Category: Nieuwe Muziek

Bright Eyes – 1st World Blues

Denk je aan Bright Eyes dan denk je al snel aan droefgeestige, introverte liedjes als First Day Of My Life en al die andere sad songs op de inmiddels tien albums van de band van Conor Oberst.

Nou vergeet dat beeld maar. De nieuwe single van de mannen uit Omaha, Nebraska is namelijk een vrolijke rock, reggae en rap mash-up bedoeld om op te swingen en luidkeels mee te zingen. Een titel als 1st World Blues suggereert een Dylaneske protestsong, maar dat valt reuze mee. De tekst is ironisch, satirisch en actueel, maar zal de band geen plek op Trump’s zwarte lijst opleveren. Vanwaar deze toch opvallende wending in stijl en sentiment van Bright Eyes? We weten het niet, maar leuk is het wel. Als tussendoortje.

Popwarmer: Hermanos Gutiérrez – Elegantly Wasted feat. Leon Bridges

De zomer is nog niet halfweg, maar we zijn nu al getrakteerd op enkele parels van liveshows. Zo speelden Hermanos Gutiérrez op zondag 6 juli een betoverende set op Down The Rabbit Hole, met hun dromerige Latijns-Amerikaanse gitaarlijnen. Leon Bridges was er niet bij, maar de band deelt al langer een bijzondere connectie met de Texaanse soulzanger. En nu is er een nieuwe samenwerking: de single “Elegantly Wasted”.

Het nummer is energieker dan we van Hermanos Gutiérrez gewend zijn, maar blijft trouw aan hun signatuur: sensueel, zwoel en licht melancholisch. De heupen wiegen vanzelf mee, de armen blijven niet stil. Net als in eerdere samenwerkingen met Khruangbin blijkt Leon Bridges’ stem opnieuw perfect te versmelten met broeierige gitaarlijnen. Elegantly Wasted is geen song vol verrassingen — en dat hoeft ook niet. Het is een zomers, dromerig nummer dat perfect past bij de sfeer van een muzikale zomer die nu al onvergetelijk is.

3 TO KNOW – Queen’s Pleasure

Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!

Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Deze keer treffen we Queen’s Pleasure!

The Beths – No Joy

Het fijne weten we er niet van en dat hoeft ook niet, maar Beths frontvrouw Elizabeth Stokes zit aan de antidepressiva en heeft daar een liedje over gemaakt.

No Joke is geen downe ballad over de onrust in haar hoofd, maar een speelse rocksong met de vertrouwde jengle gitaren over de voor en nadelen van de medicatie. Fijn is dat ze niet meer de hele dag loopt te piekeren, minder is dat ze zich soms moeilijk kan concentreren wat haar hindert bij het songschrijven. Maar de balans opmakend komt ze tot de conclusie dat ze toch beter functioneert met dan zonder haar SSRI’s. No Joy komt net als het eerder verschenen Metal op het nieuwe album van de Kiwi rockers Straight Line Was A Lie (29/8). 

The Last Dinner Party – This Is The Killer Speaking

The Last Dinner Party stond op het affiche van Pinkpop als een van de hoofdattracties. Velen vreesden dat die jas te groot te zou zijn voor de band die nog maar een album uit heeft. Maar de meiden kwamen, zagen en overwonnen het publiek met een wervelende show.

This Is The Killer Speaking is de eerste single van het tweede album. ‘The difficult second album’ is een begrip in de popwereld. Teveel bands slagen er niet in om het succes van hun debuut te overtreffen of zelfs maar te evenaren. Op een populair eerste album kan je nog jaren teren daar niet van, maar je speelt dan wel tweede viool zoals The Kaiser Chiefs op dat zelfde Pinkpop. De vraag is dus hoe zal het TLDP vergaan met album twee? This Is The Killer Speaking stelt niet teleur. De verassing is er misschien een beetje af, maar de nieuwe single is weer een aanstekelijke mix van Abba en Queen. Ambitieus maar toegankelijk. En het refrein is besmettelijker dan de mazelen. From The Pyre TLDP 2 verschijnt op 17 oktober. 

Sorry – JIVE

JIVE is alweer de derde single die Sorry dit jaar loslaat. Eerder verschenen Waxwing en Jetplane.

Op het eerste gehoor is JIVE een chaotisch en zelfs kakofonisch nummer waarin geluiden op elkaar botsen, de zang los staat van de rest en de beat eerder voor verwarring zorgt dan voor houvast. Alsof de band stoned was tijdens de opname en de producer dronken tijdens het mixen. Maar ook hier helpt herhaalde blootstelling. Sorry klinkt als geen enkele andere band. Dat wil echter niet zeggen dat ze geen geestverwanten hebben. Hou je van Bar Italia, Heartworms en Ugly dan zal je er geen spijt van krijgen om eens wat dieper in Sorry te duiken.

Bettie Serveert – Ta!

Een nieuwe single van Bettie Serveert! Dat is lang geleden. Inderdaad en echt nieuw is Ta! eigenlijk ook niet.

16 jaar geleden waren gitarist Peter en zangeres Carol van Dyck in Australië voor het zogenoemde ME & STUPID project. Het duo besloot onlangs om een van de songs die ze toen maakten te herschrijven en uit te brengen. Dat is dus Ta! geworden. Hoewel onvergelijkbaar met de songs uit hun glorietijd is Ta! toch een alleraardigst nummer, plagend en energiek, een beetje Blondie achtig ook wel. Het is vooral leuk dat de Betties weer onder eigen naam actief zijn. Nu nog een toertje. Misschien in combi met de Claw Boys, de Flowers of een van onze andere nog levende indie-legendes.

Nine Inch Nails – As Alive As You Need Me To Be

Met een vlekkeloze show in de Ziggo bewees Nine Inch Nails onlangs nog niets aan relevantie te hebben ingeboet. Dat de band een kleine 40 jaar na oprichting ‘s lands grootste concerthal tot de nok weet te vullen zegt ook wel iets over de status van de band van Trent Reznor en Atticus Ross.

Meestal komt een act met nieuwe muziek voor hun tour, maar om de een of andere reden heeft NIN even gewacht met het uitbrengen van nieuw materiaal. Dat begint nu dan toch binnen te druppelen. Te beginnen met de single As Alive As You Need Me To Be. De nieuwe single is weer in de knijprockstijl waarmee NIN furore maakte in de nineties. Een vertrouwde mix dus van rock en electro, van duistere beats en dansbare ritmes, van Alice Cooper en Depeche Mode. As Alive As You Need Me To Be is het eerste nieuwe nummer van NIN in vijf jaar. Het is afkomstig van de in september te verschijnen soundtrack van een nieuwe TRON film. Meestal maken de mannen filmmuziek onder hun eigen namen, maar deze keer wordt het een officiële release van Nine Inch Nails. Als je single hoort begrijp je waarom.

Big Thief – All Night All Day

Op het eerste gehoor is All Night All Day een vrij simpel liedje; typisch Big Thief, vrij klein gehouden en weer mooi weemoedig gezongen door Adrianne Lenker.

Maar hoe vaker je de song hoort hoe meer details je ontdekt; fluitjes, pianoriedeltjes, basloopjes en nog veel meer moois. Het zijn subtiele illustraties van een lied over liefde en lust zonder schaamte. All Night All Day is de opvolger van Incomprehensible. Beide songs doen dienst als aandachttrekkers voor het nieuwe album van het tot trio uitgedunde Big Thief. Bassist Max O is twee jaar terug om persoonlijke redenen vertrokken.

5 september is de release van Double Infinity, Big Thief album numero zes.

Brògeal – Tuesday Paper Club

Tuesday Paper Club is het openings- en titelnummer van het in oktober te verschijnen debuutalbum van Brògeal. Door vorige singles hadden we al een donkerbruin vermoeden, maar nu weten we het zeker. Brògeal is de nieuwe Pogues! Maar dan dus Schots ipv Iers.

Net als hun illustere voorgangers mixt de band uit Falkirk rock met folk en alcohol. Vooralsnog lijkt zanger Daniel Harkins een nuchterder type dan Shane McGowan, maar wie weet wat succes met hem doet. Harkins zing in Tuesday Paper Club over de vaste clientèle van de kroeg waar hij werkte. Die doodden de tijd met drinken en het bespreken van het nieuws. Op goed nieuws moest gedronken worden, slecht nieuws worden verwerkt met een stevige borrel.

‘So join the Tuesday Paper Club. There’s solace in the news, If that don’t quite cut it there’s solace in the booze’.

Op 17 oktober komt het album uit, een week eerder, de 10e dus is iedereen welkom voor een feestje in de Tolhuistuin in Amsterdam. Hopelijk houdt de organisatie rekening met een flink hogere baromzet dan normaal.