Category: Recensies

Together Pangea – Like Your Father

We volgen Together Pangea toch als snel zo’n jaar of tien, maar de band blijft boeien met puntige singles en solide albums.

Like A Father is weer zo’n typisch Together Pangea nummer; neo-retro West-Coastrock met echo’s van bands als Beach Boys, Creedence en niet op de laatste plaats The Byrds. Mooi ook is het citaat uit Be My Baby van The Ronettes. Toch is Together Pangea meer dan een revivalband’. De tekst gaat van Like A Father gaat wel ergens over; de perikelen van ouder worden en de productie van Mikey Freedom Hart is edgy en eigentijds. Die producer is ook niet de eerste de beste. Hart speelt toetsen bij Bleachers en werkte mee aan albums van o.a. Taylor Swift, Lana Del Rey en ASAP Rocky. Het feit dat zo’n dure kracht – waarschijnlijk tegen gereduceerd tarief-  bereid is in zee te gaan met wat je toch een underground band zou kunnen noemen, zegt ook wel wat.

Cardinals – Masquerade

Het duurt nog even voordat het debuutalbum van Cardinals onder ons is nog een maandje of vier, maar de voor uitgezonden singles beloven veel.

Cardinals komt uit Ierland en dat kun je horen. Aan hun tongval, maar ook aan de folky accordeon die langzaam maar zeker uit de mix van Masquerade opdoemt. Toch is Cardinals op de eerste plaats een gitaarband en daarbij een vrij traditionele. Tekst en melodie staan centraal bij de band uit Cork. Masquerade, het titelnummer van dat debuutalbum, is een semi-ballad met een slepende melodie en een wijze tekst.  Zanger Euan Manning pleit voor meer kwetsbaarheid en minder cynisme.

Jeff Tweedy – Lou Reed Was My Babysitter

En wij maar denken dat Jeff Tweedy is groot gegroeid op een strikt menu van country & Americana, van Willie Nelson en Hank Williams.

Blijkt de oprichter van Uncle Tupelo en Wilco, bands die aan de wieg stonden van de alt.country-beweging ook fan te zijn geweest van Lou Reed! Jeff heeft een liedje gemaakt over zijn idool waarin hij beweert dat de voormalige Velvets voorman zijn oppas was. Lou Reed Was My Babysitter is een perfecte Lou Reed pastiche. Het nummer had niet misstaan op een van de albums van de meester. Jeff brengt zijn eerbetoon met een knipoog. Dat geeft ons een alibi om een favoriete anekdote op te dissen over legendarisch nukkige Reed; Iedereen houdt van Lou Reed. Behalve de mensen die hem wel eens hebben ontmoet ;).

Lou Reed Was My Babysitter is een van de 30 nieuwe liedjes op Jeff Tweedy‘s Twilight Override album dat vrijdag a.s. uitkomt.

Queen’s Pleasure – The Club

The Club is de tweede single van het derde album van het Amsterdamse Queen’s Pleasure.

Waar Eva een ingetogen liefdeslied is, is The Club een onstuimige rocker met vervormde vocals en losgeslagen gitaren. Als The Club in de clubs geen mosh pits losmaakt, moeten Sal, Teun, Jelmer en Jurre eens serieus een carrièreswitch overwegen. Singles en album zijn geproduceerd door Dylan van Dale (Joost Kleijn, NAAZ en sinds kort ook soloartiest). Een opvallende keuze, maar een geïnspireerde. De release van Stunt Double, zoals het nieuwe album gaat heten, staat gepland voor 9 januari. Een dag later speelt Queen’s Pleasure een thuiswedstrijd in de Tolhuistuin.

Slothrust – Spill The Juice

Denk je net te weten wat voor vlees je met Slothrust in de kuip hebt (post-grunge met dameszang) verrast de band met een nieuwe single die in maar weinig lijkt op het voorafgaande.

Spill The Juice is een vrij classic rockliedje met een hitsige tekst. Makkelijk meezingbaar en met een helder verloop van start naar finish. Alleen de luidruchtige gitaar heeft nog iest van de oude sound. Die gitaarsolo’s -er zijn er meerdere- doen sterk denken aan de gitaarbreak van While My Guitar Gently Weeps van The Beatles (met Eric Clapton). Zoveel zelfs dat er eerder sprake is van een citaat dan van toeval. En daar hebben we geen enkele moeite mee. Integendeel eigenlijk. Eind deze maand verschijnt de Wildcard EP van de band uit Boston, MA.

Socks;SportsSocks – Oh Oh (money)

Socks;SportsSocks maakt rare plaatjes. Niet slecht of gek, gewoon raar.

Soms zijn ze te weird voor radio, maar regelmatig komen de Rotterdammers met een liedje aanzetten dat te goed is om te laten liggen. Na ‘just killing (time)’ en ‘Talking To Myself’ willen we je nu graag voorstellen aan Oh Oh (money). Bij de eerste klanken denk je even dat er een oud skaliedje begint, maar als de zanger invalt betreden we het unieke, ietwat naïeve universum van Socks;SportsSocks. Hij begint aarzelend, maar laat zich opjutten door een gitarist die het onderste uit zijn fuzzpedal haalt. Het einde komt plots en heeft weer iets weg van een oud (free) jazznummer. En nu weet je nog niet hoe Oh Oh (money) klinkt, behalve een beetje raar.

Socks;SportsSocks viert op 27 november in Rotown een feestje. Aanleiding lijkt de release van hun eerste album, Ironic Songs For A Sincere Generation.

Hunk – Blonde

Om nou te zeggen dat Blonde het beste nummer van Hunk tot nu toe is….

Het is in ieder geval niet de minste van het stel. We hebben eerder opgemerkt dat het Haarlemse Hunk met frontvrouw Joan De Bruyn Kops een sterke troef in handen heeft. Die wordt slim en smaakvol uitgespeeld op Blonde dat gezien heur haarkleur best wel eens autobiografisch zou kunnen zijn. De gitarist heeft het volume van zijn versterker nog verder opgeschroefd, maar de show wordt gestolen door de dame achter de synths die klinkt als of ze pas een paar oude platen van The Tubes heeft ontdekt. EP is in aantocht.

Long Fling – Cool Bottle Water Park

Hebben we eerder een zingend echtpaar gehad in Nederland? Behalve dan Gert & Hermien en Susan & Freek en Saskia en Serge en Ellie & Rikkert.

Laten we de vraag anders stellen. Hebben we in de vaderlandse indie-scene ooit al eerder een stelletje gehad? Of zijn Pip Blom (van Pip Blom) en Willem Smit (van Personal Trainer) de eersten? We willen de lovebirds hoe dan ook graag feliciteren met hun nieuwe single. Anders dan voorganger Flung is Cool Bottle Water Park met zijn turbodrive, kordate begeleiding en mondige zang van hem en haar geknipt voor radio.

Het is nog niet duidelijk hoe long deze muzikale fling gaat duren en of het duo ook in verwachting is van een album. Wel gaan ze met versterking van Darek en Tender (Pip Blom) en drummer Sal Rubenstein (Queen’s Pleasure) op tournee; eerst door de UK daarna kun je Long Fling gaan zien in Groningen (1/11), Nijmegen (5/11), Amsterdam (12/11) en Utrecht (13/11).

Lola Young – Spiders

Wat te doen met een artiest als Lola Young? Ze is inmiddels een wereldster. Dat was ze nog niet toen we begin juni Messy uitriepen tot IJsbreker.

Maar al is ze nu een wereldwijd fenomeen. Het is nog steeds de oude charmant onhandige, goudeerlijke en kettingrokende Lola. Luister naar nieuwe single Spiders en je hoort dat ze nog geen halve druppel water bij de wijn heeft gedaan. Of neem de titel van haar nieuwe album. Als je Taylor Swift achter na wil noem je je album niet ‘I’m Only Fucking Myself’, ook al zijn de letters u en c vervangen door **. En als je droomt van limo’s en champagnebaden kom je niet aanzetten met zo’n rafelige bijna onder-geproduceerde single als Spiders waarin je weer je ten overstaan van de halve wereld met de billen bloot gaat. En als je schathemelrijk wil worden dan ga je niet in de 013 staan in Tilburg op 12 & 13 mei terwijl je de AFAS en misschien wel de Ziggo kan vullen. Wereldsterren horen eigenlijk niet op Pinguin Indie, maar voor Lola Young maken we graag een uitzondering. I’m Only F**king Myself komt over twee dagen uit.

Ghost Woman – Welcome To The Civilized World

Ghost Woman – Welcome To The Civilized World (Full Time Hobby)

Zullen we het een spannende plaat of een verrukkelijke plaat noemen, die nieuwe van Ghost Woman? We doen het allebei, omdat de waarheid in het midden ligt. Spannend én verrukkelijk. Wel zo lekker.

De vierde worp van het duo is van A tot Z een belevenis vanjewelste. Niet alleen vanwege de wat abstracte teksten. Ook omdat het allemaal zo lekker ruig en lo-fi is. Het kraakt en het schuurt en daar worden muziekliefhebbers in de indiehoek steevast behoorlijk opgewonden van. En dan is het ook nog eens retemelodieus en puilt het album dus uit van de goeie liedjes.

Wat wil een mens eigenlijk nog meer dan? Helemaal niets. Het regent immers overheerlijke fuzzy gitaarakkoorden. De reverb spat uit je speakers. En ja, hoe is zo’n meesterwerkje, want dat is het, dan tot stand gekomen? “Het album is geïnspireerd door de absurditeit van menselijk gedrag en het circus dat het leven is: soms voelt het alsof je in een kamer zonder vloer bent. Daar komen veel van deze nummers vandaan”, aldus de Canadese ene helft van het duo Ghost Woman, Evan Uschenko, die zonder de Belgische drumster Ille van Dessel slechts een roepende in de woestijn zou zijn. Gelukkig vonden de twee elkaar en het project wordt alleen maar indrukwekkender.

Welcome To The Civilized World, een wat cynische titel, staat vol met uitdagende garagerock met invloeden uit de punk en psychedelica. Dat de plaat is opgenomen met vintage apparatuur en instrumenten is extra hartverwarmend en zorgt voor een geluid dat je de hele dag wel wil horen. Fantastisch album. Het zalige That Jesus is een nummer voor de eeuwigheid. Pieter Visscher