Category: Recensies

Popwarmer: ratbag – exit girl

Niet dat we er aan twijfelden, maar met exit girl, haar tweede release, de opvolger dus van ex-IJsbreker rats in my walls maakt de Nieuw-Zeelandse ratbag (Sophie Brown)  duidelijk dat zij een artiest is van de lange termijn.

Met haar duistere, elektronische sluipsongs klinkt ze als een muzikaal zusje van Wednesday Adams, of een (klein)dochter van Trent Reznor. Muziekmaken doet Sophie Brown eigenlijk nog maar pas. Ze is ook actief in de mode en kunstwereld. Een talent dus dat niet voor een gat te vangen is. Zoals gezegd, hebben we het laatste nog niet gehoord van ratbag.

Sleaford Mods – Big Pharma

Het recept van Sleaford Mods is onderhand wel bekend. Over een door Andrew Fearn gegenereerde beat laat Jason Williamson een veelal geëngageerde woordenvloed los. Die zich meestal niet direct laat duiden, maar de teneur is wel duidelijk.

Op hun nieuwe single Big Pharma neemt het duo uit Nottingham de almachtige farmaceutische industrie op de korrel. Williamson schreef de absurdistische tekst in de nasleep van corona die garen spon bij de pandemie.

Big Pharma is een van de vijf nieuw nummers op de More UK Grim EP (20/10) die je kunt zien al een bijlage van het eerder dit jaar verschenen UK Grim album.

Concert: 14 oktober TivoliVredenburg.

Chelsea Wolfe – Dusk

De koningin van de nacht slaat weer toe. Al sinds haar duistere debuutalbum uit 2010  houdt de Amerikaanse Chelsea Wolfe haar fans in de ban met muziek die heen en weer slingert tussen doom metal en spook folk.

Echt doorgebroken is ze niet. Dat zal veel zo niet alles te maken met de de aard van haar muziek. Om het in sprookjestermen te zeggen, ze is de heks en niet de prinses. Sommige van Chelseas’s songs zijn ons ook te duister en ontregelend, maar Dusk is een pareltje en opvallend toegankelijk voor deze dame van The Dark Side.

Dusk heeft het tempo van een dodemars, de zang is prachtig smachtend en de gitaren dreigend als een naderend onweer. Voeg daar geluiden aan toe van het soort waart je ‘s nachts wakker van schrikt en je hebt een idee. Dusk is miss Wolfe’s eerste single voor het Loma Vista label (St Vincent/ Iggy Pop/Ghost) en een productie van Dave Sitek van TV On The Radio.

Half Japanese – Jump Into Love

Half Japanese – Jump Into Love (Fire)

Het is knap dat je je al zo lang handhaaft in de wereld van de alternatieve rock met al die ongepolijste rocksongs die op plaat worden gezet. Het heeft sinds 1975 al twintig albums opgeleverd. Het eerste in 1980. We hebben het over Half Japanese. Uit de Amerikaanse staat Michigan.

Zanger en boegbeeld/blikvanger Jad Fair is sinds de oprichting van de partij en hij heeft aan urgentie niet ingeboet. De ontwrichtende rockliedjes van zijn vaak van bandleden veranderende formatie hebben in de loop der jaren aan structuur gewonnen, zonder ooit te kunnen ontkomen aan een term als subversiviteit. Luister eens naar de eerste single van de band, uit 1977, Calling All Girls, dat op een cassettebandje werd uitgebracht. Daar een melodielijn in proberen te ontdekken is nog geen sinecure.

Fair begreep ook wel dat hij commercieel gezien niet heel erg oud zou kunnen worden met zo’n nichesound en allengs zijn plooien gladgestreken. Zij het zonder ál te veel concessies te willen doen aan waar Half Japanese voor staat: ongrijpbaar blijven voor de massa.

Op deze twaalf tracks tellende plaat van Half Japanese horen we vooral heel veel speelplezier. Misschien wel meer dan ooit tevoren. Ook dan uit de tijd dat Kurt Cobain fan was. Hij nam Half Japanese in 1993 mee op tournee. Als beloning. Cobain zou ongetwijfeld nog altijd fan zijn geweest van de band die zo heerlijk buiten de lijntjes kleurt. Jump Into Love laat invloeden horen uit de folk, krautrock en zelfs jazz, naast de puike punkelementen die er eigenlijk altijd wel zijn geweest. Een van de leukste platen die dit jaar zijn verschenen. Een alsmaar boeiender wordende ontdekkingstocht. Probeer maar eens. Pieter Visscher

Holysloot – Point Of No Return

Los Angeles is inmiddels Amsterdam gepasseerd als stad met de meeste Holysloot luisteraars.

Dat is niet heel verwonderlijk als je weet dat de sound van Holysloot zijn wortels heeft aan de Amerikaanse westkust. Het waren the Byrds die voor het eerst hun gitaren zo heerlijk lieten jingelen en jangelen. Point Of No Return lijkt verder niet echt op d’oude Byrds, eerder op de neo new wave van de Belgische Haunted Youth.

Point Of No Return is het zesde en misschien wel beste liedje dat het Noord Hollandse gitaartrio tot nu toe heeft losgelaten. Met dit releasetempo hebben we volgende jaar rond deze tijd een heel album. Het zou dus best wel eens kunnen dat dat dan gaat uitkomen op een Amerikaans label.

Big Thief – Born For Loving You

Net als Vampire Empire stond Born For Loving You al geruime tijd op de setlist van Big Thief, maar bestond er nog geen plaatopname van.

Nu dus wel. Wederom net als de vorige single registreerden Adrianne en haar collega’s het nummer live en direct in de studio van Teatro De Cal Eril in Catalonië. Voor zover bekend zijn nu alle composities van Big Thief online te vinden. Voor de echte fans komt Born For Loving You ook uit op 7″ vinyl single met op de andere kant Vampire Empire.

The Vaccines – Heartbreak Kid

The Vaccines dreigden een beetje weg te zakken, maar met Heartbreak Kid komen de Britten weer verrassend sterk uit de hoek.

De nieuwe single is vintage Vaccines en dat is na de mislukte modernisatie poging op hun laatste album goed nieuws. The Vaccines klinken weer fris en energiek, zeker voor een band die eerder dit jaar zijn twaalf en half jarige bestaan vierde. Heartbreak Kid begint met een mooie surfgitaar om te vervolgens te evolueren tot zo’n nummer dat je niet niet kunt meezingen, al helemaal niet als je het vaker dan twee keer hebt gehoord. Begin volgend jaar volgt een nieuw album, Pick-up Full Of Carnations. In 2024 gaan The Vaccines ook weer op tournee. Daarover later vast meer.

Hotline TNT – I Thought You’d Change

Heet op de hielen van Oud IJsbreker Protocol volgt I Thought You’d Change. Wederom een gitaar overgoten liefdeslied in indiegaze stijl uit de koker van William Anderson A(lso) K(nown) A(s) Hotline TNT.

Het is niet moeilijk te horen wat Jack White deed besluiten om Hotline TNT te paaien met een contract voor zijn Third Man label. Waarschijnlijk kunnen Will en Jack ook uren lang ouwehoeren over versterkers, effectpedalen en wat nou het beste bouwjaar was van de Gibson Les Paul. Net als Protocol komt ook I Thought You’d Change op Cartwheel, het debuutalbum van Hotline TNT voor Third Man en hun tweede album in totaal.

Declan McKenna – Nothing Works

Met Nothing Works bewijst Declan McKenna weer eens wat een begaafd en veelzijdige liedjesschrijver hij toch is.

Klank en compositie van zijn nieuwe single doen denken aan Ray Davies. Een groter compliment is nauwelijks denkbaar, want in zijn hoogtij dagen kon de Kinks voorman zich meten met Lennon & McCartney. Nothing Works gaat over de onmogelijkheid om aan alle verwachtingen te voldoen. Declan’s conclusie?  Gewoon doen wat je hart je ingeeft. Hij wordt nog eens verstandig. Tekstueel best wel zwaar houdt hij het muzikaal lekker luchtig. Volgens de auteur is te horen aan zijn nieuwe songs dat hij de laatste tijd veel naar St Vincent en Unknown Mortal Orchestra heeft geluisterd. En waarschijnlijk dus ook naar The Kinks. Declan McKenna album nummer 2 wordt begin februari losgelaten en heet What Happened To The Beach.

NewDad – Angel

Drie jaar na hun debuutsingle acht het Ierse NewDad de tijd rijp voor de release van hun eerste album. Mandra, Iers voor hond gaat de plaat heten, in januari moet hij uitkomen.

Met zijn Cure gitaren, dromerige melodie en fluisterzang is Angel een uitstekende aanjager. Frontpersoon Julie Dawson zingt over een toxische relatie. De tekst is niet (helemaal) autobiografisch gelukkig, maar geïnspireerd door de HBO-serie Euphoria. De productie was weer in de vertrouwde handen van Chris Ryan die vanaf het begin bij de band betrokken is. De mix hebben ze uitbesteed aan knoppenkunstenaar Alan Moulder die op zijn resumé namen heeft staan als Smashing Pumpkins, My Bloody Valentine, Beach House, Queens of The Stone Age, Placebo, Foals, Editors en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het mocht wat kosten blijkbaar, maar het resultaat is er ook naar.