Category: Recensies

Cleopatrick – HAMMER

Dat Cleopatrick regelmatig op Pinguin On The Rocks te horen is geeft wel aan dat het hier een band betreft uit het hardere rocksegment.

Maar de band, duo feitelijk uit Canada is zeker geen gewone rockband. Ze kijken graag over genregrenzen heen en aarzelen ook niet om waar nodig wat gas terug te nemen. Zoals bijvoorbeeld op nieuwe single HAMMER waar het duo een mooi contrast neerzet tussen schurende gitaren en ietwat bedrukte zang. De bas speelt een mooie rol in HAMMER en waar je misschien een gitaarsolo verwacht hoor je iets wat nog het meest klinkt als een loszittend contact. HAMMER is de eerste single van het tweede album van Luke Grunz en Ian Fraser. Daarover later meer.

The Horrors – Trial By Fire

Ook liedje twee van het soort van comeback-album van The Horrors mag niet op onze playlist ontbreken.

Net als The Silence That Remains is Trial By Fire een midtempo rocktrack in gothic style. Maar waar de eerste single van Night Life nog wel iets melancholiek’s heeft, is Trail By Fire eerder dreigend, duister, spookachtig alsof Faris Badwan is overgelopen naar The Dark Side. Hij klinkt androgyn op Trail wat vergelijkingen oproept met Bowie ten tijde van Ziggy. Het is dan ook geen toeval dat Trail By Fire op Halloween is uitgekomen. Het nieuwe album wordt in maart volgend jaar verwacht.

Bryan’s Magic Tears – Stalker

Een maand of wat terug scoorde Bryan’s Magic Tears een IJsbreker met Stream Roller, dat nu om mysterieuze reden verdwenen is van Spotify. Op Youtube staat het nog wel. Maar goed.

Bryan die eigenlijk geen Bryan heet, maar Benjamin heeft een nieuwe uit, die weer behoorlijk goed is. Ook Stalker is dansbaar, maar minder gemodelleerd op de madschester-sound van Stone Roses en Happy Mondays dan Stream Roller. Wat vooral imponeert aan de nieuwe single van de band uit Parijs is de volvette gitaarsound. Blijkbaar zijn ze daar zelf ook trots op want – zeg maar – part II van Stalker is een en al gitaar.

Stalker komt op het nieuwe album van BMT, Smoke and Mirrors. Als het goed is staat Stream Roller daar ook op, maar helemaal zeker weten we dat dus niet.

The Cure – All I Ever Am

The Cure heeft een wonder verricht met hun nieuwe album. Songs Of A Lost World is namelijk veel en veel beter dan je mag verwachten van een band die al zo lang meedraait als Robert Smith & co.

Alleen de Hele Groten presteren het om zichzelf telkens weer te overtreffen. Het gros van de muziekmakers is veroordeeld te teren op successen die ze aan het begin van hun carrière behaalden. The Cure dus niet. We draaien al twee tracks van het nieuwe Cure album, de singles Alone en A Fragile Thing en daar kan makkelijk nog een nummer bij. Dat is All I Ever Am geworden, vanwege zijn heerlijke en ook lekker lange intro, en de zang van Robert Smith op wie de jaren maar geen vat lijken te krijgen. Maar vooral omdat het een prima voorbeeld is van de magie van The Cure, al bijna 50 jaar lang een licht in de duisternis.

Elbow – Adriana Again

Met Audio Vertigo logenstrafte Elbow iedereen die meende dat de band was ingeslapen. Nieuwe single Adriana Again laat horen dat de band nog steeds de geest heeft.

Frontman Guy Garvey omschrijft het nummer als ‘sabbathy’, een verwijzing naar Black Sabbath. Vrees niet, Elbow is niet plots op de metal tour gegaan, maar je begrijpt wel wat hij bedoeld. Een bas-riff domineert, de gitaren zijn geslepen en Adriana Again heeft een dreigende drive die geen moment verslapt. Garvey zei ook dat er een nieuwe EP aankomt, begin volgend jaar. Die omschrijft hij als ‘garage-rock’. Dat lijkt dus niet om restopnamen te gaan van de sessies voor het Audio Vertigo album, maar om nieuw werk en (weer) een nieuwe richting. Elbow heeft het duidelijk op de heupen, heerlijk.

Popwarmer: Luvcat – Dinner @Brasserie Zédel

Op het randje van kitsch is Dinner @ Brasserie Zédel van Luvcat. Maar hun talent is onmiskenbaar en door de gitaarsolo aan het slot van hun derde single vallen we niet van dat randje af.

Luvcat toerde pas nog als voorprogramma van The Last Dinner Party. Dat is wel een indicatie waar je hen kunt plaatsen. Luvcat presenteert zich als band, maar het draait duidelijk om de zangeres-componiste, Sophie Howard. Die zegt zelf aanhanger te zijn van de grote drie C’s, Cave, Cohen en The Cure. Hoe Brasserie Zédel, een etablissement in Soho, Londen er van binnen uitziet, weten we niet, maar het zou niet verbazen als het restaurant de ambiance heeft van een nachtclub. Die sfeer heeft Sophie’s song in ieder geval wel.

Zoals gezegd is Dinner @ Brasserie Zédel pas de derde single van het uit Liverpool afkomstige Luvcat. Hun debuut, het in mei verschenen Matador heeft al een dikke 4 miljoen plays, de opvolger He’s My Man nog meer. En Dinner @ Brasserie Zédel is misschien wel de beste van de drie. Als ze zo doorgaan staat The Last Dinner Party volgend jaar in hun voorprogramma.

overpass – Be Good To Yourself

Overpass is een beginnende band uit de Britse Midlands. Je zou ze degelijk kunnen noemen of ietwat ouderwets, maar dan ga je voorbij aan de neus voor krachtige melodieën die het viertal etaleert. Op hun tot nu toe verschenen singles en EP’s wordt met flair en overtuiging gemusiceerd in een stijl die tussen grunge en Britpop inhangt.

Zoals nieuwe single Be Good To Yourself en het recente Like No Other laten horen is overpass niet vies van een beetje bombast. Maar alles wijst er op dat talent en ambitie in evenwicht zijn, We gaan dus waarschijnlijk nog wel het een een en ander horen van overpass.

LCD Soundsystem – x-ray eyes

En plots is er dan een nieuwe single van LCD Soundsystem. In de bijsluiter van x-ray eyes belooft James Murphy dat er een nieuw album in aantocht is, wanneer durft hij nog niet te zeggen, maar er wordt aan gewerkt.

X-ray eyes klinkt als de soundtrack van een oude videogame, een heel oude video game. We vragen ons af of we het nummer ook zouden draaien als het niet van LCD was geweest. Er is weinig ontwikkeling, is niet echt dansbaar en de tekst heeft weinig om het lijf. Hypnotisch is het wel en de geluidjes zijn geinig, dus misschien is het gewoon een kwestie van even wennen. X-ray eyes maakt in ieder geval wel benieuwd naar het nieuwe album van de James Murphy gang.

La Sécurité – Détour

La Sécurité is een drie vrouwen en twee mannen tellend art-punk collectief uit Montreal. De band boerde niet slecht, maar kwam in een stroomversnelling toen een van hun tracks opdook in de Netflix-serie Emily In Paris.

Nieuwe single Détour is een beweeglijk, eigengereid en minimalistisch nummer.  Een beetje zoals The B52’s ze placht te maken toen ze nog op Planet Claire vertoefden. De Franse taal geeft de song elan, de fraaie gitaren maken Le Détour tot wel iets meer dan een novelty song.

Sean Thompson’s Weird Ears – Riding In The Van

Sean Thompson mag dan rare oren hebben, doof is hij in ieder geval niet. Je zou de zanger-gitarist uit Nashville een ‘musician’s musician’ kunnen noemen. Echt beroemd zal hij wel nooit worden, maar door collega’s wordt hij op handen gedragen.

Riding In The Van laat horen waarom. Thompson’s jongste single is luie rockballad met een inventieve gitaarsolo die bijna de helft van het nummer in beslag neemt. Zang en sound zijn behoorlijk psychedelisch. Op Riding In The Van valt het wel mee, maar doorgaans zit er ook een (cosmic) country luchtje aan Sean’s songs. De goede man is tenslotte niet voor niets geboren en getogen in Nashville.

Album, Head In The Sound, het tweede van Sean Thompson’s Weird Ears volgt begin volgend jaar.