Category: Nieuwe Muziek

The Mock-Ups – I Wanna Know Your Name

Gerard Way, de opperbaas van My Chemical Romance heeft eindelijk kans gezien het enige bekende nummer van zijn bijband The Mock-Ups uit te brengen.

We weten dat I Wanna Know Your Name geen nieuw nummer is. De opnametechnicus van het nummer -vaste My Chemical Romance medewerker Doug McKean- is twee jaar geleden overleden aan een hersentumor. The Mock-Ups heeft Way op bas en zang. De overige bandleden zijn gerekruteerd uit The Interrupters, een Canadese skapunkband. I Wanna Know Your Name is een geïnspireerd niemendalletje, dat meer refrein dan couplet heeft. Verwacht dus geen album. Tenzij de single aanslaat natuurlijk.

3 TO KNOW – BC Camplight

Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!

Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. En OMG! We hebben BC Camplight! Wat een feest. Als mens, persoon en artiest. Luister ook heel erg naar zijn – ja cross promotie – duo presentatie met Chris Hawkins op BBC 6 Music. Geweldig. En kijk en luister naar zijn 3 To Know!

Glimmer – Been Down

Veel is er nog niet bekend van Glimmer. Niet veel meer dan dat ze met zijn vieren zijn uit NYC komen en zeggen een genre te beoefen dat grungegaze wordt genoemd.

De naam zegt het al: grungegaze is een samensmelting van grunge en shoegaze, twee beproefde en in middels tijdloos gebleken gitaargenres. Het fuzzy Been Down komt van het debuutalbum van Glimmer. Debuut suggereert een jonge band, maar op de foto’s zien de mannen er uit als veteranen. En zo klinken ze ook, gepokt en gemazeld en zeker van hun zaak. De producer van het Get Weak album van Glimmer is voor ons een onbekende. De naam van de mixer, Will Yip zijn we eerder tegengekomen op albumhoezen van Turnstile. Album is uit.

Nine Inch Nails – Who Wants To Live Forever

Ons beleid is: een -1 hit in de Graadmeter vergt een opvolger. En als de band in kwestie niet zelf met een nieuwe single komt kiezen wij er wel een. Dus kan je de komende weken – hopen wij- genieten van een nummer van de soundtrack van Tron van Nine Inch Nails (verder te noemen NIN). Als opvolger dus van hun -1 hit As Alive As You Need Me To Be.

Who Wants To Live Forever is een ballad. Natuurlijk geen recht toe recht aan romantisch lied. We hebben hier tenslotte te maken met NIN, maar een stemmig nummer met een levenbeschouwelijke tekst. De hoge stem die je hoort is niet van Trent Reznor of diens vaste partner Atticus Ross, maar van een ene Judeline.  Who Wants To Live Forever is dus een a-typische NIN track. Pas tegen het einde verraden de makers zich door de boel te oversturen. Op de retorische vraag Who Wants To Live Forever is het antwoord natuurlijk niemand. (Behalve dan de dictatoren van China en Rusland die naar verluidt laten onderzoeken of eeuwig leven mogeijk is. Gelukkig zegt de wetenschap voorlopig nog nee.)

Geese – Cobra

Origineel en goed; het is een combinatie die minder vaak voorkomt dan je zou willen. Bij de meeste acts is wel te horen naar wie ze goed hebben geluisterd, maar Geese lijkt enig in zijn soort. Het is een Amerikaanse band dat hoor je wel. Hun muziek is geworteld in oergenres als country en blues en rock, maar die invloeden zo net zo lang door hun eigen mangel gehaald dat er niet veel meer van over is dan wat vage sporen. De originaliteit zit hem ook voor een belangrijk deel in de persoonlijkheid van zanger Cameron Winter. Zijn manier van zingen en ook zijn getergde teksten maken dat Geese nergens op lijkt. Dat is een beetje flauw cliché, maar ook het grootste compliment dat je een band kunt maken.

Oorspronkelijke bands worden meestal alleen door journalisten gewaardeerd, de zogeheten ‘critic’s darlings’. Op Metacritic, een site die recensies bijhoudt krijgt Getting Killed, het nieuwe album van Geese een 9.0 wat zeer hoog is. Maar Geese is best wel populair aan het worden, lekker veel streams, uitverkochte tournees en hitjes in de hele indie-wereld. Goed, lang verhaal kort, de nieuwe IJsbreker is Cobra van Geese!

Concert: 17 maart Paradiso, Amsterdam.

DITTER – Eternity

DITTER is een nieuw Frans trio uit Frankrijk onder aanvoering van mademoiselle Rosa Rocca-Sera.

De band laat zich lastig vangen en dat is altijd een goed teken. Hun songs zijn poppy, hun attitude punky en hun instrumentarium grotendeels electronisch. Nieuwe single Eternity is een uitstekende introductie tot DITTER dat best wel eens in de sporen zou kunnen treden van Daft Punk, Air en Phoenix wat internationaal aanzien betreft. Hun muziek doet ook wel wat aan die van hun grote landgenoten denken. Eternity is een romantisch popliedje dat vlak voor het einde plotseling ontploft. Letterlijk. Alsof er iemand een cobra in de studio heeft gegooid. Vergeleken met het geweld dat hier losbarst klinkt Prodigy als een stel kleine jongens! Geweldig. En het leukste is dat het leuk blijft ook na 10 x horen. Eternity is de eerste single van de tweede EP van DITTER die de vrij fantastische titel, Cringe Is The New Sexy heeft en eind deze maand uitkomt.

Etta Marcus – Teenage Messiah

Met de nieuwe single van Etta Marcus begeven we ons een beetje op een hellend vlak.

Teenage Messiah is namelijk een powerballad en dat is een genre dat we graag aan anderen overlaten. Maar Etta is wel de zangeres van door Pinguins getroetelde schijven als Theatre en het recente Girls Are God’s Machines. Er zitten gelukkig genoeg weerhaakjes in de productie van Teenage Messiah die airplay op Sky Radio c.s. in de weg staan. Die onregelmatigheden hebben de vorm van door Etta geslaakte kreten en een sterk vervormde gitaarsolo. Ook de songtitel is niet echt geschikt voor de massa. Zeker niet sinds de recente moordpartij in de V.S. Al met al vestigt miss Marcus zich met deze single als diva in spe en bevestigt ze het eerder geuite vermoeden een van de beste zangeressen van haar generatie te zijn.

Lael Neale – Some Bright Morning

Daar is onze Lael Neale weer. ‘Onze’ omdat we lang de enige waren die in de ban waren van de hypnotische grotestadsrock van de dame uit L.A. Sinds haar optreden op Best Kept Secret heeft ze echter veel meer vrienden.

Some Bright Morning is een overblijfsel van haar in mei verschenen Altogether Stranger album. Het lag niet aan de kwaliteit dat het nummer is afgevallen, maar aan de sound. Waar de songs op het album een veelal mechanische Krautrock beat hadden is Some Bright Morning wat organischer: een retro-nuevo rockabilly liedje met een Lou Reed/VU achtig refrein en een omgekeerde gitaarsolo a la The Beatles op Revolver. Goed om onbekend werk te horen van Lael Neale. Jammer dat ze bij haar bezoek aan Europa in december ons land overslaat.

bar italia – rooster

bar italia gaat lekker te keer op nieuwe single rooster, de derde alweer van het  half oktober verwachte Some Like It Hot album.

De vocale taken van het tussen psychotisch en psychedelisch manoeuvrerende nummer zijn weer eerlijk verdeeld tussen Nina Cristina en Sam Fenton. Diezelfde Sam geeft ook nog een sfeer verhogende wah wah gitaarsolo ten beste. Bar italia komt spelen binnenkort. Op 30 oktober staat de band in  Toekomstmuziek in Amsterdam. Die club is veel te klein gebleken, want al maanden uitverkocht. Gelukkig komt de band op 15 maart terug voor een show in de Oude Zaal van de Melkweg. Naar verwachting zal ook dat optreden snel uitverkopen. U is gewaarschuwd.

Midlake – Days Gone By

Hippie fluitjes, hemelse harmonieën en een zachtjes wiegende melodie. In mindere handen dan die van Midlake was Days Gone By waarschijnlijk een mierzoete ballad geworden.

Dat is het feitelijk nu ook, maar zo smaakvol gearrangeerd en zo sfeervol geproduceerd dat we de nieuwe single van de Texanen toch maar even meenemen. Al is het nummer dus meer Pinguin Pluche dan Pinguin Indie. Dit welluidende staaltje soft-countryrock komt op het nieuwe album van Midlake, A Bridge To Far (sic) en dat over ongeveer een maand uitkomt.