Tag: Eels

Is er een band die zo herkenbaar is als Eels? De smachtende stem van mister E, die klinkt alsof hij zingt door een verkouden megafoon, de gedragen tempo’s en de basale begeleiding, het zijn kenmerken die bijna al hun songs kenmerken. Variatie staat dus laag in het vaandel bij Eels. Toch vervelen hun liedjes bijna nooit. Dat komt omdat de geuite emoties echt zijn en elk nummer wel iets extra’s heeft dat je de oren doet spitsen. In geval van de ballade van Goldy de goudvis, zijn enige echte vriend op deez’ aard  is dat een mannenkoor dat niet ver voor het einde zijn opwachting maakt. Eels Time is uit op 7 juni.

De laatste keer dat we Mr E tegenkwamen was hij verliefd en zelfs een beetje gelukkig. Hoe zou het nu met hem zijn?

Nog steeds redelijk tot goed lijkt het. Maar E zou E niet zijn als hij zich niet ergens zorgen over zou maken. In TIME zingt hij over het verstrijken der jaren, de klok die nimmer stilstaat, maar dus niet over verdwenen vriendinnen, bedrogen echtgenoten of andere vormen van luddevedu.

Als we de titels bekijken van het vijftiende Eels album, ‘Eels Time!’, dat we op 7 juni mogen verwachten is het nog steeds koek en ei in huize E; Sweet Smile, Song For You Know Who, I Can’t Believe It’s True lijken het werk van een gelukkig man. Het blijft wennen, een happy E. Maar hopelijk is dit zijn nieuwe normaal.

Single 3 van album 14 is net even anders dan we van Eels zijn gewend. The Magic is voor Eels‘ doen een opvallend tekstarm nummer. In plaats van het gebruikelijke nasale zelfbeklag horen we Mark ‘E’ Everett in een vrij vrolijke bui.

Tenminste als we hem horen. De hele tekst van The Magic past op een half A4tje. E is zo kort van stof omdat hij verliefd is, blijkbaar schieten woorden hem te kort om dat magische gevoel te omschrijven. In plaats van veel E horen we fuzzy gitaren en vintage keyboards. Ook E’s stem is door een mangel gehaald. De som der delen is een lekker morsig garage rockliedje.

Nu maar hopen dat de liefde wederzijds is. Of niet natuurlijk, Eels’ beste werk stamt uit de perioden dat het leven E niet toe maar uitlacht. Mocht de liefde beklijven zou Eels album 15 best wel eens helemaal instrumentaal kunnen zijn.

Die corona heeft ook zijn voordelen. Zo is er een jaar na Earth To Dora alweer een nieuw album van The Eels op komst. In het verleden was het geen uitzondering dat we twee soms wel drie jaar moesten wachten op nieuw geluid van Mister E. en zijn band. Dat kwam ook omdat hij na elk album op toernee ging. Van spelen kwam het dus niet afgelopen tijd, van nieuwe nummers maken gelukkig wel.

Mark Everett is de meester van het verongelijkte liefdeslied en de droefgeestige ballad. En met reden. Hem bleef geen ramp bespaard, verschrikkelijke ziektes, te vroeg overleden familieleden om nog maar te zwijgen over zijn vergeefse zoektocht naar een ware. Maar, sinds een paar jaar lijkt het ergste leed geleden. E. is verliefd en zij is nog steeds niet gillend bij hem weggelopen.

In Goodnight On Earth zingt hij zelfs, ‘once upon a time and I was feeling fine, and that time is now’. Je zou dus kunnen zeggen dat hij niet langer ongelukkig is. Gelukkig is hij nog wel een beetje gestoord zodat zijn nieuwe nummers niet sentimenteel of gewoontjes zijn geworden. Misschien was hij daar zelf ook bang voor en heeft hij om die reden de hulp ingeschakeld van John Parish, die is gespecialiseerd in het produceren stekelige muziek. John’s bekendste cliënt is PJ Harvey. Samen hebben ze twaalf nieuwe liedjes opgenomen en gebundeld tot een nieuw album, Extreme Witchcraft, dat op 28 januari 2022 moet uitkomen.