Rats On Rafts Archieven - Pinguin Radio

Zaho de Sagazan en Josy Basar grootste winnaars Haldern Pop Festival 2025

Haldern Pop Festival 2025 is er weer een om door een gouden ringetje te halen. Alles klopt opnieuw in het prachtige Duitse dorp, niet ver weg van de Nederlandse grens. Een festival tussen de weilanden met grazende koeien. Waar de tijd soms nog lijkt te hebben stilgestaan. Vlekkeloos, zorgeloos, liefdevol, gemoedelijk. Da sein…

Tekst en foto’s (iPhone 16): Pieter Visscher

Donderdag

To Athena (foto) is de formatie rond singer-songwriter Tiffany Limacher uit Zwitserland. Een heerlijke muzikale opener van Haldern Pop 2025 in de schitterende kerk van Haldern, met z’n prettige akoestiek. Die komt het geluid van de melancholische indiepopliedjes vaak ten goede. Her en der is het wat steviger. Soms zelfs wat té stevig qua geluid. Oordoppen cruciaal. We zien een flinke band op het podium, die een rijk instrumentarium heeft meegenomen. Het is goed opletten met dat Zwitsers, dat raakt aan het Duits, maar meer ook niet. Het schitterende, gedragen Angscht wordt héél klein gehouden door Limacher. Slechts een aanzwellende viool. Het applaus is oorverdovend. Angscht doet zowel muzikaal als tekstueel sterk denken aan Voor Alles (bang geweest) van Wende Snijders, met die sublieme tekst van de geweldige Joost Zwagerman. Dit moet toch meer dan louter toeval zijn, denk je dan.

Op de website bandcamp.com lezen we de volgende beschrijving van de ook Zwitserse formatie One Sentence Supervisor: normal music. liebe für lange lieder. under the umbrella. Dat klopt allemaal wel. Ze staan (grotendeels) onder een flinke parasol in de Haldern Pop Bar, waar de woorden BIG SALE onder hangen. Mensen met humor en daar houden we van. De band speelt uitgesponnen, atmosferische postrocknummers waaraan je je heerlijk kunt laven. Zanger/gitarist Donat Kaufmann staat geregeld en profile op het podium. Doet gekke dingen met z’n nek. Dat moet op de lange termijn toch fysiek ongemak gaan opleveren.
De sferische postpunk van Rats On Rafts (foto) krijgt extra gestalte wanneer schrijver Richard Foster spoken word toevoegt aan de set. En dat gebeurt in Haldern. Waar we de Brit Foster onder andere zien voorlezen uit zijn boek The Punk Rock Birdwatching Club. Rats On Rafts’ sterk door Joy Division en Echo and the Bunnymen beïnvloede geluid leent zich er uitstekend voor. Het is overigens óngekend heet in de Jugendheim. Nauwelijks uit te houden. Airco volgend jaar? Onderwijl zien we een dubbelganger van Peter Bosz achter het mengpaneel. Rats On Rafts is een meesterlijke band. Internationale allure uit eigen land.

Minder melodieus en een stuk steviger gaat het eraan toe bij Heavy Lungs (foto) uit Engeland, in de opnieuw volgepropte Haldern Pop Bar, waar de ramen openstaan en het buiten ook uitstekend is te volgen. Zanger die op de bar klimt. Korte cover van Kelis’ Milkshake. “This is a song!” Er wordt wild gepogood. Band die qua gekkigheid en geluid niet onderdoet voor IDLES, waar ze weleens mee worden vergeleken. Gelijkspel. Mínstens! Later op de donderdag treden ze nogmaals op, in de Niederrheintent. Opnieuw het dak eraf uiteraard.

En of het dak er ook af gaat met de hoofdpodiumopener van het weekeinde Naft? De vraag stellen is ‘m beantwoorden. Floris De Smet, Tom Heynssens, Robbe Latré, Niels Van Paemel, Geraard Buyck en Dimitri Defossé maken livetechno. Met drummers, blazers en toetsen. Zo opzwepend als wat. Eén grote swingende wei!

Ellis-D er meteen achteraan. Lustopwekkende mix van allerlei tegen punk aanschurkende genres die Ellis Dickson en zijn band uit Brighton ten gehore brengen in de spiegeltent, die volgelopen is, en daarbuiten is het ook druk. Ideaal voor wie nog niet uitgedanst is na Naft. Wat is Humdrum toch een verrukkelijke hit. En zo zien we in de Niederrheintent Radio Free Alice uit Australië. Hebben nog geen album uit, maar wat een hits! Vleugje Maxïmo Park, en Django Django schijnt ook een inspiratiebron te zijn geweest. Gaan we heel snel meer van horen. Sensationeel!
Evenals Jacoténe in de spiegeltent. De Australische die beter zingt dan Adèle en Amy Winehouse bij elkaar groeide op met Aretha Franklin en Etta James en dat horen we terug. Schit-ter-end. Wu Lyf zien we op hetzelfde podium. De alternatieve pop-rock van de band uit Manchester is catchy en overtuigend.

Vrijdag

Fovos Alif (foto) trapt op vrijdag af in het Jugendheim, een ontmoetingscentrum aan de rand van het centrum van Haldern. Twee jonge gasten van een jaar of 18 zien we. Héél verlegen, met een zanger/gitarist die geen enkele interactie heeft met zijn publiek. Hij shoegazet met name. De twee zitten in de postpunk/noiserockhoek en talent kun je ze zeker niet ontzeggen. Af en toe horen we wat flarden Sonic Youth. We zien een drummer die vrijwel continu oogcontact zoekt met zijn kompaan. Maar ook hij krijgt nul op het rekest. Ze laten de muziek spreken en die is zonder meer onderhoudend. Nu nog wat interactietraining. Kommt gut?

Fuzzman & The Singin‘ Rebels (foto) is een Oostenrijks kwartet in de Haldern Pop Bar. Het lijkt tijdens het eerste kamermuzieknummer op een trio dat je wel durft neer te zetten wanneer de buurvrouw haar 86ste verjaardag viert, maar schijn bedriegt. We horen expliciete teksten over het leven, waarin seks geregeld de hoofdrol pakt. Herwig Zamernik heeft een uitstekende stem, waarmee hij alle kanten op kan, tot pure hysterie aan toe. Sterk gearticuleerd Duits. Zeer vermakelijk trio. Nog jarigen eerdaags? U weet welke band u moet boeken.

Goodwin is het soloproject van Rob Goodwin, de zanger van The Slow Show, die geen onbekende is in Haldern. Stemmige, miniem begeleide, breekbare liedjes horen we in de kerk van Haldern. Gevoelig, sentimenteel. Het applaus is continu óórverdovend. Dat zegt genoeg.

Josy Basar (foto) uit Metz vult het Jugendheim met speels gemak. Sterker: wachtenden voor de deur. Er klopt héél erg veel aan de elektronica van de expressieve Fransman, die danspassen en bewegingen in huis heeft die zijn opzwepende, geregeld aan Kraftwerk, Depeche Mode (Speak & Spell, ‘81) en Grauzone rakende geluid extra veel kleur geven. Gaat een grote jongen worden. Zó aanstekelijk! Zó meesterlijk. Geweldige dictie. Oh: op tournee stuurt hij ansichtkaarten naar zichzelf. Zwart Adidas-broekje aan. Geen opsmuk. Niet nodig ook. Zouden meer mensen moeten doen. Na afloop even met fans op de foto. Übersympathieke jongen. Een dag later op het terrein spreekt bovengetekende langdurig met hem. Blijven hangen, lekker bandjes kijken. Hitkanon! Encore! Vive la France! Treedt nog tweemaal op vrijdags en wederom een ongelooflijk gekkenhuis op de dansvloer. Gaan we héél snel meer van horen. Josy Basar heeft met zijn vintage maar ook zó urgente geluid werkelijk alles in huis om heel erg groot te worden.

Hamburger Marlo Grosshardt (foto) tapt uit een heel ander vaatje op het hoofdpodium met zijn geregeld politiek geëngageerde singer-songwriterliedjes en mooie band. Tweede stem van dame op het podium mag er ook zijn. Ze bespeelt haar cello. De indiepop-rock van Soft Loft, uit Zwitserland, is een behoorlijke tree hoger. Sublieme zangeres Jorina Stamm en mooie tweede stem van een vrouwelijke collega achter de toetsen. Als er jaren-80-synths worden ingezet wordt het extra aantrekkelijk en horen we ook hits. Opnieuw zo’n pareltje van een ontdekking in Haldern.
Waar we Sylvie Kreusch wulps op het podium zien dartelen in haar spierwitte jurk. Wat een diva en zó veel goeie liedjes. Ze zingt ook even een moppie mee bij Warhaus, het bandje van haar vriend Maarten Devoldere. Speels optreden, zoals altijd. Devoldere staat opeens midden in het publiek (heus) om een karaokeversie van Tina Turners The Best op te voeren. Nee, we bedenken dit niet. Prima fratsen.

“Nice to meet you. I am Zaho de Sagazan (foto). I’m here with my friends.” Zij, uit Saint-Nazaire, is de absolute headliner van HPF25. De ster van de Française rijst als een malle. Zij en haar vrienden hebben een enorme bups aan (modulaire) synthesizers meegenomen. Om voor een intense geluidsmuur te zorgen. Wat een dictie (à la Josy), wat een teksten en wat een geluid wordt hier neergezet. Verbluffende, windstille omstandigheden. Frankrijks grootste muzikale troef van het moment gaat nog veel en veel groter worden. Grandioze topact. Vrouw met boodschappen. En expliciete teksten: “Hab sex mit mir”, herhaalt ze een keer of 50 in een technonummer dat steeds hypnotiserender wordt. En dan afsluiten met het ronduit zalige Modern Love van Bowie. Champagne!!

Zaterdag
Dat is een goed stel hoor. Dat zie je meteen. Welly, begin van de zaterdagmiddag in de Haldern Pop Bar. Ze komen op met Is This The Way To Armarillo van Tony Christie keihard uit de speakers. De toon is gezet.
Welly staat garant voor aanstekelijke indierock en heeft vijf gangmakers in huis. Zelden een band gezien die zoveel interactie heeft met zijn publiek. Niet alles is compositorisch of tekstueel even sterk, de beats komen uit de computer, maar wat een heerlijk bandje zeg.
De overgang naar de Amerikaanse singer-songwriter Hannah Francess in het Jugendheim is groot. Ze begeleidt zichzelf op gitaar. Breekbare, melodieuze liedjes horen we. Een rustpunt voor alle rumoer die ons wacht.
Sarah Julia zijn Amerikaanse zussen. Ze hebben nog twee vriendinnen en een vriend meegenomen. In het vliegtuig. Terwijl de zussen, zo vertellen ze, op jonge leeftijd graag en vaak naar programma’s over vliegongelukken keken. Ze overwonnen die vliegangst uiteindelijk en dan sta je opeens in Haldern. Ze schreven er ook een schitterend liedje over. Zo horen we louter folky indieliedjes met een kop en een staart. Voortreffelijke stemmen. Geregeld hemels. Joni Mitchell, zegt u? Nee joh, véél mooier.

Anna Francesca, zangeres van Beaks, heeft dat onderkoelde van Florence Shaw van Dry Cleaning. Muzikaal is de indierock met postpunkelementen van de band uit Wenen wat melodieuzer. Maar ze kan ook boos worden, die Francesca. Als ze “Bite me” schreeuwt, klinkt het gemeend. Prettige furie uit Oostenrijk.

Niet minder wild gaat het eraan toe bij Gurriers (foto) op het hoofdpodium. Zanger Dan Hoff van de Ierse band staat in no time tussen zijn publiek te springen. Postpunk om in te lijsten van de Ieren, die geen onbekenden zijn in Haldern. Vól in de zon staan ze. Het is bloedheet in Duitsland. Geen reden om minder los te gaan op de wei. Haldern Pop is ook in 2025 weer het allerbeste festival ter wereld. Eén groot vreugdevol, vlekkeloos muziekfeest. Hulde, hulde en nog eens hulde. Louter winnaars in prachtig Duitsland.

Clipprimeur: Rats On Rafts – All These Things

Op 7 februari brengt de Rotterdamse band Rats on Rafts hun nieuwe studioalbum Deep Below uit. Het album werd in hun eigen studio opgenomen en zal wereldwijd via het Britse label Fire Records verschijnen, en in Nederland via hun eigen label Kurious Recordings. Ze hebben dan ook alles volledig analoog opgenomen op hun 16 sporen taperecorder met hulp van Niek van den Driesschen. De nieuwe single All These Things gaat nu bij ons in première:

Rats On Rafts vertelt over het ontstaan, inhoud en de videoclip van de nieuwe track:

“Het nummer ontstond met een soort stoelendans. Natasha op gitaar, Arnoud op Bass, Mathijs op de synth en David op drums. Toen de schets er stond werd er gauw gewisseld naar de originele bezetting, er kwam zang bij en het nummer stond binnen een uurtje tijd. Iedereen was verbaasd met het resultaat om het voorzichtig te zeggen. Het had iets mysterieus voor ons. We hebben het bewust met de opnames ook erg los gelaten in structuur om het spontaan te houden.

De tekst is geïnspireerd op hoe ik dingen mee maakte als kind, mijn voorstelling van de toekomst en de volwassenen waar je naar moest luisteren. Je kijkt naar ze op en hoopt op een dag ook groot te zijn en zelf de touwtjes in handen te hebben. Ze lijken zo zeker van alles, maar als je ouder wordt kantelt je perceptie elk jaar iets meer tot je eigenlijk terug verlangt naar die tijd, waar in de toekomst alles nog mogelijk was.

De videoclip is voor een groot gedeelte in Japan geschoten door Mathijs Burgler. Afgelopen zomer liep hij daar stage. Hij besloot de band te verlaten om zich te storten op zijn wens om filmmaker te worden maar bleef erg betrokken bij het proces van het album. We vroegen hem nadat het album af was of hij een video wou maken en dat zag hij wel zitten.”

En dan nog iets leuks: om te vieren dat het nieuwe album Deep Below van Rats on Rafts verschijnt organiseert galerie Weisbard (Hugo Borst) samen met Rats on Rafts een listening party met een expositie van de foto’s die tijdens het maakproces van deze plaat zijn geschoten door Jasmijn Slegh. Er zal een speciale audio set-up worden neergezet waarbij de originele mastertapes gebruikt worden om het album Deep Below ten gehore te brengen. Dit gebeurt vanaf de bij de opnames gebruikte masterrecorder, een Telefunken M5C reel-to-reel bandrecorder uit 1969. Er zal ook een Q&A met de band en Jasmijn gehouden worden. In deze link staat meer info en hier kunnen mensen zich ook aanmelden. Let op! Beperkt aantal plekken beschikbaar.

In februari tour de band door het Verenigd Koninkrijk waarna ze in maart weer in Nederland zullen spelen, gevolgd door een tour in Europa:
07 Maart: Rotown, Rotterdam
14 Maart: Vera, Groningen
15 Maart: Merlyn, Nijmegen
27 Maart: Effenaar, Eindhoven
28 Maart: Ekko, Utrecht
29 Maart: Melkweg, Amsterdam
Ga voor alle showdata naar: www.ratsonrafts.com

Rats On Rafts, Palmbomen – Cashmere Carey

Het zal toeval zijn, maar in onze oren klinkt Cashmere Carey als een broertje van Girls On Film van Duran Duran of is het Planet Earth? De nieuwe single van Rats On Rafts is dus een sterk liedje dat best een hit had kunnen worden als in airplay op andere zenders als de opnamekwaliteit iets beter was geweest. Nu klinkt het alsof er stof op de naald zit, lo fi dus. Dat zou wel eens de invloed kunnen zijn van Palmbomen alias Kai Hugo, die naam maakte als producer van gruizig klinkende dance.

Cashmere Carey is opgenomen in EKKO ter ere van de 30ste verjaardag van het Utrechtse poptempeltje.

Rats On Rafts – Osaka

Rats On Rafts is de tweede Nederlandse band die Osaka bezingt. Het uit Zoeterwoude afkomstige The Shoes gingen de Rotterdammers voor. 51 jaar om precies te zijn. Met het delen van een songtitel houden de overeenkomsten tussen The Shoes en The Rats meteen op. De eerste maakte naam met mierzoete meezingnummers. De tweede geniet een internationale reputatie dankzij een kwartet albums in het -bij gebrek aan een betere omschrijving- post punk segment.

Nieuwe single Osaka is hoekig en elegant tegelijk. Een oosters klinkend gitaarloopje maakt duidelijk dat de belangstelling voor de Japanse (muziek)cultuur wel wat dieper gaat dan het noemen van een nummer naar de miljoenenmetropool. De inspiratie voor Osaka komt van de stad zelf. De band heeft er een keer mogen spelen tot wederzijds genoegen.

Osaka is geen voorbode van een nieuw album, maar een nummer dat de selectie van het eerder dit jaar verschenen Excerpts From Chapter 3 album niet haalde. Live bleek het echter een favoriet, dus deed de band het enige verstandige wat je kunt doen in zo’n situatie. Ze brachten het alsnog uit.

Rats On Rafts – Osaka

Rats On Rafts is de tweede Nederlandse band die Osaka bezingt. Het uit Zoeterwoude afkomstige The Shoes gingen de Rotterdammers voor. 51 jaar om precies te zijn. Met het delen van een songtitel houden de overeenkomsten tussen The Shoes en The Rats meteen op. De eerste maakte naam met mierzoete meezingnummers. De tweede geniet een internationale reputatie dankzij een kwartet albums in het -bij gebrek aan een betere omschrijving- post punk segment.

Nieuwe single Osaka is hoekig en elegant tegelijk. Een oosters klinkend gitaarloopje maakt duidelijk dat de belangstelling voor de Japanse (muziek)cultuur wel wat dieper gaat dan het noemen van een nummer naar de miljoenenmetropool. De inspiratie voor Osaka komt van de stad zelf. De band heeft er een keer mogen spelen tot wederzijds genoegen.

Osaka is geen voorbode van een nieuw album, maar een nummer dat de selectie van het eerder dit jaar verschenen Excerpts From Chapter 3 album niet haalde. Live bleek het echter een favoriet, dus deed de band het enige verstandige wat je kunt doen in zo’n situatie. Ze brachten het alsnog uit.

Chaos in gesprek met Rats On Rafts: “Je moet toeval niet onderschatten”

Nog maar kort geleden kwam Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net Of Rabbit Paths, de nieuwe plaat van Rats on Rafts uit. De Rotterdamse band voert al jaren zijn eigen koers. Een voorbeeld van die eigenheid is dat het laatste album op het eigen label Kurious Recordings werd uitgebracht en helemaal analoog is opgenomen. En vol goede moed heeft de band ook nog eens een aantal optredens in de maanden april en mei aangekondigd. Hoog tijd voor een gesprek met zanger David Fagan.

Lees het interview hier.

Tekst: Susanne van Hooft
Foto’s: Jasmijn Slegh

Rats On Rafts – A Trail Of Wind and Fire

Het Rotterdamse Rats On Rafts houdt ons op de hoogte van de vordering van het werk aan hun nieuwe album door op gezette tijden een nieuw nummer uit te brengen. A Trail Of Wind And Fire is voorproefje twee van wat ROF album vier moet gaan worden. Hoewel compleet anders van aard en inzicht herkennen we toch de band die internationale faam vergaarde met tracks als Last Day On Earth, God Is Dead en het eerder dit jaar uitgebrachte Tokyo Music Experience.

Train Of Wind And Fire is een goed gekozen titel voor een nummer dat zowel stormachtig als vurig is. Het intro is opvallend genoeg Japanser of Aziatischer dan dat van Tokyo Music Experience en doet ook wel aan Hong Kong Garden van Siouxie & The Banshees denken. Het hele nummer riekt naar oude new wave. Naast Siouxie menen we ook invloeden te herkennen van The B52, The Feelies en Pylon. Zeg maar de neurotische tak van de Amerikaanse new wave van veertig jaar terug. Stiekem worden de producties ook steeds minder lo-fi. Wat op zich geen slechte ontwikkeling is.

Clipprimeur: Rats On Rafts – A Trail Of Wind And Fire

De Rotterdamse band Rats on Rafts brengt op 29 januari zijn langverwachte nieuwe album Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net Of Rabbit Paths op hun eigen label Kurious Recordings uit (en buiten de Benelux bij Fire Records). Het album werd in de bands eigen Kurious Recoring Studio volledig analoog opgenomen, met een beetje hulp van Niek van den Driesschen. De eerste single afkomstig van het album getiteld Tokyo Music Experience hoorde je al op Pinguin Radio, nu gaat de tweede single A Trail Of Wind And Fire met videoclip bij ons in première.

Quote van David:
Met ‘A Trail Of Wind & Fire’ hebben we twee nummers waar we al een tijdje mee bezig waren samengevoegd. ‘Rain’ het Japans beïnvloede thema dat door heel het nummer te horen is en ‘A Trail Of Wind & Fire’ dat op een gegeven hier overheen dendert. Dit nummer was ritmisch onder andere beïnvloed was door Neu! & Hakwind om zodoende een contrast te creëren met het doorlopende Japanse thema. De titel van het nummer is gebaseerd op het verwoestende effect dat wind op vuur heeft. Tot nu toe valt me op dat luisteraars veel verschillende dingen uit de tekst halen, dus laat ik dat graag aan hun over. De video heeft in dat opzicht hetzelfde, het lijkt een Film Noir achtige detective, maar is het dat wel?

A Small Production Company (die de clip hebben gemaakt):
Apart van de Film Noir beweging en films zoals Le Cercle Rouge is de video van ‘A Trail Of Wind & Fire’ geïnspireerd door surrealisme uit de jaren 40. De films en philosophy van Maya Deren waren van grote invloed hierop: Ze was geïnteresseerd in amateurisme als kunstvorm en daarbij het manipuleren van de realiteit bij het film maken: reizen door tijd en ruimte. Met de teksten van ‘A Trail Of Wind & Fire’ en Deren’s philosophy in ons hoofd hebben we de locatie ons laten leiden en het verhaal spontaan laten evolueren op de set. Tijdens het editen hebben we deze experimentele manier ook aangehouden, door associatieve beelden, tijdlijnen en de muziek samen de leiding te laten nemen en niet te letten op wat logisch is maar vooral te focussen op het onderbewuste.

Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net Of Rabbit Paths gaat over de periode tussen het vorige album Tape Hiss en dit nieuwe, derde album. Liedjes en fragmenten worden afgewisseld, soms in een andere gedaante terugkerend, om dan uiteindelijk een cyclus te vormen. Het geeft een gefragmenteerde kijk op de belevenissen in de wereld van Rats on Rafts de afgelopen jaren. Van een tour door Japan tot het verloren raken tussen dromen en de realiteit; zoals bijvoorbeeld te horen is in het nummer Where Is My Dream?. Er is een constant getouwtrek tussen de werkelijkheid en fictie.

De band evolueert op Excerpts From Chapter 3 verder in hun zoektocht naar imperfectie. Waarbij emoties als haat, liefde, wraak en machteloosheid in nummers als A Trail Of Wind And Fire en Fragments sterker komen bovendrijven, tekenen de verhalen die in The Disappearance of Dr. Duplicate en The Rise And Fall Of The Plague voorbij komen een duistere wereld waar je zo een film bij zou kunnen fantaseren. De grote overeenkomst tussen alle nummers -en in vergelijking tot eerder werk- is dat het nieuwe album veel gelaagder is. Niet alleen in structuur, zoals in het fragment Another Year waar de muziek het verstrijken van de tijd voelbaar maakt, maar ook met name in de melodieën en teksten, die aangedreven worden door een ritmesectie die de emotie keer op keer weet te voorzien van de juiste kleuren. Een rauw en duister in reverb gedrenkt psychedelisch hoorspel, waar bij iedere luisterbeurt wel iets nieuws te ontdekken valt.

Waar het pakkende new wave debuutalbum The Moon Is Big in 2011 in Nederland veel aandacht kreeg, zorgde het gruiziger psychedelisch geheel van het tweede album Tape Hiss in 2015 voor een internationale samenwerking met het Britse Fire Records. Zo werd in de jaren die volgden wereldwijd getoerd met optredens op Liverpool Psych Fest (UK), Best Kept Secret (NL), Reeperbahn (DE), Motel Mozaique (NL) Levitaiton (FR), WOS (SP) en Glastonbury Festival (UK).

LIVEDATA

18-2 EKKO, Utrecht
19-2 Stroomhuis, Eindhoven
20-2 Rotown, Rotterdam
25-2 Vera, Groningen
26-2 Merleyn, Nijmegen
27-2 Paradiso, Amsterdam

Nieuwe muziek van Rotterdamse band Rats on Rafts

Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net Of Rabbit Paths gaat over de periode tussen het vorige album Tape Hiss en dit nieuwe, derde album. Liedjes en fragmenten worden afgewisseld, soms in een andere gedaante terugkerend, om dan uiteindelijk een cyclus te vormen. Het geeft een gefragmenteerde kijk op de belevenissen in de wereld van Rats on Rafts de afgelopen jaren. Van een tour door Japan tot het verloren raken tussen dromen en de realiteit; zoals bijvoorbeeld te horen is in het nummer Where Is My Dream?. Er is een constant getouwtrek tussen de werkelijkheid en fictie.

Maar het is niet alleen duisterheid wat de klok slaat. Zo is de eerste single Tokyo Music Experience een nummer dat ontstaan is na een tour met Franz Ferdinand door Japan in 2018. “Diep onder de indruk van onze tijd in Tokyo was het moeilijk terug te zijn in Nederland. Alle impressies bleven muurvast als een bonk energie boven ons zweven, die op een dag explodeerde en waaruit Tokyo Music Experience ontstond. Toen konden we het gevoel aan en uit zetten” – aldus voorman David Fagan. Bekijk de video onderaan dit bericht.

De Kift & Rats on Rafts 15 september naar Podium de Vorstin

Zaanse punk versus Rotterdamse postpunk, ouwe rotten versus jonge honden of gewoon de ‘the best act I’ve ever seen at a festival’ zoals Franz Ferdinands Paul Thompson Pitchfork tipte.

Rats On Rafts bewerken nummers van De Kift en andersom. Het botst, schuurt en staat soms lijnrecht tegenover elkaar om dan weer eensgezind samen te komen in stampende ritmes en raggende gitaren. Of zijn het blazers? Rats en Kift zijn samen één bal energie die het ene moment over je heen rolt om dan weer een totaal onverwachte kant op te stuiteren.

De samenwerking bevalt goed van beide kanten. “De Rats zijn jonge gasten, maar met een benadering van muziek die ons aan de jaren 80 doet denken. Het is leuk en inspirerend”, aldus Marco Heijne van De Kift. De Kift heeft de Rats op hun beurt geïnspireerd tot het opzetten van een eigen label. “De mannen van De Kift hebben ons eigenlijk onbewust laten zien wat er mogelijk is”, aldus David Fagan.

LIVEDATUM 15/09 Podium de Vorstin, Hilversum