Category: Recensies

FIEP – Smoke Signals

“Nu even serieus” lijkt Veerle ‘FIEP‘ Driessen te hebben gedacht bij het schrijven en opnemen van Smoke Signals.

De nieuwe single is een met elektronica gevulde en gevoel gezongen ballad over verlangen en afkeer, macht en machteloosheid, aldus de maakster. ‘Maar vooral over de zoektocht naar aansluiting’. Tekstueel wijkt Smoke Signals niet heel erg af van de songs die we al kennen van FIEP, maar muzikaal dus wel. Vaarwel postpunk, hallo synthipop! Een goed voorbeeld van de volkswijsheid dat verandering van kost doet eten. Smullen zelfs.

The Reuters – MoonTears

Met de release van hun nieuwste single realiseerde ik mij dat de laatste van The Reuters alweer dik vier jaar geleden uitgebracht werd. Hun plaat Incubation was lekker punkig en dus was ik aangenaam verrast dat MoonTears meer naar garagerock neigt. Zelfs dusdanig dat het in elke beatclub een absolute dansvloerfiller zou zijn. Iets wat je niet zou verwachten. Dus, The Reuters worden mainstream?

Schoolvrienden Erik Pols en Johan Buurke even gepolst….. Interessante vraag over die koerswijziging. Wij hebben niet bewust onze koers verlegd. We hebben die koers eerder al omschreven als PunkadelicGarageRawk. Daar zit veel in… Ook als je naar onze platen luistert zal opvallen dat we regelmatig verschillende richtingen inslaan. Met dien verstande dat het altijd duidelijk is dat het The Reuters zijn waar je naar luistert. Beetje gek om van jezelf te zeggen maar in de veelheid van stromingen en bands zijn wij wel herkenbaar als The Reuters. Vinden we zelf tenminste…

Hey, je hoort mij niet klagen. Variety is the spice of life! Elke dag goed nieuws is saai. Maar MoonTears wijkt gevoelsmatig af, mede vanwege de tekst. Oorlog? De inhoud van het nummer is in dit geval persoonlijk. Zoals bij al onze nummers vinden we het belangrijk dat iedereen het recht heeft op een eigen interpretatie. Dus precies uitleggen waar het over gaat is spelbederf. Maar omdat jij het vraagt ga ik er wel iets over zeggen. Het nummer gaat over twee zaken. Het onmetelijke verdriet als je een dierbare moet missen. En de oneindig lijkende cyclus in de verwerking daarvan die vergelijkbaar is met de cyclus van de maan (het komt en gaat). Daarbij wordt er een persoonlijke strijd geleverd. Dat is dan de oorlog in dit nummer. Dit alles is te vertalen naar oorlog in het algemeen. Die dingen, groot en klein, verschillen in essentie niet veel van elkaar. Of misschien toch wel. Dit alles niet in een traag melancholiek gestemd sausje, maar in een rock song. Gewoon omdat het kan. En omdat wij zo zijn.

En mag ik even opmerken dat Eric (Pols) heel smerig gitaarwerk laat horen. Het smaakt naar meer, dus wanneer gaan jullie weer de studio in? Een album of EP laat nog wel even op zich wachten. We hopen/verwachten ergens in 2025.

 

bdrmm – John On The Ceiling

Met John On The Ceiling zegt bdrmm vaarwel tegen de zacht golvende shoegaze sound die de Britse band bepaald geen windeieren heeft gelegd.

De nieuwe single, de eerste van het nieuwe Microtonic album (28/2) is meer machine dan mens om het in toepasselijke Krautrock termen uit te drukken. We horen een mechanische beat en vooral veel synths. John On The Ceiling gaat -niet toevallig- over change. De zang klinkt als vanouds dromerig wat de nieuwe single toch herkenbaar maakt als een werkstuk van bdrmm. Een van de gasten op het nieuwe album van bdrmm is Sydney Minsky-Sargeant, de voorzitter van Working Men’s Club. Zo retro als zijn band klinkt bdrmm hier niet, maar hij zal zeker zijn kennis van en liefde voor elektronische muziek met de bdrmm boys hebben gedeeld. 

Art d’Ecco – The Traveller

Een band die zich Art d’Ecco (art deco) noemt maakt natuurlijk artpop. Dat doet de Canadese band als sinds 2018 zij het tot dusver maar met matig succes.

Maar oefening baart kunst en de releases van Art d’Ecco worden dan ook steeds beter, en ambitieuzer. We hebben het over band, maar feitelijk gaat het hier om een eenmansproject. Zijn echte naam hebben we nog niet kunnen vinden, zelfs Wiki geeft die niet prijs. Waar Art geen geheim van maakt zijn zijn voorbeelden. Bowie en Roxy Music zijn hoorbare helden van de componist van The Traveller. Een fan die op Youtube zegt Devo te horen in de nieuwe single heeft ook gelijk. Heel origineel is het dus niet wat Art d”Ecco ons voorschotelt, maar wel goed en hoe lang is het wel niet geleden dat je een sax hoorde in een popsong?

Terra Twin – Again and Again

Misschien moeten we maar blij zijn dat de Rings Of Power tv-serie geen doorslaand succes is geworden. Anders had Maxim Baldry het misschien wel te druk gehad om zijn andere droom na te jagen; muziek maken.

Baldry, die Isildur speelt in de serie is de aanstichter van Terra Twin. De band begon als een Brits Americana project. Hoewel een geoefend oor nog wel wat country invloeden kan bespeuren in Again and Again is de algemene indruk toch dat Terra Twin – om Nick Lowe te quoten- een ‘pure popsong for now people’ heeft gemaakt. Begin volgend jaar volgt een EP.

How To Dismantle An Atomic Bomb 20 lentes jong

Ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van U2’s veelgeprezen achtvoudig Grammy-winnende album How To Dismantle An Atomic Bomb, hebben Island Records en UMR de release aan van een schaduwalbum aangekondigd, getiteld How To Re-Assemble An Atomic Bomb, dat nieuwe, niet eerder uitgebrachte nummers bevat die zijn ontdekt in het archief van de opnamesessies van het originele album. De eerste nummers die beschikbaar worden gesteld van How To Re-Assemble An Atomic Bomb, die 29 november 2024 op zichzelf zullen verschijnen, zijn Country Mile en Picture Of You (X + W).

Om de verjaardag van dit baanbrekende album verder te vieren, is How To Dismantle An Atomic Bomb nu voor het eerst geremasterd, een proces waarbij de band terugging naar de kluis om die vroege opnamesessies uit de jaren 00 opnieuw te bezoeken, een periode van intense creativiteit voor U2 in de studio, evenals een tijd van diepe persoonlijke en artistieke reflectie na het overlijden van Bono’s vader Bob in 2001. Deze speciale 20e jubileumeditie – uit op 22 november – bevat de bonustrack Fast Cars. How To Dismantle An Atomic Bomb (Re-Assemble Edition) – met zowel How To Dismantle An Atomic Bomb + How To Re-Assemble An Atomic Bomb – zal beschikbaar zijn als een dubbele digitale release op 22 november.

How To Re-Assemble An Atomic Bomb is een verzameling van tien nummers uit de originele opnamesessies voor How To Dismantle An Atomic Bomb – U2’s door critici geprezen, onlangs herontdekt in het archief van de band en nu voor het eerst uitgebracht als een op zichzelf staand album. Dit schaduwalbum bevat nieuwe, nooit eerder gehoorde of eerder uitgebrachte nummers – Treason, Evidence Of Life, Country Mile en Happiness, plus een nummer genaamd Luckiest Man In The World – bekend bij fans onder de werktitel Mercy, waarvan een vroege demo bijna 20 jaar geleden online werd gelekt – dat nu zijn officiële release krijgt; en vijf onlangs geremasterde nummers – Picture Of You (X+W), I Don’t Wanna See You Smile, Are We Gonna Wait Forever?, Theme From The Batman en All Because Of You 2 – allemaal voor het eerst verzameld om de 20ste verjaardag van How To Dismantle An Atomic Bomb te markeren.

How To Dismantle An Atomic Bomb is het elfde studioalbum van U2. Het werd uitgebracht door Island Records / Interscope op 22 november 2004 en bereikte nummer 1 in 34 landen over de hele wereld, waaronder Ierland, het VK en de VS. How To Dismantle An Atomic Bomb, destijds door Bono omschreven als “ons eerste rockalbum”, werd opgenomen in de studio van de band in Hanover Quay, Dublin en Zuid-Frankrijk, en geproduceerd door Steve Lilywhite, met aanvullende productie van Chris Thomas, Flood, Jacknife Lee, Brian Eno, Daniel Lanois, Nellee Hooper en Carl Glanville.

la loye – little red, little blue

Als la loye aan de andere kant van het kanaal was geboren zou ze nu een volle prijzenkast hebben en even volle zalen trekken. Dat gaat hier ook nog wel gebeuren alleen duurt het wat langer.

De zich la loye noemende Anne Lieke Heusinkveld schrijft grootse kleine liedjes, luisterjuweeltjes in de beproefde singer-songwriterstraditie, een stijl die valt en staat bij de persoonlijkheid van de zangeres-componist in kwestie. Van huis uit is la loye toetseniste (o.a. bij Pitou), maar op little red, little blue speelt ze akoestische gitaar. De opname is nieuw, maar klinkt vertrouwd. Als een vriend(in) die je lang niet hebt gezien, maar met wie je meteen weer op het zelfde level zit.

Kills Birds – Behind

Van een band die Kills Birds heet hoef je geen vrolijke liefdesliedjes te verwachten. Maar wat dan wel?

Dat zullen we proberen te vertellen, maar makkelijk is dat niet. Dus beter luister je zelf even, maar hier gaan we. Nieuwe Kills Birds single Behind is een bozige rocksong met brutale gitaren en een zangeres die niet bang is om af te schrikken. Heavy maar absoluut geen metal. De Bosnisch-Canadese frontvrouw heet Nina Ljeti. Naast aanvoerder van Kills Birds is ze ook documentaire en clipmaker.

De band resideert in L.A., maar er is dus weinig zonnigs aan hun muziek. Kills Birds heeft een aantal jaar stilgelegen, maar maakt nu een doorstart met een venijnige single die je niet snel ergens anders zult horen dan bij die maffe Pinguins. (Maar dus niet al te vroeg in de ochtend ;).

Oh Hazar – Down

De nieuwe single van het Nijmeegse Oh Hazar is een turbulente rocksong, die niet zou misstaan op de soundtrack van een post-apocalyptische Hollywood film.

Aanjager Imke Loeffen speelt afwisselend de rol van vamp en vampier. De muziek houdt het midden tussen een bluesy rocksong en een brandweeroefening. Down is Oh Hazar op haar hardst. En misschien wel op zijn best.

Doves – Renegade

Last, Lost en Lonely zijn sleutelwoorden in het repertoire van Doves, een band bij wie Elbow en The National afsteken als frivool. Ook na ruim 25 jaar en zes albums doolt de band uit Manchester nog steeds door de duisternis, getuige de titel van dat zesde album, Constellations For The Lonely (15/2/24) en bijbehorende single Renegade.

De nieuwe single zet de toon. Het ruim 5 minuten durende epos begint het het geluid van een implosie, dan volgt al snel de sonore stem van Jimi Goodwin en we weten weer precies hoe laat het is, te laat. Maar zelden klonk het einde der tijden zo majestueus en welluidend, uitnodigend zelfs als op de nieuwe single van Doves.