Tag: Goat Girl

Goat Girl – Below The Waste

Goat Girl – Below The Waste (Rough Trade)

Zestien nummers maar liefst op de derde plaat van Goat Girl. De band uit Londen die niet eerder zo experimenteel voor de dag is gekomen. Het bevalt over het algemeen prima.

Leadzangeres Lottie Pendlebury is ouderwets in vorm. Haar stem, net zo rauw als uitdagend als lieflijk blijft er een om zielsveel van te houden. Past zo geweldig bij de met veel poppie elementen ingekleurde postpunk van de band.

Below The Waste is een heerlijk diverse plaat geworden, waar we luisterbeurt na luisterbeurt enthousiaster over worden. Neem het opstandige geweld van TCNC met Pendlebury die het op haar heupen heeft. Worden we bij Pinguin Radio erg blij van, zoals we al vanaf het begin van de band een bepaald soort begeestering nooit onder stoelen of banken hebben gestoken.

Wanneer Pendlebury lichtjes kreunt, in het wat ingetogen, maar speelse Tonight, merk je des temeer dat Below The Waste anders klinkt dan de twee voorgangers. Het lijkt muzikaal allemaal wat doordachter. Het is niet uit te sluiten dat de rol van producer John Spud Murphy (onder meer Lankum en Black Midi) een schot in de roos is geweest. Pieter Visscher

 

Goat Girl – ride around

Een kleine drie jaar geleden bereikte Goat Girl de hoogste positie van de Graadmeter met Sad Cowboy, een vrij vreemd nummer met pop, (post)punk en house (!?) invloeden.

Ook de nieuwe single van Hollie, Lottie en Rosy is weer behoorlijk apart. Als je ride around voor het eerste hoort krijg je even het idee dat er twee nummers door elkaar lopen. Het zou goed kunnen dat de producer bij een playback per ongeluk twee baspartijen tegelijk liet horen en de band in koor riep ‘houden zo!’. Maar even wennen is het wel. Bas en drums zijn de enige instrumenten tot er niet ver voor het slot een mandoline opduikt. Ook de diverse tempo en stemmingswisselingen breken met de regels waaraan nummer moet voldoen om in aanmerking te komen voor airplay op ‘normale’ radiostations. Gelukkig zijn wij net als Goat Girl niet normaal.

Goat Girl – On All Fours

Goat Girl – On All Fours (Rough Trade)

Het tot stand komen van de tweede plaat van Goat Girl was een “ongelooflijke trip, met een lach en een traan en veel krankzinnigheid. Een album dat het verdient om in deze gedesoriënteerde wereld te verschijnen”, aldus leadvocalist/gitarist Lottie Pendlebury, gitarist/vocalist Ellie Rose Davies, bassist/vocalist Naima Redina-Block, en drummer Rosy Jones. Vrouwen die elkaar ontmoetten in de Londense uitgaanswereld en in 2016 besloten een band te beginnen.

Goat Girl heeft zich laten inspireren door uiteenlopende formaties als Metronomy en Sonic Youth. Wat leidde tot een behoorlijk tegendraads, titelloos debuut in 2018. Met punk, country en indierock als voornaamste ingrediënten. On All Fours is een stuk coherenter, heeft zes songs minder dan het maar liefst negentien liedjes tellende debuut en heeft de balans waar de vier vrouwen wellicht een beetje naar zochten. Evenwicht en eenheid.

On All Fours betekent dat het experiment is ingewisseld voor consistentie. Dat houdt binnen muzikale kaders niet altijd een vooruitgang in, maar in het geval van Goat Girl wel degelijk. Er is opeens sprake van intimiteit. En die kunnen we wel gebruiken in tijden van uitgestorven stamcafés, lockdowns, mondkappen, avondklokken en anderhalve meters afstand. Gelukkig: Goat Girl omarmt de luisteraar plotsklaps.

De gitaar hoeft niet meer meedogenloos te zijn om te imponeren, Goat Girl laat veel elektronica toe en Lottie Pendlebury heeft haar mooiste stem gevonden. De vier hebben hun wilde haren zeker nog niet verloren, al zijn ze wat uitgeraasd. Alles in dienst van het liedje. Betoverende indiepoprock zonder pretenties.

Tijdens het maken van het album werd bij Ellie Rose Davies een vorm van bloedkanker geconstateerd, ze kreeg er corona bovenop. Hoewel ingrijpend, heeft dat niet zijn weerslag gekregen op het geluid van de band. On All Fours is geen zwaarmoedige plaat geworden. Eerder hoopvol en troostend. Een opgewekt, dansbaar nummer als P.T.S.Tea is veelzeggend. Evenals het heerlijk huppelende Sad Cowboy, paradoxaal genoeg, wanneer je op de titel afgaat. Pieter Visscher

 

 

Goat Girl – Sad Cowboy

Ze worden geafficheerd als post-punk, maar Goat Girl doet wat ons betreft aan sprokkelrock. Sad Cowboy van het dameskwartet uit Londen is namelijk een allegaartje van stijlen. Een zeer geslaagd allegaartje zeggen we er snel bij.

Het in de album versie ruim vijf minuten durende Sad Cowboy valt in diverse delen uiteen. Het begin is een rocksong. Die doet mede vanwege het stemgeluid van zangeres Clottie Cream (Lottie Pendlebury) wel aan The Pretenders denken. Halverwege verdwijnt zij uit beeld en neemt een analoge synthesizer de leiding over. Niet veel later gaat de beat erin en eindigen we dansend als een dolle op een track, die niet had misstaan op een album van Primal Scream.

Kortom zeer boeiend. Fans van Goat Girl zullen niet heel erg verbaasd zijn over het muzikale equivalent van fusion cooking wat de band hier doet. Op hun twee jaar geleden verschenen debuutalbum deden ze ook al actief aan genre hopping. Alleen nog niet binnen de contouren van een enkele song.

Om het voorzichtig uit te drukken, de interesse is gewekt in het nieuwe album van L.E.D., Naima Jelly, Rosy Bones en voornoemde Clottie Cream. ‘On All Fours’ verschijnt eind januari 2021.

Goat Girl – The Crack

Na twee singles lijkt het veilig te stellen dat Goat Girl niet gebukt gaat onder het ‘moeilijke tweede album syndroom’. Sad Cowboy liet een verfijning horen van de op hun debuutalbum geïntroduceerde dansbare sprokkelpop. Ook op The Crack wordt uit verschillende stijlen een aantrekkelijke mix gebrouwen.

We horen powerpop, space rock en invloeden uit de Frans-Italiaanse filmmuziek van de jaren zeventig. Sfeerbepalend is het klavecimbel-achtige keyboard, dat het nummer een melancholieke echo meegeeft.

Het nieuwe album van Clottie Cream, L.E.D., Naima Jelly en Rosy Bones heet On All Fours (op handen en voeten) en verschijnt op 29 januari.

Goat Girl – Sad Cowboy

Ze worden geafficheerd als post punk, maar Goat Girl doet wat ons betreft aan sprokkelrock. De nieuwe single van het dameskwartet uit Londen is namelijk een allegaartje van stijlen. Een zeer geslaagd allegaartje zeggen we er snel bij.

Het in de album versie ruim vijf minuten durende Sad Cowboy valt in diverse delen uiteen. Het begin is een rocksong. Die doet mede vanwege het stemgeluid van zangeres Clottie Cream (Lottie Pendlebury) wel aan The Pretenders denken. Halverwege verdwijnt zij uit beeld en neemt een analoge synthesizer de leiding over. Niet veel later gaat de beat erin en eindigen we dansend als een dolle op een track, die niet had misstaan op een album van Primal Scream.

Kortom zeer boeiend. Fans van Goat Girl zullen niet heel erg verbaasd zijn over het muzikale equivalent van fusion cooking wat de band hier doet. Op hun twee jaar geleden verschenen debuutalbum deden ze ook al actief aan genre hopping. Alleen nog niet binnen de contouren van een enkele song.

Om het voorzichtig uit te drukken, de interesse is gewekt in het nieuwe album van L.E.D., Naima Jelly, Rosy Bones en voornoemde Clottie Cream. ‘On All Fours’ verschijnt eind januari 2021.

Live Foto Review: Goat Girl @ Paradiso, Amsterdam

Live Foto Review: Goat Girl @ Paradiso, Amsterdam
14 mei 2018
Foto’s Willem Schalekamp

Het jonge Goat Girl – de dames zijn net twintig geworden – debuteerde in 2016 met de single Country Sleaze. Het nummer werd door vrijwel ieder muziekblog opgepikt en uitgelicht, waardoor de vraag naar het Britse viertal van meet af aan groot was.

Met slechts een paar extra singles in de vorm van Crow Cries en Scum speelden ze al op The Great Escape en met The Fall en Parquet Courts. Het geluid is rauwe, duistere postpunk met country en goth invloeden. Het selftiteld debuutalbum is begin april van dit jaar verschenen.

Goat Girl Goat Girl Goat Girl Goat Girl Goat Girl Goat Girl Goat Girl

Goat Girl – Goat Girl

goat girlGoat Girl – Goat Girl (Rough Trade/Konkurrent)

Dat is nou net de pest met die Engelsen hè; die schrijven alle samenstellingen los van elkaar. Neem een woord als geitenmeisje. Prima woord toch? De Engelsen zetten er een spatie tussen. Amerikanen en zo trouwens ook. Dan wordt geitenmeisje dus goat girl. En omdat het een bandnaam betreft, natuurlijk met twee hoofdletters. Goat Girl dus. Wat dat betreft zijn het dan net weer Duitsers, die zo nodig élk zelfstandig naamwoord willen laten beginnen met een kapitale letter. Maar dat doen wij zelf ook! In bandnamen dan. Denk aan Doe Maar en Gruppo Sportivo.

Enfin, Goat Girl dus. Een jong, Londens dameskwartet, dat debuteert met een net zo getiteld album. Waarop 19 (!) nummers zijn te vinden. Hetgeen een ruime 40 minuten muziek oplevert. Korte, wat obscure liedjes derhalve. Soms doet de band aan Hole denken, van Courtney Love. Maar dan wat minder grungy. Elementen uit punk en country komen prominenter naar voren. Stukje blues bovendien. Goat Girl is een uitdagende plaat geworden, die wat tijd nodig heeft. Na enkele draaibeurten word je beloond. Pieter Visscher

LIVEDATUM 14/05 Paradiso, Amsterdam

Goat Girl – Cracker Drool

Goat Girl is een rijzende ster aan het Britse indiefirmament. De band komt uit Zuid-Londen, ze zijn met zijn vieren en heten Clottie Cream, Rosy Bones, Naima Jelly en L.E.D. Niet echt natuurlijk. De meiden hebben allemaal een alias gekozen als ode aan The Slits, een legendarische meidenband uit de oorspronkelijke punktijd, waarvan de zangeres zich als Ari Up voorstelde en de drummer als Palmolive. Nu we toch bezig zijn met naamsverklaringen, bandnaam Goat Girl is geïnspireerd door de vroeg overleden Amerikaanse comedian Bill Hick, wiens alter ego Goat Boy heette. Dat je het weet.

En dan nu de muziek. Na een trio charmant rammelende singles heeft Goat Girl nu de teugels aangetrokken en komt de band voor de dag met een grungy popsong met hoofdrollen voor surfgitaar en meerstemmige leadvocalen. De sound is garage en het tempo een beetje country.

In de U.K. wordt Goat Girl dus behoorlijk serieus genomen, Cracker Dool (kaakjes kwijl) laat horen waarom. De band beleefde vorig jaar zijn Nederlandse podiumdebuut op Eurosonic, waar ze niet wisten op te vallen. Waarschijnlijk stond de band daar gewoon een jaar te vroeg. Maar nu zijn ze wel klaar voor de oversteek. Goat Girl zou een prima act zijn voor London Calling, al is het raar omdat er dan weer eens een band staat die echt uit Londen komt.