Category: Nieuwe Muziek

Kim Deal – A Good Time Pushed

Kim Deal komt binnenkort met een solo-album. Haar eerste in een bijna 40 jarige loopbaan waarin ze geschiedenis schreef als lid van Pixies en The Breeders.

Een jaar of tien geleden heeft ze er al een serie singles doen uitgaan, maar van een album of serieuze solocarrière is het toen niet gekomen. Nu dus wel. A Good Time Pushed is de derde single van Nobody Loves Me More dat eind volgende maand moet gaan uitkomen. De twee voorgangers van A Good Time Pushed hebben we geskipt. Coast had te veel trombone naar onze zin en Crystal Breath was te wazig. Maar met A Good Time Pushed is helemaal niks mis; een mid tempo indie-rocksong waarmee Kim haar reputatie alle eer aan doet. Ze nam haar debuutalbum op met zus Kelley en andere leden van The Breeders. Ook ‘the late great’ Steve Albini heeft nog een steentje bijgedragen.

Martje Serveert nieuwe muziek week 42 2024

Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.

Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:

  1. Divorce – All My Freaks   IJSBREKER!
  2. Being Dead – Van Goes
  3. The Smile – Bodies Laughing
  4. Josephine Odhil – Empathy
  5. Kim Deal – A Good Time Pushed
  6. Slowdive – Kisses (electronic version 3)
  7. The Black Keys – Mi Tormenta (feat. DannyLux)
  8. ratbag – pinky girl
  9. The Horrors – The Silence That Remains
  10. Villagers – Mountain out of a Molehill
  11. Oh Hazar- Justice
  12. The Cure – A Fragile Thing / BREEKIJZER
  13. Droom Dit – Ik Weet Het / POPWARMER
  14. Field Music – Absolute Negative / MARTJES < 3

Oh Hazar – Justice

Oh Hazar pikt de draad weer op met wat misschien wel hun sterkste single tot nu toe is. En hun stevigste.

De Nijmeegse band maakt sprookjesrock, maar een garantie voor een lang en gelukkig leven is er niet. Imke Loeffen zingt met een fijne rockabilly galm op haar stem terwijl haar kompanen zoveel mogelijk herrie proberen te produceren zonder de frontvrouw in de weg te zitten. Justice klinkt als Kate Bush in een boze bui of iets in die richting.

Josephine Odhil – Empathy

Empathy begint stevig en blijft ook potiger en onrustiger dan we van Josephine Odhil zijn gewend. Vooral de drummer (en co-producer) mag zijn stempel drukken op de song. Dat heeft een reden.

Op haar debuutalbum creëerde Josephine O een feeëriek universum waar zij met haar gewichtsloze stem doorheen zweefde. Voor haar tweede album is ze afgedaald naar de onderwereld vorsend naar de keerzijde der dingen. Empathy is een eerste verslag van die zoektocht. Josephine zingt vanuit het perspectief van iemand die niet in staat is zich te verplaatsen in een ander, die geen medeleven kan voelen. Het nummer is dan dus beslist niet autobiografisch. Album is in de maak.

The Smile – Bodies Laughing

Bands brengen vaak nog een nummer uit dat om wat voor reden dan ook was afgevallen bij de samenstelling van hun laatste album.

The Smile had genoeg songs over van de sessies voor hun begin dit jaar verschenen Wall Of Eyes album om een compleet tweede album mee te vullen. De vraag is dan natuurlijk zijn het afdankertjes, of welkome aanvullingen? Het antwoord hangt waarschijnlijk af van je liefde voor de muziek van Thom Yorke en de zijnen. Maar over Bodie Laughing kunnen we het eens zijn, dat is op en top een topsong. Thom in de ballad mode, het juiste nummer voor het juiste seizoen.

Peter McPoland – My Baby

Toen we Peter McPoland een paar jaar geleden ‘signaleerden’ was hij een aanstormend talentje uit Texas.

Daar komt hij nog steeds vandaan, maar met een kleine anderhalf miljoen luisteraars elke maand is hij inmiddels wel soort van arrivé. Peter is al vrij ver met zijn derde album. My Baby, single nummer drie van de nog titelloze langspeler. My Baby is lief en simpel. Het nummer krijgt meerwaarde door een smaakvolle gitaarsound, een mooie solo en een grappige tekst. Peter zingt dat zijn baby niet meer met hem wil ‘rotzooien’, omdat ze god heeft gevonden.

Super editie Pinguin Radio Showcases lokaal in DB-s Utrecht

Weer een geweldige avond waar vier bands zich hebben laten horen: Per.Fumum – Anna Spark – LINEAL – Five Minute March speelde alsof hun leven ervan afhing! En dat deed het ook want de band met de meeste wardering van het publiek krijgt een kans op de Pinguin Radio Showcase tijdens ESNS in Groningen!

nu is het biojzondere dat er voor 2 bands enorm veel ge”clapped” is. Zoveel dat we vinden dat ze allebei een plek krijgen in Groningen! Anna Spark & Five Minute March speelde gaan we terug zien, horen en meemaken in Groningen op het Pinguin Radio Showcase Festival tijdens ESNS! Jiehoe!

 

Being Dead – Van Goes

Met Firefighters van Being Dead hoog in de Graadmeter zijn we op zoek gegaan naar een geschikte opvolger. Dat viel niet mee.

Niet omdat de Texanen een one-hit-wonder zouden zijn, maar omdat ze bij het bereiden van hun songs volledig lak hebben aan eventuele radiovriendelijkheid. Wat natuurlijk wel voor ze pleit. Uiteindelijk hebben we gewoon de keuze van het volk gevolgd en de meest gestreamde track gekozen. Dat is dus Van Goes, een nummer dat nog maffer is dan Firefighters.

Being Dead heeft zo zijn eigen opvattingen over intro’s en outro’s en aan refreinen doen ze niet of meestal niet. Meng Frank Zappa met Pixies en maak het af met een snufje Mama’s & Papa’s en je krijgt iets dat in de verte wel lijkt op Being Dead. Maar de band klinkt vooral als zichzelf, kronkelig en ongrijpbaar, net als het schepsel waarnaar ze hun tweede album hebben vernoemd, EEL, de paling.

The Cure – A Fragile Thing

Zou Robert Smith een deal met de duivel hebben gesloten, eeuwige jeugd in ruil voor zijn ziel? Aan zijn uiterlijk zie je dat de tijd wel degelijk vat heeft op de zanger van The Cure, maar zijn nieuwe songs klinken net zo fris en overtuigend als die van eind vorige eeuw.

En zingen doet Smith nog steeds als een jonge god. Na Alone is A Fragile Thing de tweede voorloper van Songs Of A Lost World, het album waar de fans al zo’n zestien jaar op zitten te wachten. Het zou kunnen dat Smith stiekem oude, onbekende songs heeft opgegraven en afgestoft voor het nieuwe album, maar dan nog. De nieuwe singles zijn old school, hard core en vintage Cure, tijdloze topsongs die weer eens duidelijk maken dat The Cure tot den Groten Der Aarde behoort.

shego – La fiesta

Het lekkere ‘niets aan de hand’ plaatje van deze week is van het Spaanse shego.

La Fiesta van het damestrio uit Madrid is tweeënhalve minuut Musica Exotica. Cartooneske Spaanstalige meezing rap-rock-punk-pop. En Shego heeft nog veel meer van dit soort snoepjes in haar mandje, liedjes waar de lol van afspat. In Espagna lust men er wel pap van. Een festival als Eurosonic zou er flink van opvrolijken. En als ze dan toch hier zijn, knoop er dan maar meteen een tourtje aan vast. Wat Spaanse zomerzotheid in de donkere dagen rond kerst kan geen kwaad.