Radiohead Archieven - Pinguin Radio

The Smile – A Light for Attracting Attention

The Smile – A Light for Attracting Attention (XL Recordings)

Oké, Thom Yorke is een koning, maar laten we in hemelsnaam ook Nigel Godrich eens in het zonnetje zetten. Hij produceert sinds OK Computer (1997) alle albums van Radiohead en ook zo’n beetje alles wat Yorke (53) naast Radiohead op plaat zet de afgelopen jaren. En dat is nogal wat. Godrich mag niet worden onderschat. Zijn productietechnieken worden aan alle kanten gelauwerd door artiesten die met hem werken, waaronder ook Arcade Fire, Beck, Paul McCartney en Roger Waters.

Godrich mocht van Yorke ook op A Light for Attracting Attention (sinds kort op cd en vinyl verkrijgbaar) achter de knoppen zitten. Het debuutalbum van The Smile. Het zóveelste project van Yorke naast Radiohead. En ja, ook het zoveelste meesterwerk van Yorke, die op A Light for Attracting Attention opnieuw laat horen een van de intelligentste musici uit de muziekgeschiedenis te zijn (and counting). Hoewel dit album welzeker een samenwerking is met Radioheads Jonny Greenwood (gitaar, bas, piano en synthesizers) en de drummer van jazzformatie Sons of Kemet, Tom Skinner.

Yorke zelf stoeit ook met allerhande elektronica, speelt gitaar en de band wordt verder aangevuld met allerlei gastmusici op saxofoon, viool, cello, trompet en tuba. Waardoor de muziek in afsluiter Skrting On The Surface zelfs iets orkestraals krijgt. Dat geldt ook voor Waving A White Flag, waarin modulaire synthesizers toch weer de hoofdrol grijpen en er zelfs wordt geknipoogd naar Kraftwerk. Terwijl er ook hard gerockt wordt. Zeker. Het knallende You Will Never Work In Television Again betekent gitaargeweld van zowel Yorke als Greenwood en beukende drums van Skinner. Minstens zo opwindend is We Don’t Know What Tomorrow Brings. Met Greenwood op bas en Yorke op gitaar en synthesizers. Skinner wordt wat naar de achtergrond verdrongen. ‘I’m drowning in irrelevance and we don’t know what tomorrow brings”, zingt Yorke.

Ondanks dat we te maken hebben met een uitgekleed Radiohead, waarin Philip James Selway grofweg is vervangen door Skinner, kunnen we nochtans constateren dat A Light for Attracting Attention ‘gewoon’ een Radiohead-album is. Want wanneer er op de albumhoes Radiohead had gestaan in plaats van The Smile en er zou worden gejokt dat Ed O’Brien en Colin Greenwood hebben meegedaan, zou daar geen enkele fucking haan naar hebben gekraaid. Maar wát een gewéldig Radiohead-album is dit! Pieter Visscher

Thom Yorke – 5.17

Thom Yorke volgt in de voetsporen van bandmaat Jonny Greenwood en begeeft zich op het filmmuziekvlak. Niet voor het eerst overigens. Eerder schreef hij muziek voor de (korte) arthousefilm Suspiria. Dit keer zullen echter veel meer mensen zijn soundtrackbijdrage horen. 5.17 schreef hij namelijk voor het zesde (en laatste) seizoen van Peaky Blinders.

In welke aflevering het nummer zit is nog niet bekend, maar verwacht geen happy end. 5.17 is sober en somber. Het nummer bestaat uit niet veel meer dan een eenzame piano, iets dat klinkt als een zacht krassende viool en de in galm gedrenkte falsetstem van de componist. Een verklaring voor de titel kunnen we waarschijnlijk pas geven als de serie er is.

Op 3 april verschijnt er een tweede bijdrage van Thom aan Peaky, That’s How Horses Are. Ook hebben Thom en Jonny samen muziek gecomponeerd voor de finale van de populaire serie waarin eerder al de Radiohead songs You & Whose Army en Pyramid Song te horen waren. Er is ook sprake van een release van de soundtrack op vinyl.

The Smile – You Will Never Work In Television Again

Met de release van You Will Never Work In Television Again, de debuutsingle van The Smile is een eventuele Radiohead reünie nog verder op de lange baan geschoven. The Smile is namelijk het nieuwe speeltje van Thom Yorke, Jonny Greenwood en jazzdrummer Tom Skinner (Sons Of Kemet). Wat de reden van de afsplitsing is is onbekend, zucht naar artistieke vrijheid lijkt het niet te zijn, even lekker uit de band springen ook niet daarvoor is de overigens cryptische te tekst te serieus.

You Will Never Work In Television Again is een melodie en vetarm, hard rocknummer, noem het post-punk dat wel doet denken aan vintage Stones of Plastic Ono Band. Het is lang geleden dat Yorke en/of Greenwood zo energiek klonken.

Er staan verschillende filmpjes van The Smile op Youtube. Op een daarvan, een Instagram-sessie zie je dat Yorke gitaar speelt en Greenwood bast. Het plan is om op 29 en 30 januari drie verschillende intieme optredens te verzorgen die je (tegen betaling) thuis live kunt streamen. De details staan achter de link of onder de clip.

Kid A Mnesia verzamelt definitief de mooiste bloemen

Een goede twintig jaar terug bracht Radiohead vlak na elkaar twee albums uit die een een behoorlijke stijlbreuk betekenden met hun voorgaande repertoire, omdat de elektronica definitief de overhand nam. Ook wat betreft het vervolg van de muzikale worpen van de Britten. Om een en ander luister bij te zetten zijn Kid A en Amnesiac opnieuw uitgebracht. In één verpakking ditmaal, samen met alle interessante B-kantjes, alternatieve versies van nummers en de zogenaamde outtakes, wat deze uitgave sowieso erg interessant maakt. Past zó in de schoen!

Kid A en Amnesiac verschenen acht maanden na elkander en werden tegelijkertijd op plaat gezet. Waardoor de albums duidelijk zijn versmolten met elkaar. Het zou een dubbelalbum kunnen zijn geworden, ware het niet dat de band daar geen zin in had. Waarom niet is onbekend. Mogelijk om geldtechnische redenen. Wie weet.

De albums verschenen in een periode waarin Thom Yorke niet al te best in zijn vel zat. Hij had het gevoel geleefd te worden. Mogelijk leidde zijn geestelijke instabiliteit tot nieuwe muzikale inzichten. Zoals we weten, de mooiste bloemen bloeien op de mestvaalt.

Kid A en Amnesiac zijn inmiddels klassieke Radioheadalbums geworden en het is een raadsel waarom een song als If You Say The Word, een prachtige ingetogen, gedragen track, nu pas wordt uitgebracht. Maar goed dat het alsnog is gebeurd.

EOB – Shangri-La

EOB staat voor Ed O’Brien. De goede verstaander etc. Voor wie hier nieuw is. Ed is de gitarist van Radiohead. Als Thom Yorke het hoofd is van Radiohead dan is zeg maar Ed het hart.

Binnenkort verschijnt Ed’s eerste soloalbum. Je kunt je afvragen waarom het zo lang heeft geduurd voordat hij de soloschoenen aantrok. Het antwoord moeten we je schuldig blijven. Ed zet zich in voor diverse goede doelen, doet af en toe een gastoptreden en is mede-eigenaar van een restaurant. Bezig, maar niet echt druk dus.

Omdat Radiohead niet echt een full time job is, zou je zeggen dat Ed alle tijd heeft om er wat bij te klussen. Het is ook niet zo dat hij in zijn eentje niks kan of te vertellen heeft. Dat wordt wel duidelijk als je het drietal songs hoort verschenen van zijn eerste album onder eigen naam.

Shangri-La is single drie van Earth, zoals het album gaat heten. De eerste twee zijn zogenoemde ambient songs, veel sfeer weinig melodie. Shangri-La is – kort door de bocht- Radiohead met een andere zanger. Ed heeft met het neusje van de internationale rockzalm gewerkt. Producers van het Earth album zijn Flood (U2/New Oder/The Murder Capital e.v.a.) en Catherine Marks (Foals/Killers/The Big Moon e.v.a.). De mix is van Alan Moulder (S.Pumpkins/Interpol/ Beach House). Op de loonlijst staat ook een aantal legendarische Amerikaanse sessiemuzikanten met een jazz achtergrond (Omar Hakim/Nathan East). Ook singer-songwriter Laura Marlin, Portishead gitarist Adrian Utley en Wilco drummer Gllenn Kotech droegen een steentje bij. Uit het Radiohead kamp is alleen bassist Colin Greenwood van de partij. Earth komt uit op 17 april.

EOB – Shangri-La

EOB staat voor Ed O’Brien. De goede verstaander etc. Voor wie hier nieuw is. Ed is de gitarist van Radiohead. Als Thom Yorke het hoofd is van Radiohead dan is zeg maar Ed het hart.

Thom Yorke – Suspiria (XL Recordings / Beggars)

Grootmeester Thom Yorke is niet vies van een project. Radiohead, uiteraard. Het brein achter Atoms For Peace. Maar vergeet ook zijn solowerk niet. The Eraser uit 2006 en Tomorrow’s Modern Boxes uit 2014. Totaal anders, maar beide voltreffers.

Op Suspiria is Yorke de samenwerking aangegaan met filmproducent Luca Guadagnino, die een remake heeft gemaakt van de uit 1977 afkomstige Italiaanse horrorklassieker Suspiria. Een horrorscène flitst door je gedachten, zodra A Storm That Took Everything opent. Het drama continueert op The Hooks, waar vanaf het middenstuk overduidelijk het bloed vloeit. Dit is echter snel vergeten zodra de pianoklanken van het magische Suspirium worden ingezet.

De schoonheid van de eenvoud wordt door Thom Yorke op onmiskenbare wijze geëtaleerd. Wat. Een. Track. Geïnspireerd door krautrock en het Berlijn van de jaren zeventig dompelt Yorke zich op de rest van het 25 nummers tellende album onder in een voor hem onbekend gebied. Maar deze man kan alles. Bloedstollend. Tekst Mania | Jelle Teitsma

Radiohead – Lift

Elke ochtend om acht uur is het tijd voor een Clip van de Dag!

Enkele maanden geleden bracht Radiohead naar aanleiding van de 20ste verjaardag het album OK Computer opnieuw uit, inclusief enkele voorheen onuitgegeven nummers. Een van die nummers, Lift, was in de jaren 90 een absolute live-favoriet van de fans. Na 20 jaar heeft het nummer nu ook een clip. Een clip in een lift…

Nieuw album Radiohead-drummer Philip Selway tevens soundtrack

Radiohead-drummer Philip Selway brengt 27 oktober zijn derde soloalbum uit. Het album Let Me Go is tevens de soundtrack van de gelijknamige film Let Me Go. De film is gebaseerd op de memoires van de Oostenrijkse Helga Schneider.

Zij ging op zoek naar haar moeder Traudi, waarna ze erachter kwam dat ze een bewaker was in een concentratiekamp tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film komt 15 september uit, waarbij dan tevens een digitale versie van het album uit komt. Check nu alvast de eerste single Let Me Go.