Tag: Paceshifters

Paceshifters – Down In My Hometown

Het is alweer een tijdje geleden dat er een band uit NL de lijst aanvoerde, maar Paceshifters flikt het ‘m! Verdiend en gegund. Hopelijk heeft dit succes niet als gevolg dat hun hometown Wijhe nu onder de voet wordt gelopen door nieuwsgierige toeristen, maar dat zal wel loslopen 😉 .Meer horen van Jasper, Pauk en Seb? Hun nieuwe album is uit en je kunt ze de 23ste nog zien in Vera, Groningen en de 24 in Metropool, Enschede.

Paceshifters – Down In My Hometown

Na Aviator en Shape heeft onze favoriete Oost-Nederlandse band Paceshifters weer een pareltje afgeleverd met Down In My Hometown. Het is een ode aan hun ‘hometown’ Wijhe. Een nostalgisch lied over hoe fijn vroeger alles was in je geboortedorp, een leven zonder zorgen, verdwalen in de bossen. Gaan Paceshifters dan ook op zo’n song vol gas met hun grunge gitaren? Nee, natuurlijk niet. Down In My Hometown is heerlijk melancholisch met extra instrumentatie, backing vocals en natuurlijk de fijne rauwe stem van Seb Dokman. Zie hieronder een prachtige liveversie met Wieteke Wijte uit de band van Eefje de Visser.

 

Paceshifters – Aviator

Zeggen dat de nieuwe single van Paceshifters niet tegenvalt is een understatement van jewelste.

Aviator is een breed uitwaaierende rocksong met een meeslepende opbouw en een onontkoombare climax. Maar het mooiste is misschien wel de melancholieke, bijna smachtende zang van de bassende Paul Dokman. Een volgroeide song als Aviator kan alleen maar uit de creative koker komen van een band die het klappen van de zweep kent, die al 15 jaar gezamenlijk optrekt en alle hoeken van Nederland heeft gezien en platgespeeld. Producent van Out-and-Outer, het nieuwe album van Paceshifters en dus ook van Aviator is de uit Gent afkomstige en o.a.van zijn werk met Eefje de Visser bekende Pieterjan Coppejans.

Paceshifters – Figure It Out

Figure It Out, de opvolger van het bespiegelende Runaway Child is een bevlogen rocksong. Niet zo onstuimig misschien als de jonge hondenrock waarmee het trio uit Overijssel furore maakte, maar zeker geen easy listening.

Paceshifters heeft nu een jaar op vijftien op de teller en liever dan net te doen alsof ze de eeuwige jeugd hebben getuigen hun nieuwe songs van groei; muzikaal een mentaal. Op Figure it Out en misschien nog wel meer op het derde nieuwe nummer, Sirens laat Seb Dokman horen een geweldige zanger te zijn in de beste John Lennon traditie. De drie genoemde titels staan op de Where the Rivers Meet EP.

Op 29 december vieren de Paceshifters hun 15e verjaardag in de Tolhuistuin te Amsterdam.

Paceshifters – Runaway Child

Runaway Child begint met ritueel gezang van native Americans. Dat heeft een reden. De nieuwe single van Paceshifters gaat namelijk over het lot van inheemse kinderen in Canada.  Die werden tot ver in de vorige eeuw van hun ouders gescheiden en in katholieke heropvoedingskampen geplaatst. Daar werd hun eigen cultuur er met harde hand uit geramd. Misbruik, mishandeling en verwaarlozing waren aan de orde van de dag. Veel kinderen overleefden het  niet. Begin dit jaar heeft de Canadese regering na de vondst van een massagraf spijt betuigd en 2,8 miljard Canadese dollar schadevergoeding uitgekeerd aan de nabestaanden.

Heftig onderwerp dus, Ă©Ă©n waar zanger Seb Dokman persoonlijke betrokkenheid bij voelt. De broer van zijn opa is naar Canada geĂ«migreerd en daar met een inheemse vrouw getrouwd. Zo kwam Seb in contact met de inheemse cultuur. Sinds hij zelf vader is hakt zo’n verhaal er extra hard in. Het doorgaans onstuimige Paceshifters neemt wat gas terug op Runaway Child zodat de tekst goed verstaanbaar is.

Paceshifters viert dit jaar haar derde lustrum. Dat doen ze o.a. met deze sterke single en een optreden in de hoofdstad op 29 december.

Paceshifters – Wasted Days

‘Wasted Days’ is de nieuwe single van Paceshifters. Het is de derde voorloper van hun vijfde studioalbum , dat we dit najaar mogen verwachten. In de videoclip is te zien hoe Paceshifters tussen het nog te recyclen plastic hun nummer ten gehore brengt. Wasted Days is een nummer met een belangrijke maatschappelijke boodschap: over hoe schaamteloos we met onze aarde omgaan. Daarover maken Seb, Paul en Jesper zich zorgen. Maar ze zijn tegelijk ook strijdbaar: “Ook wij als muzikanten kunnen en moeten een bijdrage leveren aan een leefbare planeet. We hebben maar één aarde en er is geen muziek mogelijk op een dode planeet”.

Omwille van die bezorgheid heeft Paceshifters zich aangesloten bij de beweging Music Declares Emergency, die de overheden wereldwijd oproept er alles aan te doen om het leven op aarde te beschermen. Deze internationale beweging telt meer dan 4000 leden van de muziekgemeenschap waaronder voorvechters Radiohead, Brian Eno en Billie Eilish. Meer informatie vind je via www.musicdeclares.net

Paceshifters is bij uitstek een liveband. De tourbus voerde het trio in de afgelopen tien jaar naar de VS en Canada; naar Exit in Servië, Woodstock in Polen. Ze stonden op Pinkpop, werden door Wende Snijders uitgenodigd voor haar Kaleidoscoop ín Carré en werden in 2017 genomineerd voor een Edison. In 2020 bleef het noodgedwongen bij een semi-akoestische – maar erg geslaagde – campingtour. Paceshifters staan dan ook te popelen om weer in een volle zaal of op een festivalpodium te gaan staan om de fans kennis te laten maken met hun nieuwe plannen.

Paceshifters – Different Man

Different Man = different sound voor Paceshifters. Het Oost-Nederlandse trio maakte naam met schorre rocksongs als Hurdles en Drone, maar blijkt nu ook een gevoelige kant te bezitten. De nieuwe single is een diepe ballad over het verlies van een naaste en het koesteren van herinneringen.

Er is hoorbaar veel tijd besteed aan de compositie en productie van Different Man. Waar ouder werk pas echt tot leven kwam op de bĂŒhne lijkt de band zich nu net zo senang te voelen in de studio. Zo komt Paceshifters de coronacrisis wel door. Als de zaaldeuren weer open gaan zal er een andere band aantreden. New and Improved zouden de Britten zeggen.

Paceshifters – Different Man

Different Man is de tweede single van het langverwachte nieuwe album van Paceshifters en beschrijft het gevoelige onderwerp van je vader verliezen en herinneringen ophalen wanneer je zelf vader wordt.

In deze moeilijke en onzekere tijden hebben we allemaal behoefte aan samenzijn met je geliefden en nieuwe herinneringen maken.

Al meer dan tien jaar is de band onderweg, toerend langs festivals en podia in binnen en buitenland. Ze stonden onder andere op Pinkpop, SXSW, Exit Festival, The Great Escape en Woodstock Polen en brachten daarnaast vier full length albums uit. Maar na 10 jaar gaat het roer om, het is tijd voor een nieuw plan. Dat komt er in de vorm van een compleet fris studioalbum, geproduceerd door Ian Clement van Vlaamse rockers Wallace Vanborn, dat in 2021 het licht zal zien. Seb (vocals/gitaar), Paul (bas/vocals) en Jesper (drums/vocals) besloten te gaan voor een nieuwe benadering en een andere sound en imago.

Paceshifters kunnen niet wachten om weer on the road te gaan. Als snack om de grote honger tijdelijk te stillen speelden ze een aantal Coronaproof shows in het najaar en organiseerden ze afgelopen zomer een succesvolle camping tour in Nederland. Met campers, tentjes en een kleine backline trok Paceshifters als echte troubadours langs campings door heel het land.

De indrukwekkende tourlijst van de band staat vol met nationale en internationale festivals en ze deelden het podium al met bands als Deep Purple, Wolfmother, Therapy?, Triggerfinger en Perry Farrel, maar “we spelen overal en met iedereen die hun publiek met ons wil delen”. Paceshifters hebben altijd al bekend gestaan om hun energieke en excessieve live optredens, “dat is het enige dat nooit zal veranderen, zodra we het podium op stappen, geven we onze fans alles dat we hebben.”

Paceshifters – Hurdles

We kennen Paceshifters als een hard werkende, stevig rockende en buitengewoon betrouwbare band. Hoewel niet al hun songs een 10 zijn, heeft de band nog nooit een onvoldoende gehaald. Ook nieuwe single Hurdles krijgt een hoog rapportcijfer.

Het eerste voorproefje van wat alweer album vijf van de band uit Wijhe (O) gaat worden is Paceshifters ten voeten uit; laagvliegende gitaren, lekker achteloze leadzang (Lennon meets Corgan), een zingende bas en een drumpartij waarmee je een bunker kunt opblazen.

Toch klinkt Hurdles net even wat subtieler dan we van het trio zijn gewend. Ondanks een straf tempo en flink volume zit er rust en ruimte in Hurdles. Klonk het vroeger nog wel eens alsof de song er met de band vandoor ging, nu is duidelijk de band de baas. Dat wordt nog wat met die Paceshifters.