Category: Nieuwe Muziek

The Luka State – Tightrope (Walking On A Wire)

The Luka State is geen onbekende meer in On The Rocks kringen. Tightrope (Walking On A Wire) is de 3e Breekijzer op rij die de band binnensleept! Oxygen Thief, Matter of Fact en Tightrope komen alle 3 van het vrijdag verschenen nieuwe album van het (vier)koppige bandje  uit het Britse Winsford. More Than This is hun 2e.

Vanwaar al die aandacht? The Luka State is een van de weinige jonge bands die ouderwets rockt, nog lekker onstuimig tekeer gaat zonder rekening te houden met trends, rages en commerciële belangen. (En al helemaal niet met de buren ;). Als de boys hip hadden willen zijn zouden ze wel post-punk zijn gaan maken en als ze rijk hadden willen worden hadden ze wel een autotune aangeschaft en Ed Sheeran lief aangekeken.

Dat wil allemaal niet zeggen dat de band zich er bij heeft neergelegd om lekker obscuur in de marge te blijven rommelen.  The Luka State wil wel degelijk gehoord worden – ze spelen niet voor niets zo luid- maar dus  wel op eigen voorwaarden. Dat waarderen we ten zeerste en  vandaar dus die voorkeursbehandeling.

Live 15 april in de Bitterzoet/Amsterdam. 15 juni Graspop/Dessel België.

 

Ratboys – Black Earth, WI

‘Wel eens gehoord van Tik Tok?’ Je hoort het de platenbaas van Ratboys zeggen toen hij voor het eerst Black Earth, WI hoorde. De Chinese site is momenteel een van de invloedrijkste kanalen als het gaat om het promoten van muziek.

Alleen moet een nummer dan niet langer zijn dan een minuut of twee. De nieuwe single van Ratboys klokt een dikke acht minuten waarvan bijna tweederde in beslag wordt genomen door een gitaarsolo. Alsof het 1973 is in plaats van 2023! Bands die hun kont tegen de krib gooien, daar houden we van.

Toch is Ratboys alles behalve oubollig of ouderwets. De band is zelfs nauwelijks retro. De sound van dit moment, naast post punk is zacht zingende meiden omgeven door stevig rockende gitaren (folk noir) en dat is wat Ratboys serveert met Black Earth, WI.

Ratboy komt uit Chicago zingt over een dorp in de staat Wisconsin en nam het nummer live in één take op in het Paleis van Justitie in Seattle. Amerikaanser kan bijna niet. Beter ook niet op dit moment.

BC Camplight – The Last Rotation Of Earth

Nieuwe BC Camplight single, The Last Rotation Of Earth is een rijkelijk georchestreerd en ambitieus opgezet nummer over de dag des oordeels, niet de religieuze, of de ecologische, maar een amoureuze laatste dag.

Na 9 jaar samen zei zijn geliefde plotseling adieu. Alsof de aarde stilstond, zo ervoer BC, echte naam Brian Christinzio (New Jersey 1979) die rampendag. Een a-tonale gitaarsolo illustreert zijn verwarring. Voor wie nog twijfelt aan de schok die de breuk veroorzaakte laat hij The Last Rotation Of Earth eindigen met een explosie, of is het een implosie? Maar hij heeft het overleefd en kan het dus navertellen. Op 12 mei verschijnt het gelijknamige album.

Jimmy Diamond – Chase The Moon

Jim ‘Diamond’ Zwinselman komt meteen ter zake op nieuwe single Chase The Moon. Niks geen intro gelijk zingen alsof hij haast heeft.

Dat heeft hij dus niet, wel de drang om gehoord te worden.  Dat is een prima eigenschap voor een artiest zeker als hij/zij ook nog eens iets te vertellen heeft. En dat heeft de uit Lemele in Overijssel afkomstige Jim. Eigenlijk moeten we het hebben over Jimmy Diamond, want het betreft een band/trio. Weliswaar met een duidelijke leider, maar toch.

Hun nieuwe single, de achtste sinds 2020 is een ambitieuze maar geslaagde song in een stijl die het midden houdt tussen Americana en droompop. Met name het einde van de lange versie van Chase The Moon is sfeervol en impressionistisch.

Wat weten we van Jimmy Diamond, behalve dat ze goed bezig zijn? Nog niet heel veel, behalve dat Jim ook actief is/was als gitarist in De Bökkers, Boogie Monsters en de Europese opstelling van het Amerikaanse Strand Of Oaks, en derhalve kan bogen op heel wat ervaring. Dat is één reden dat Chase The Moon zo -excusez les mots- onhollands goed klinkt, de ander is dat Jim het nummer produceerde samen met Kevin Ratterman, producer van o.a. Madrugada en My Morning Jacket.

Klik hier voor de concertagenda van Jimmy Diamond

Mozart Estate – Relative Poverty

Mozart Estate verpakt een serieus onderwerp, armoede in een vrolijk liedje; een rock ‘n’ roll pastiche met doo wop koortjes, boogie-woogie piano en een very old skool  synthesizersolo.

De zanger zingt dat hij moet rondkomen van ‘a tenner’ 10 pond, iets meer dan 11 euro dus per dag. Er zijn mensen die minder te makken hebben, maar een vetpot is het zeker niet. Die ferm in de wang geplaatste tong zit in elk liedje van Mozart Estate, dat door Lawrence Hayward in het leven is geroepen als tegenpool van zijn vorige bands Felt en Denim. Hayward wilde af van de constante druk om hits te moeten scoren.

De naam Mozart Estate mag dan nieuw zijn, de band is dat niet. Die debuteerde al in 2018 als GoKart Mozart. Geheel volgens plan heeft de Estate nog nooit een hit gescoord. Maar helemaal genegeerd zijn ze ook weer niet. Daarvoor zijn songs als When Your Depressed, We’re Selfish And Lazy And Greedy en Relative Poverty te grappig en goed gemaakt.

Feeble Little Horse – Tin Man

‘Je moet een band beginnen, dan kan daarin je hart luchten over je mannen’, was het advies van vader Slocum aan dochter Lydia.

Het bestaan van Feeble Little Horse hebben we dus eigenlijk te danken aan een verstandige ouder. Lydia rekruteerde haar bandleden in het collegecircuit van Pittsburg. Nu staan de vrienden ingeschreven aan de universiteit van New York, maar of er veel van studeren gaat komen valt te bezien.

Album 2 van Feeble Little Horse is klaar voor release. Was hun debuut een verkapt solo-album van miss Slocum, Girl With Fish is echt groepswerk. De songs werden heen en weer geketst tot iedereen tevreden was. En het hele productieproces hielden ze weer in eigen handen. Dat was de deal met de platenmaatschappij; volledige artistieke vrijheid.

Eerste single, Tin Man belooft veel goeds. Het is net zo’n shoegazerig aan anarchie grenzend gitaarnummer als Graadmeter hit Chores, maar veel geproduceerd. Onveranderd is de laconieke welhaast dodelijke manier waarop Lydia weer een menneke op zijn nummer zet.

9 juni volgt het album.

Declan Welsh and The Decadent West – King Of My Head

Declan Welsh and The Decadent West wordt heel snel heel goed. Het zou niet verbazen als King Of The Road de Schotten een deal bij een major label gaat opleveren en misschien wel een onvervalste hit.

De nieuwe single is in ieder geval hun ‘potentste’ nummer tot nu toe. We horen een sterke opbouw met spannende details en sporen van U2 en Radiohead en een vleugje Stone Roses. Maar vooral een band die blaakt van het zelfvertrouwen.

King Of My Head komt van het tweede album van mister Welsh en zijn kompanen, dat in september uitkomt. Dat duurt dus nog even. Waarom dan nu al een single? Waarschijnlijk kon de band gewoon niet wachten om alvast een tipje van de sluier op te lichten.

Spinvis – Paradijs

Bijna vrolijk klinkt Spinvis op nieuwe single, Paradijs. Bijna, maar niet helemaal.

Erik de Jong zou Spinvis niet zijn als het vlotte tempo geen tekst zou dragen over de gelopen race die het leven telkens weer blijkt te zijn. Ook wie hoopt op verlichting in het hiernamaals wacht teleurstelling, want zelfs in het Paradijs is trouble. Die boodschap te laten bekrachtigen door een gospelkoor(tje) is een vondst.

Het nieuwe album van Spinvis heet Be-Bop A Lula en is vanaf 7 april verkrijgbaar op alle mogelijke manieren.

Clipprimeur: The Tallest Man On Earth – Henry St.

Het titelnummer, het middelpunt van de The Tallest Man On Earth’s aankomende album ‘Henry St.’ (14 april), toont de Zweedse singer-songwriter Kristian Matsson’s talent voor het boetseren van sonische sferen, het meesterlijk vertalen van stemming door middel van zang. Deze gestripte, emotionele ballade met alleen piano en zang grijpt de luisteraar aan door zijn filmische kwaliteit, alsof het een soundtrack is voor een wandeling door de straten van NYC op een regenachtige dag.

In april toert The Tallest Man On Earth door Europa:

24 april – Paradiso, Amsterdam
25 april – De Roma, Antwerpen

Mood Bored – Lucky

Mood Bored neemt verder afstand van de concurrentie en een stap richting  eeuwige roem met alweer een schitterende single.

De derde release van het Tilburgse trio is een zacht rockende popsong die rustig opbouwt naar een verlossende gitaarsolo. Voor de gitarist mag afsluiten heeft Myrte Driesenaar je op het verkeerde been gezet door heel liefelijk te zingen over het soort partner dat je niemand toewenst. Extra punten ook voor het feit dat Lucky anders klinkt dan Easy Going en Pour Into me, maar toch onmiskenbaar  het werk van is Mood Bored.