Category: Nieuwe Muziek

Edgehill – Doubletake

De leden van Edgehill komen uit verschillende delen van de V.S. maar hebben nu Nashville als standplaats. Daar studeren (studeerden?) de drie leden aan de Vanderbilt universiteit.

Nee Edgehill speelt geen country, maar iets dat tussen emo en grunge in zweeft. Ze hebben een tiental singles uit waaronder wat live-opnamen. De twee meest recente releases komen binnenkort op een album. I Can Be Your Dog hebben we even gemist, maar Doubletake is ons wel opgevallen. De nieuwste single van het powertrio is een strakke en geconcentreerd poprock-song waarmee Edgehill een uitstekend visitekaartje aflevert. Album details volgens nog.

Will Paquin – We Really Done It This Time

De uit Boston afkomstige maar in Nashville wonende Will Paquin is niet over een nacht ijs gegaan. Binnenkort brengt hij zijn eerste album uit. Daaraan zijn sinds het jaar 2000 zo’n 15 singles vooraf gegaan. Zijn stijl, ietwat onrustige indie met veel tekst en gitaar was er al vanaf single een.

De serie singles laat horen hoe hij meester is geworden van zijn kunst, beter is gaan schrijven, zingen en gitaarspelen. Op 12 september komt het album uit waarnaar Will zo lang heeft toegewerkt. Hahaha is de titel. We Really Done It This Time is een uitgelezen voorproefje omdat Will Paquin hier al zijn talenten in de etalage zet. Zijn vaardige en felle gitaarspel, zijn lenige stem waarmee hij met alle gemak kan overschakelen van ‘normaal’ naar een Beach Boys achtige falset, en zijn oor voor pakkende songs. Extra punten ook voor de stuwende bassist die het nummer nog beter maakt.  

Concert; 4 november Ekko, Utrecht.

The Royston Club – 30/20

Het woord spectaculair zal je niet snel horen i.v.m. The Royston Club, maar termen als solide en betrouwbaar zijn zeker van toepassing op de club uit Wales.

Vooralsnog moet je The Royston Club band live zien om hun ware aard te ontdekken. Maar ook op plaat wordt de club steeds beter en hoor je dat hun songs, hoewel zelden hemelbestormend toch knap in elkaar steken. 30/20 gaat over het schuldgevoel dat zich van je meester maakt als je je thuishaven verwaarloost. In geval is van The Royston Club is dat Wexham in Wales. Daar hebben ze tijdens de absentie van de band de maximum snelheid verlaagd van 30 naar 20 mph. Dat had componist Ben Matthias pas door toen het te laat was. Of hij er een bon aan over heeft gehouden vermeldt het verhaal niet, maar Ben & band zagen het als teken om toch wat vaker terug naar huis te gaan. Lieve jongens zijn het. 30/20 staat op Songs For The Spine dat vorige week is uitgekomen.

Concert: 18 november Tolhuistuin, Amsterdam.

Wolf Alice – White Horses

Op White Horses, de nieuwste single van Wolf Ellie Rowsell doet de chef d’equipe een stapje terug ten faveure van haar mannelijk begeleiders die we nu ook eens horen zingen. De heren hoor je in de coupletten, Ellie neemt eerst de (exotische) refreintjes voor haar rekening. Later voegt ze zich bij haar broeders en zingen ze gezamenlijk de rest van het ge(s)laagde lied. White Horses is aparte single en het derde bewijs dat het nieuwe album van Wolf Alice verassend veelzijdig wordt en weer heel goed. The Clearing komt uit op 22 augustus.

Concerten: 23/11 AFAS, A’dam. 24/11 Vorst Nationaal (B)

Ise – When You Are Round

ISE is Ise Smeets, een zangeres uit het Vlaamse Bree die de 20 lentes nog moet aantikken. Het is niet normaal hoe goed ISE kan zingen. En wat heeft ze een geweldige stem met een klein korreltje en een licht Keltische vibrato.

Als compositie is When You Are Round, pas haar 4e liedje misschien nog geen eens zo bijzonder, maar wat ISE ervan maakt is dat wel. Ze begint rustig, meisje met gitaar, maar al zingende ontwikkelt het briesje zich tot een storm van categorie 5. Als ISE aan het eind dan ook nog eens flink uithaalt blaast ze alles en iedereen omver.  Een ster in wording.

Model/Actriz – Departures

Begin dit jaar pikten we Diva op, een single van de New Yorkse synthi-rockband Model/Actriz. Het heeft lang geduurd maar geholpen door een succesvolle show op Down The Rabbit Hole bereikte Diva uiteindelijk de 1ste plek van de Graadmeter.

Een officiële opvolger is er niet. De band is waarschijnlijk allang met het hoofd bij een nieuw album. Maar een tophit verdient een opvolger dus zijn we zelf maar even gaan grasduinen. Zo kwamen we uit bij Departures, net als Diva een nummer van het in mei verschenen tweede album van Model/Actrez, Pirouette. Departures is nooit een single geweest, maar had het makkelijk kunnen zijn. Het is een van de meer toegankelijke songs op een album dat ook tracks telt die te ruig/experimenteel zijn voor huishoudelijk gebruik. Departures is dansbaar maar geen dance. De sfeer is die van een metropool bij nacht en het refrein meer een mantra dan iets wat je makkelijk meezingt. De zwoele voice-over in het outro is de kers op de taart. Hou rekening met de mogelijkheid dat ook Departures van Model/Actriz hoog gaat eindigen in de GM.

Concert 14/11 Tolhuistuin, Amsterdam..

Master Peace – Harley

Master Peace is zijn artiest die weigert om zich te laten vastpinnen op een bepaald genre.

Dat wil niet zeggen dat hij alle kanten uitschiet met zijn songs, maar wel dat hij meer variatie biedt dan het gros van zijn vakbro’s. Daarom is hij bij Dan Carey aan het juiste adres, die heeft van onvoorspelbaarheid zijn handelsmerk gemaakt. Harley is uit op Carey’s Speedy Wunderground, als onderdeel van dat labels Singles Series. Dat betekent dat ook Harley in één dag is geschreven, opgenomen en gemixt. Dan Carey produceerde het energiek een glamrockerige Harley samen met de zanger zelf die thuis Peace Okezie wordt genoemd. MP zingt zonder gene over zijn seksleven. Het beroemde motormerk voert hij op als metafoor voor opwinding.

LEAP – Waste Your Love

En voorts zijn wij van mening dat LEAP veel meer aandacht verdient dan de band tot nu toe heeft gekregen.  Vandaar dat wij voor de 6e x een nummer van de bende van Jack Balfour-Scott uitroepen tot BREEKIJZER!

Het heftig rockende Waste Your Love is de 4e single van het 1ste album van de Britse boys. De nieuwe single laat precies horen wat de muziek van LEAP zo aanstekelijk maakt; hard maar geen herrie, smaakvol ingericht met dikke lagen gitaar en last maar niet least; de immer aantrekkelijke zang van aanvoerder Jack. De algehele sfeer kun je best omschrijven als triomfantelijk. 3 oktober is D-Day dan verschijnt dan eindelijk het langverwachte debuutalbum van LEAP. Titel? Entropy! Wat dat betekent? Google is your friend 😉

Ga LEAP live zien op 22/10 in de Muziekgieterij in Maastricht en/of op 23/10 TivoliVredenburg & 24/10 in Het Burgerweeshuis in Deventer.

Joyeria – I don’t know, who cares

Dan Carey (Wet Leg/Fontaines DC/ Royel Otis) produceerde de nieuwe single van de Britse alternatieve levensliederenzanger Joyeria.

Volgens het burgerlijk wetboek heet Joyeria Artur Dyecinski. Je begrijpt dat hij de behoefte voelde om zich een artiestennaam aan te meten. Niet alleen heeft Joyeria een fijne, donker stem ook schrijft hij poëtische teksten waarin een sardonisch gevoel voor humor doorschemert. Met zijn productie plaatst Carey de zanger-componist in de traditie van indie-crooners als Lou Reed en Nick Cave (en Ray Davies). Na wat singles en een EP werkt het duo nu aan een eerste album voor Carey’s eigenzinnige Speedy Wunderground label.