time kleurt ze haar songs met een bescheiden big band, inclusief blazers, maar feitelijk is ze nog net zo lonesome als die steelguitar in All The Good Times.

Popwarmer: Nilüfer Yanya – the dealer

De eerste keer dat we iets van Nilüfer Yanya oppikten was ze nog jong en veelbelovend. Jong is ze nog steeds, maar de belofte heeft ze inmiddels wel waargemaakt. Drie albums heeft ze nu op haar naam staan, waarvan de laatste PAINLESS onlangs uitkwam met zeer goede kritieken.

Gezien het succes van songs als Baby Blu, Melt en In Your Head was er voor de Brits-Turkse zangeres geen reden om het over een andere boeg te gooien. Toch lijkt ze dat wel te doen. Af en toe gecompliceerder en alternatiever. De nieuwe single the dealer is daarentegen wat zwoeler en daarom de Popwarmer op Pinguin Pop deze week. Toch uptempo genoeg met een stuwende drumbeat. the dealer is zo’n nummer dat elke keer als je het hoort weer beter is dan je dacht. Dat geldt overigens ook voor de maakster.

The Haunted Youth – Shadows

Na slechts drie singles heeft Joachim Liebens a.k.a. The Haunted Youth zich al gevestigd als een van de beste Belgische bands sinds de befaamde Belga pop golf van een kwart eeuw geleden. Nieuwe single Shadows sterkt ons alleen maar in die overtuiging. Knap is ook dat The Haunted Youth al zo snel een eigen, herkenbaar geluid heeft ontwikkeld. Die sound is diep geworteld in de klassieke new wave, maar van wie nou precies de kunst is afgekeken is niet zo 123 te zeggen. Shadows is wat weemoediger dan de voorgangers dat komt mede door de breekbare zang, die perfect past bij de thema’s van de song, angst en eenzaamheid.

Of er al plannen zijn voor een debuutalbum kunnen we nog niet vertellen. In principe moet er genoeg materiaal zijn, want The Haunted Youth treedt regelmatig op, en speelt dan meer dan vier liedjes nemen we aan. In Nederland is de band te zien op 8 mei in V11 in Rotterdam en op 22 mei tijdens het Ik Zie U Graag Festival in Breda. Ook staat de jeugd op Pukkelpop en het Dour Festival.

Coach Party – Nothing Is Real

Jess Eastwood, de gangmaker van Coach Party mag zich nog weleens kwaad maken (FLAG), of haar partner het leven lastig (Weird Me Out). Op nieuwe single Nothing is Real laat ze horen ook een zachte kant te hebben, een dromerige zelfs. Maar terwijl Jess mijmert dat ze net als haar vriendinnen best wel wat zorgelozer zou willen, hakken de gitaren er weer stevig in. Het contrast tussen zang en gitaren geeft Nothing Is Real nummer wel wat shoegazerigs.

Nothing Is Real is het titelnummer van de derde EP van Coach Party dat net als Wet Leg van het eiland Wight komt. De band is binnenkort hier te zien en wel op 13 april in Doornroosje, en de 15e in Schijndel op Paaspop.

Wet Leg – Ur Mum

Wet Leg flikt het hem weer. We dachten na vier liedjes wel een tijdje zonder Rhian en Hester te kunnen, maar voor Ur Mum vallen we weer als een blok. De nieuwste single van de dames is een vrij funky nummer, een dikke zeven dat vanwege een geniale 10 seconden durende gil toch een negen blijkt te zijn.

Het is absurd hoe snel is gegaan met het duo van het eiland Wight. Zo snel dat hun succes dat er sprake leek van een hype, maar door nummers als het door Dan Carey geproduceerde Ur Mum bewijst de band echt enorm verschrikkelijk goed en bijzonder te zijn. Album volgt over twee weken.

In de tweede helft van mei is Wet Leg te zien in Rotown (de 20ste), Paradiso (London Calling 20-21ste) en Ekko (26ste). In november staat Wet Leg ook nog in de Vera (5e) en de 11e van de 11e wederom in de Paradiso maar dan als hoofdact.