King Hannah, Sharon van Etten – Big Swimmer

Hoe het contact is gelegd weten we niet, maar King Hannah en Sharon van Etten zijn natuurlijk voor elkaar geboren.

Beide zijn beoefenaars van het epische, slepende, in de rijke Amerikaanse ballade-traditie gewortelde luisterlied. Dat ze elkaar gevonden hebben is dan ook geen wonder, de snelheid wel. Sharon van Etten is arrivé, een diva in indie-kringen. King Hannah is daarentegen nog niet heel veel meer dan een veelbelovende nieuwkomer. Om het in cijfers uit te drukken; miss van Etten trekt maandelijks zo’n anderhalf miljoen luisteraars op Spotify, King Hannah een krappe 75 k.  Maar Sharon is dus fan van het duo.

Big Swimmer laat horen waarom. De nieuwe single van King Hannah is een gedragen, zwaarmoedig Americana nummer, beetje folky, beetje country, beetje Bruce beetje Lou.  De speelduur is bijna vijfenhalve minuut. Het procedé is bekend. Eerst zingt Hannah Merrick een stuk waarna Crain Whittle inbreekt met zijn elektrische gitaar. Als je het niet zou weten, zou je niet horen dat Sharon in het complot zit. Haar rol is beperkt tot wat achtergrondzang. Maar  haar aanwezigheid zal deuren openen die tot nu toe gesloten waren voor het Britse duo. En daar gaat het om.

Catfish and the Bottlemen – Showtime

Nee maar, na vijf jaar niks horen we eindelijk weer eens iets van Catfish and the Bottlemen, toch wel een favorietje van het vorige decennium.

Het doet dan ook deugd om te kunnen melden dat Showtime beter is dan we durfden te hopen. De tijd staat tenslotte niet stil en Catfish zou de eerste band niet zijn die na drie albums droog komt te staan. Showtime is degelijk en avontuurlijk tegelijk. Er zitten een paar boeiende tempowisselingen in het nummer dat toch goed behapbaar blijft en spannend tot het eind. Doel van de release van Showtime lijkt tweeledig; laten weten dat ze er weer zijn en laten horen dat platgetreden paden worden vermeden. Welkom terug Catfish and the Bottlemen!

House & Home – Cellophane

Er zal vast een tijdschrift zijn dat House & Home heet en huiseigenaren adviseert welke gordijnen bij welke vloerbedekking past.  Maar de House & Home waar wij het even over willen hebben is een hard rockende band uit Richmond, Virginia die zich onderscheidt van de meute met fijne en strakke samenzang. Die meerstemmigheid geeft het toch al bepaald niet slappe Cellophane nog net even wat meer pit en body. Je vindt de nieuwe single op een EP, die luistert naar de titel Split en die de band deelt met een andere band, Suntitle die ook best okay is, maar niet zo overtuigend en enerverend als House & Home.

Ugly – Shepherd’s Carol

Het is en blijft een rare naam, Ugly (UK). Misschien wil de band de haters de wind uit de zeilen nemen door zelf al aan te geven dat je voor lieve en gezellige muziek bij hen aan het verkeerde adres bent. En haters zullen er zeker zijn; mensen die in de war raken van nummers als Shepherd’s Carol waarin meer gebeurt dan op een compleet album van zeg Harry Styles of Sam Smith.

Het kan dus niet worden ontkent dat de band uit Londen (via Cambridge) moeilijke muziek maakt, maar moeilijk is iets anders dan lelijk. Als je echter een beetje tijd investeert in Shepherd’s Carol levert dat een zeer bevredigend rendement op. Je zult bijvoorbeeld horen dat er wel degelijk lijn zit in de op het eerste gehoor chaotische compositie.  En dat er op hoog niveau wordt gemusiceerd en vooral ook gezongen. Het is sowieso lovenswaardig als een band het aandurft om van het platgetreden padje af te gaan.

Ugly (UK) lijkt niet echt op, maar kan je qua ambitie en ongrijpbaarheid wel vergelijken met als bands als als Black Country New Road, Squid en black midi. Het genre wat eigenlijk geen genre is wordt wel postrock genoemd. Het instrumentarium is des rock’s, maar de rest is vrij invulbaar. Van alle post rockers is Ugly (UK) het meest folky. En dan (uiteraard) niet in de traditionele Britse folkstijl, maar in die van hippiebands als Pentangle en Fairport Convention.

Shepherd’s Carol komt op de debuut EP van Ugly (UK). Die heet Twice Around The Sun komt in april uit.

Popwarmer: Alfie Templeman – Radiosoul

Vandaag heeft de in Londen gevestigde multi-instrumentalist, songwriter, producer en performer Alfie Templeman zijn langverwachte tweede album ‘Radiosoul’ aangekondigd en de gelijknamige titeltrack uitgebracht. Radiosoul is een ambitieus album dat een gedurfde nieuwe acid-poprichting laten zien voor de in Bedfordshire geboren alleskunner. Het is een album dat moeiteloos tussen genres beweegt en een nieuw scherp inzicht en bijtende humor in Templeman’s teksten laat zien. ‘Radiosoul’ verschijnt 7 juni 2024 via AWAL.

Het album bevat productie van Templeman, evenals Nile Rodgers, Dan Carey, Karma Kid, Oscar Scheller, Will Bloomfield, Justin Young, Josh Scarbrow en Charlie J Perry. De kleurrijke vijf minuten durende titeltrack bevestigt Templeman’s status als een van de beste songwriters van zijn generatie. Door elementen van psychedelica, soul en indie te combineren, creëert ‘Radiosoul’ een gevoel dat het hele album ondersteunt. Het album werd geschreven door Templeman terwijl hij op zoek was naar een ontsnapping aan sociale media, op zoek naar een plek waar hij kon schuilen voor het zogenoemde lawaai.

 

First single of debut album Sophie van Hasselt

Very excited to announce that Sophie van Hasselt released her first single of her debut album today. ‘Man in the Mountain’ is a calming acoustic song perfect for quiet moments, like sitting in traffic, or unwinding after a long day.

Sophie van Hasselt is a Dutch singer-songwriter. Layered vocals, folky guitars and witty lyrics.”Man in the mountains” tells the story of someone who finds happiness in little things but faces destruction from forest fires and greedy people. It reminds us to remember the importance of appreciating what we already have.

Similar artists:

Broadcast, Clairo, Billie Marten

Coming soon: In the next few months, 5 singles will drop. Then, in January 2025, she’ll add 5 more songs for her debut album. Catch her first headline show on May 14th 2024, where she’ll perform her new music for the first time.

Tusky – Tusky

Tusky – Tusky (Suburban/Mattan)

Het nieuwe album van de Utrechtse punkrockformatie Tusky heet Tusky en dat lijkt een prima keus. Want het bekt nogal lekker. Wees eerlijk. De heren van Tusky omschrijven hun nieuwe worp als een fist-in-your-face-but-you-love-it-plaat en dat klopt wel.

Gitarist Sjors van Reeuwijk legt uit waarom gekozen is voor een sobere hoes, waarop slechts de naam van de band te vinden is en het logo met de ‘tandjes’. ‘We wilden graag terug naar de kern van Tusky. We hopen dat de hoes van de plaat mensen inspireert om de plaat The Brown Album te noemen.’

An sich zijn dat grote woorden, die een link zouden moeten suggereren met bands als The Beatles en Weezer. Die eerste gaat sowieso mank, maar met Weezer (Green Album) kunnen we wel een klein beetje uit de voeten.

De woorden van Van Reeuwijk zeggen voornamelijk iets over de ambities van de Utrechters, die met deze derde langspeler voor het eerst een collectieve prestatie hebben neergezet. Bassist Quirin Wijgers noemt de plaat een perfecte mix van vier individuele stijlen.

Tusky is een rete-energieke plaat geworden, zoals we gewend zijn van de band die nogal eens van samenstelling verandert. We horen opnieuw talrijke raakvlakken met formaties als Blink 182, Jimmy Eat World, Biffy Clyro en in de verte toch ook wel The Offspring. Maar Vladimir Stevic is een veel betere zanger dan Dexter Holland.

Tusky begint volgende week met een tournee die de band onder meer naar steden als Zwolle, Antwerpen, Groningen, Den Haag en Alkmaar brengt. Ga dat zien, want het wordt gegarandeerd feest. Pieter Visscher

Sababa 5, Yaara Shaulian – Dreams of Love

Toegegeven, de zang blijft maar net aan de goede kant van kitsch, maar de synth maakt veel zo niet alles goed.

Het heerlijk retro klinkende instrument blijft ook van begin tot eind in beeld. De taal waarin miss Yaara Shaulian zingt is Farsi ofwel Perzisch. Muzikaal, maar ook geografisch is Sababa 5 met miss Shaulian niet zo heel veel verwijderd van Altin Gün. Hoewel, je zal het stuk tussen Teheran en Turkije maar moeten lopen! Sababa 5 is een multi-etnische band uit Tel Aviv, die een mengvorm maakt van verschillende mediterrane genres; van flamenco tot rai en alles wat er tussen zit. De band is op 10 maart te beleven in de bovenzaal van Paradiso. Of Yaara ook van de partij is kunnen we niet beloven.

Cardinals – Unreal

Cardinals sleepte een IJsbreker in de wacht met vorige single, Roseland, een ode aan thuisland Ierland.

Met Unreal laat de band horen dat die single geen lucky shot was en ook geen one trick pony is. De twee songs lijken namelijk totaal niet op elkander.  Was Roseland een ballad achtig iets, Unreal is een lekker ruwe rocksong met fijne losse zang en een surf-achtige gitaar die klinkt af en toe als een motorfiets die wordt opgewarmd. Voor de ouderen en inhalers onder u, denk Kinks van voor Lola. Cardinals is nog maar vier nummer oud, maar nu al een belofte voor de toekomst.

Angeldust by The Stone Souls

On Angeldust, we hear the story of two people that are going down spirals of codependency and destructive behaviour. Influenced by acts like Arcade Fire and The War On Drugs, The Stone Souls broaden their eclectic sound while maintaining their characteristic twang and slide guitars, making Angeldust dangerously addictive.

Angeldust marks a transition in sound for The Stone Souls. While the darkness of the EP Splinter is still clearly audible in the lyrics of the song, it also opens the door to the surfing summer EP Riptide. With both EPs releasing this year, Angeldust is the first wave of the tsunami of new music that will hit in 2024.