Category: Recensies

Sprints – All That Is Over

Sprints – All That Is Over (City Slang)

Er komt de laatste jaren nogal wat postpunkgeweld vanuit het levendige Dublin en Sprints is daar een fijne exponent van. Ook tweede album All That Is Over overtuigt van voor naar achter.

Een vlotte opvolger van het levendige Letter To Self, waarmee de band zich meteen op de kaart wist te zetten vorig jaar. Qua intensiteit noteren we een gelijkspel. All That Is Over is vooral net zo goed. Neem een razend liedje als Descartes eens. Met een Karla Chubb vol furie. Zoals ze op de hele plaat op een geweldige manier haar gal spuwt.

Sprints was een van de hoogtepunten op Pinkpop 2025 en het zou niet onterecht zijn als ze er aankomend jaar weer bij zijn. Maar dan op het hoofdpodium. Dik verdiend.

All That Is Over is een opwindende plaat geworden met een prettige gedoseerde portie agressie. Zoals in het eerder genoemde Descartes. Chubb: “Ik spreek, dus ik begrijp. Veel van de negativiteit in de wereld is geworteld in ijdelheid en het ego dat jouw overtuigingen of identiteit belangrijker zijn dan die van iemand anders. Descartes onderzoekt het idee dat schrijven voor mij niet alleen een hulpmiddel is om muziek te maken, maar ook een hulpmiddel om de wereld te verwerken.”

Something’s Gonna Happen en het overheerlijke, verwoestende Pieces zijn ook van die nummers waarmee je de buren eenvoudig het huis uitjaagt tijdens een saaie verjaardag. Sprints meet zich qua zeggingskracht moeiteloos met hun vrienden van Fontaines DC. Pieter Visscher

 

Snõõper – Star 6 9

Ken je één nummer van Snõõper dan ken je ze eigenlijk allemaal. Bijna allemaal.

Het slotnummer van het nieuwe album van de band uit Nashville is geen elektronische stuiterpunksong, maar een wat meer psychedelisch experiment, ook super ADHD maar toch anders. En met zijn 4 minuten ook ruim 2 x zo lang als de meeste andere liedjes op Worldwide. Wellicht een blik op de toekomst van Snõõper. Over nieuwe single Star 6 9. We hier niet vrolijk van wordt of geen adrenaline-stoot voelt moet maar even naar een van onze andere streams surfen. De rest gewoon even schijt aan de buren en volume op 11.

The Last Dinner Party – Second Best

Een van de commentatoren op Youtube omschreef de nieuwe single van The Last Dinner Party als een mix van Siouxie en Kate Bush. En zo is het.

Heksenrock zou zou je een nummer als Second Best ook kunnen noemen, een term waar de dames zich waarschijnlijk wel in kunnen vinden. Ze hebben hun tweede album niet voor niets From The Pyre genoemd, vanaf de brandstapel betekent dat. De culturele erfgenamen van Joan Of Arc mogen zich ook graag verkleden als deernes uit lang vervlogen tijden. Het, we mogen wel zeggen, langverwachte tweede album van The Last Dinner Party komt uit op 17 oktober. Op 1 maart staat de band in de AFAS, wat waarschijnlijk een grote verkleedpartij zal worden van zowel fans als de vrouwen op de bühne.

Automatic – Black Box

Van Is It Now, de eerste single van het gelijknamige nieuwe album van Automatic hebben we een IJsbreker gemaakt. Het was maar een matig hitje in de GM. De tweede, Mercury was eigenlijk nog beter, maar haalde de lijst helemaal niet. Een normaal radiostation zou het hierbij laten en overgaan tot de orde van de dag.

Maar wij zijn Pinguin Radio dus gooien we een derde single van Halle, Isabella, Lola in de strijd, want fan van het Amerikaanse trio. Laten we niet overdrijven door te zeggen dat Black Box de beste is van het stel, maar veel scheelt het niet. Net als zijn voorgangers is Black Box een spannend en intrigerend liedje met een mooie balans tussen electro en analoog. Retro, maar niet ouderwets. Dansbaar maar geen dance. Een tikkeltje duister ook. Kortom een lekker ongrijpbaar nummertje met de nadruk op lekker.  

Concert: 18 november Toekomstmuziek Amsterdam

zZz – Rambler

Rambler is een solide opvolger van Hey Hey. En het tweede bewijs dat triple Z ondanks een onderbreking van zo’n tien jaar nog niks aan opwinding, gekte en muzikaliteit heeft ingeboet.

Rambler rockt, klopt en zuigt en dit alles in minder dan 3 minuten! Het nieuwe album van het hoofdstedelijke orgel duo heeft de intrigerende titel, Konnichiwa, Guten Morgen, Money Money en komt al eind deze maand uit. Ook gaan de koningen der Vaderlandse Indie sleazZze-scene weer op tournee. Voor data klik je hier.

Melody’s Echo Chamber – In The Stars

Zijn het echte violen of komen ze uit een kastje? Ze klinken in ieder geval zwoel en sfeervol. Net als de stem van la belle mademoiselle Melody (haar echte naam) Prochet uit Aix-en-Province.

Met de release van In The Stars kondigt de Française de komst aan van een nieuw album van haar wegdroompop project Melody’s Echo Chamber. De nieuwe single klinkt als een onontdekt juweeltje uit de late jaren zestig/begin jaren zeventig op een klein, maar belangrijk detail na. De drums zitten voorin de mix. Dat maakt de nieuwe single helemaal van deze tijd en misschien wel tijdloos. Melody zelf zingt in de beste Franse zuchtmeisjes stijl, inclusief Frans accent. Het nieuwe, vierde album van Melody’s Echo’s Chamber heet Unclouded en volgt begin december.

The Best Of The Worst– Misogyny

The Best Of The Worst is een zelf benoemde skacore band uit New Jersey.

Skacore is een samenvoeging van ska, als in oerreggae en core, als in hardcore lees oerpunk. En dat is wat je krijgt in de krappe twee minuten die Misogony duurt. Eerst een stukje hardcore punk en dan een staartje ska. Het verbindende stuk is dan weer heavy metal. Het werkt en hoe! The Best Of The Worst is een trio met al redelijk wat albums op hun kerfstok. Misogyny staat op New Dead Ends, hun 6e. Het is geen single maar te goed om geheim te houden.

Muzikaal is Misogyny dus om vrolijk van te worden. De tekst van Miss Liz Fackleman is dat niet. Misogyny betekent namelijk vrouwenhaat en dat dat nog (of weer) bestaat anno 2025 is om droevig van te worden.

The Vices – I Know

Een verstandige band houdt wat achter de hand, zet niet alle opgenomen nummers op hun nieuwe album, maar bewaart wat voor later.

Zo-ook The Vices. De Groningers hebben afgelopen vrijdag een Super Deluxe Editie van hun begin dit jaar verschenen Before It Might Be Gone album vrijgegeven.  Daarop staan dus een aantal extraatjes. Een van de toetjes is het lekker agressieve I Know, een song waarmee de band laat horen het rocken nog niet te zijn verleerd. Naast het opnieuw onder de aandacht brengen van de langspeler dient de release op single van I Know nog nog een doel; de nieuwe tour promoten. Interesse? Klik hier!

 

Claw Boys Claw – Fly

Claw Boys Claw – Fly (Excelsior)

Ondergetekende zat weleens bij geboren Alkmaarder Peter te Bos in de bus in de periode dat hij in Wieringerwerf woonde. Het dorp van de legendarische Mariannebar en voetbalclub DWOW. En die camping waar je kunt slapen in een vliegtuig of helikopter. Of in de, jawel, tourbus van U2. En de Dukdalf natuurlijk, waar talloze punk- en rockbands hun eerste optredens afleverden. De ‘Duk’ bestaat nog altijd. Op een andere locatie in het dorp. Wat zou het mooi zijn om Claw Boys Claw te verleiden daar eens op te treden. Peter te Bos terug naar zijn roots.

Te Bos wordt 75 eind van het jaar en lijkt wel in de vorm van zijn leven. De huidige tournee van de band schijnt een afscheidstournee te zijn. Maar daar geloven we natuurlijk helemaal niets van. Want wat een album is Fly geworden zeg. Alle 12 goed zijn ze, de songs op de nieuwe worp van Claw Boys Claw.

Niet voor niets wordt een rocknummer als It’s A Thing grijsgedraaid op het indiestation van Pinguin Radio. Hoor die gitaar van bandlid van het eerste uur John Cameron eens gieren. Wat heerlijk. Vakwerk ook weer van drummer Jeroen Kleijn.

Zwakke broeders komen we dus niet tegen op Fly. Een plaat die je de hele dag wel wil horen. De cd-speler maakt dan ook overuren. Het glasheldere productiewerk van Jan Schenk is fabuleus. We horen geweldige tweede stemmen van Hannah en Gini Cameron. Fly vindt een mooie balans tussen gedragen liedjes en nummers waar ouderwets de beuk in wordt gegooid. De bedwelmende schoonheid van het afsluitende Page After Page is pure honing voor de ziel. Pieter Visscher

Loupe – Not Alone

Het is altijd even afwachten wie er achter de microfoon staat bij het Amsterdamse Loupe, want de band slijt zangeressen als Spinal Tap drummers (grapje!).

Maar de bezetting is onveranderd sinds de release twee jaar geleden van hun debuutalbum. Ofwel Annemarie achter de drums, Lana op bas, Abel speelt gitaar en Nina dus achter de microfoon. Wat wel is veranderd, zij het subtiel, is hun sound. Not Alone is een soort funky dreampop van een band die nog hechter speelt dan voorheen. De effecten op de stem geven de nieuwe single een psychedelische glans en als vanouds tovert Abel weer heerlijke klanken uit de gitaar. Not Alone is de voorbode van een tweede album van Loupe. Dat verschijnt al op 28 november onder de titel ‘Oh, To Be Home’ als vanouds op Exelsior Recordings.