Category: Recensies

WineMom – Blood Moon

Blood Moon is de allereerste single van WineMom, een band uit de Ierse hoofdstad Dublin. De laatste jaren staat DC vooral bekend om zijn bloeiende postpunk-scene. Maar Wineblood maakt meer pre-punk. Voor hen stopt de muziekhistorie in 1977.

De twee jongens en meisjes laven zich liever aan het werk van hippie-orkesten als Fleetwood Mac, Steely Dan en The Doobie Brothers. Om niet helemaal hopeloos retro te zijn noemen ze ook R.E.M. als zijnde van invloed. Met deze wetenschap zou je denken dat originaliteit ver te zoeken is. Maar Blood Moon klinkt opvallend eigen. Het is een goed lopend, elegant softrock nummer met aangename zang van de 22 jarige zangeres-componiste Rosanna Harrington en mooi ondersteunend gitaarwerk van Matthew Marshall.

The Lemon Twigs – My Golden Years

The Lemon Twigs overtreffen zichzelf of in ieder geval onze verwachtingen met nieuwe single My Golden Years!

Ook dit nummer is zo retro als broeken met wijde pijpen en visnetten aan het plafond. Je hoort duidelijke invloeden van acts als Allessi, Beach Boys en/of The Raspberries met Eric Carmen. Wat dat betreft is er niks nieuws onder de zon. Maar zo bevlogen om niet te zeggen bezeten zongen de broertjes zelden eerder. Het vorig jaar verschenen 4e album van Brian en Michael D’Addario was mooi maar ook een beetje zijig.  My Golden Years heeft pit en urgentie, klinkt geïnspireerd. Laat maar komen dat 5e album.

Platonic Sex – Melon

Platonic Sex is een vrolijk fuzzy punktrio uit de omgeving van Brisbane. Het trio, twee Sheila’s en een mate hebben nog geen album uit maar al wel een stel singles en een EP-tje.

Binnen het toch wat rigide pretpunkidioom weten Bridget Brandolini en haar secondanten opvallend veel variatie aan te brengen. Constanten zijn haar ‘ongeschoolde’ zang en lekker felle gitaarsolo’s. Ook tekstueel heeft Bridget diverse noten op haar zang. Zie songtitels als Exhausted Competing For You, When I Come Home I’ll Find A Hill To Die On en Bitch In Heat. Melon, zegt Bridget is geïnspireerd door landgenoten Amyl & The Snifters en is een oefening in zelftherapie.

Newmoon – Eternal Fall

Schoenenstaarders opgelet! Voor roesopwekkende gitaarmuziek moet je bij de Belgische shoegazeband Newmoon zijn.

Waarschijnlijk vertellen we hier niks nieuws mee, want de band heeft al twee albums op voorraad. Wel kun je zeggen dat Newmoon nu het punt van perfectie begint te naderen. Nieuwe single Eternal Fall is een ogen dicht en licht uit nummer van een dikke vijf minuten waarin alles in draait om het loskomen van de aarde. De zang zit diep in de mix om niet af te leiden van de extatisch golvende gitaren. Na drie minuten is er een korte adempauze waarna de grote gebaren uit de kast worden gehaald. Eternal Fall komt van een nieuwe Newmoon langspeler die op 22 maart zal neerdwarrelen.

The Thing – Neptunne

The Thing -spreek uit als The Thang, want een Amerikaanse band- onderscheidt zich van het grote peloton der gitaarbands door songs te schrijven met ingebouwde ruimte voor improvisatie, niet alleen voor de gitaristen, maar ook voor de ritmesectie.

Zo’n aanpak brengt het gevaar met zich mee dat de songs al snel oeverloos worden, maar daar wordt voor gewaakt. Nieuwe single Neptunne is hun eerste nummer dat langer duurt dan 5 minuten. Een niet onaanzienlijk deel daarvan wordt gevuld door de drummer. Het is dat de rest van de band wat door blijft pielen anders was hier sprake geweest van een ouderwetse drumsolo!

Sfeer en sound doen sowieso denken aan de hippie-rock zoals die rond 1970 zeer in zwang was. Tegenwoordig hoor je dit soort  ‘groovy’ bands voornamelijk nog in Australië binnen de invloedssfeer van King Gizzard &co. Live lijkt The Thing nog het meest in zijn element. Festival-programmeurs doen er dan ook goed aan The Thing in de gaten te houden.

Devon Ross – Killer

Je hoeft geen popprofessor te zijn om te weten dat we nog veel gaan horen en ook zien van Devon Ross.  Haar muziek mag er zijn en haar verschijning heeft ze ook niet tegen. Miss Ross is nieuw in de muziekwereld,  maar al arrivé in de wondere wereld der topmodellen. Ze ‘loopt’ o.a voor Gucci en andere A-merken. Mocht je vogue lezen zal je haar zeker herkennen.

De in Londen wonende Amerikaanse is onder de hoede genomen door Thurston Moore en diens eega. De voormalige voorman van Sonic Youth runt een labeltje, The Daydream Library Series waarop eind vorig jaar het nummer Swim verscheen en deze week nieuwe single Killer. Devon schrijft en produceert haar rafelige rocksongs songs zelf. Ze is dus meer dan gewoon leuk om te zien. Anders zou Moore ook niet met haar in zee gaan, die heeft een imago te bewaken. Ook kent ze haar klassiekers. Op Youtube kun je zien hoe ze Summertime Blues van Eddie Cochran tackelt.

Swim en Killer komen binnenkort met nog twee songs op een EP. Oxford Grade wordt verwacht op Valentijnsdag.

 

 

Leah Rye – Symbiosis

Leah Rye – Symbiosis (Concerto Records/Mattan)

Helemaal uit het niets kwam het niet, maar voor velen moet het debuut van de Nederlandse Leah Rye als een donderslag bij heldere hemel hebben gevoeld. Wat een stem. Ze maakte er indruk mee tijdens de Popronde. En dan is Symbiosis ook nog eens gevuld met veel beeldschone popliedjes.

Stuk voor stuk geschreven door Lisa Rietveld, zoals ze in het echt heet, en ook eigenhandig geproduceerd. Ze speelt gitaar en keyboard op het album, dat internationale allure heeft. Terwijl dit een plaat is, die, had Rietveld in het Nederlands gezongen, de boel aardig op stelten had gezet tussen de Froukjes en Stiens van deze wereld. Domweg omdat Rietveld vocaal heel erg superieur is aan haar Nederlandstalige collega’s.

Een dansbeat her en der, een tempoversnelling in wat songs en de Nederlandse popwereld was op z’n kop gezet. Maar Rietveld heeft het Engelse pad verkozen boven het Nederlandstalige. Niet meeliften op de hype en dat pleit misschien wel voor haar.

Zo is Symbiosis dus een plaat geworden waarmee ze over de landsgrenzen wel eens meer zou kunnen scoren dan in Nederland. Het heerlijke Woman heeft sowieso heel veel hitpotentie. Live wat sterker aangezet kan het zelfs weleens tot Faithlessachtige taferelen gaan leiden. Leah Rye komt er wel, linksom of rechtsom. Pieter Visscher

 

Meatbodies – Hole

Hippie punk bestaat er al zoiets? Zo nee dan zet Meatbodies het genre nu op de kaart met Hole.

Het nummer begint zoals wel meer garage rock/psych punk uit de indie scene van L.A., maar blijkt ruim zes minuten te duren waarvan zo’n beetje de helft opgaat aan gitaarsolo’s. Tegen het eind duikt er ook nog een synth op. Allemaal a-typische elementen voor een band met punkwortels. Maar het werkt wel. Meatbodies viert volgend jaar zijn 10e verjaardag. Vergelijk Hole met de songs van hun debuutalbum en je hoort van hoever ze zijn gekomen. Voor één gat te vangen is Meatbodies eigenlijk nooit geweest. Naast pure punksongs heeft de band ook met geloofwaardige metaltracks losgelaten en de nodige trippy popsongs. De fans zullen dan ook niet echt verrast zijn met deze zoveelste wending, maar wel blij.

Highschool – August 19

Highschool is een jingle-jangle gitaarduo uit Melbourne. August 19 is hun debuutsingle voor een nieuw label dat hun muziek ook buiten Australië onder de aandacht moet gaan brengen.

De klaterende gitaren contrasteren fraai met veraf klinkende zang. Die lo-fi-erige sound geeft August 19 een dromerige sfeer en een actuele insteek. Het is de eerste single van een nieuwe EP die niet al te lang meer op zich zal laten wachten. Hopelijk maakt ook een toer door Europa deel uit van de plannen.

Adrianne Lenker – Ruined

Er zijn weinig eigentijdse zangeressen die zo recht op het hart mikken als Adrianne Lenker van Big Thief. Met haar band weet ze al feilloos je gevoelige snaar te vinden, solo grijpt ze je zo mogelijk nog steviger bij je emotionele lurven.

Op Ruined hoor je niet veel meer dan haar stem en een elektrische piano. Die klinkt soms vervormd. Normaal zou een producer vragen of die pianopartij niet kan worden overgedaan. Door hem zo te laten weet je dat men voor de impact en is gegaan en niet voor de perfectie. Ruined is ondanks de tekst ‘ You Come Around And I’m Ruined’ geen verdrietig nummer. De herhaling van die strofe heeft eerder een troostend effect. Perfect muziek voor een eenzame kerst.