Fontaines D.C. Archieven

Fontaines D.C. – Romance

Fontaines D.C. – Romance (XL Recordings)

Fontaines D.C. heeft een eenvoudig, doch mooi eerbetoon in petto in het cd-boekje van vierde worp Romance. R.I.P. Shane and Sinéad staat er geschreven. Beiden overleden in 2023. Zowel MacGowan als O’Connor hebben hun voetafdrukken overduidelijk staan in de Ierse hoofdstad, evenals Fontaines, uit Dublin City.

Romance zou je met enige fantasie het meest romantische album van de band kunnen noemen. Het is in elk geval de sterkst ingetogen plaat van de vijf rockers, die (tijdelijk?) wat van de postpunk zijn afgedreven, maar dit jasje zit ze ook als gegoten.

De stijlbreuk lag niet geheel voor de hand, terwijl de Ieren al ruimschoots hebben bewezen ook in het wat lichtere segment moeiteloos overeind te blijven. Dat horen we immers al sinds debuut Dogrel van vijf jaar terug. En dan te bedenken dat Romance reeds de vierde is. En dan heeft belangrijkste liedjesschrijver en zanger Grian Chatten ook nog eens een (verdomd lekker) soloalbum afgeleverd, in 2023: Chaos For The Fly.

James Ford is voor het eerst actief als producer voor Fontaines D.C. We kennen hem van zijn werk voor onder meer Arctic Monkeys, Depeche Mode en Gorillaz. Ford zit achter talloze toetsen en knoppen op Romance, waaronder de legendarische Moog-synthesizer. Hij speelt bovendien gitaar. Laten we ‘m het zesde bandlid noemen op het album.

Een plaat zonder teleurstellingen. Elk nummer wil je veel vaker horen. Fontaines D.C. is in een kort tijdsbestek uitgegroeid tot belangrijkste band in Ierland. Alle klappen zijn tot nu toe raak geweest en dat met zo’n ongekend arbeidsethos, hoewel nog ver verwijderd van dat van King Gizzard & The Lizard Wizard (eenzame hoogte).

De teksten van Chatten zijn vaak een open boek. Bijvoorbeeld over zijn paniekaanvallen, in Starburster. Waarin je hem ook letterlijk naar adem hoort happen. Meesterlijke vondst.

Hoewel de Ieren zeggen beïnvloed te zijn door artiesten als The Cure, Velvet Underground, Joy Division en The Fall is Fontaines D.C. toch vooral een band die met name klinkt als Fontaines D.C. Een formatie die ontzéttend hard op weg is een van de grootste bands op deze rare aardkloot te worden. Pieter Visscher

Fontaines D.C. – In The Modern World

Je hoeft niet meer te wachten, het lang verwachte vierde album Romance is vandaag eindelijk beschikbaar. Na Starburster, Favourite en Here’s The Thing is het afgelopen week verschenen In The Modern World de laatste single voordat Romance nu uit is.

Op genoemde tracks lieten Grian Chatten en de zijnen elke keer al een ander geluid horen. Ook In The Modern World is weer afwijkend. Een prachtige, sferische song over het bestaan en romantiek in deze tijden met gevoelige strijkers en een intense opbouw. Chatten schreef het nummer begin 2023 toen hij zich 10-dagen solo terugtrok in L.A. Het voelt als een filmset aan met een verlaten Sunset Boulevard. Je krijgt er helemaal Lana Del Rey gevoelens bij. Vooral de stem van Chatten, samen met die van bassist Conor Deegan, gaat door merg en been.

In The Modern World heeft een centrale rol gekregen op Romance en is het favoriete nummer van Grian zelf op de plaat. Da’s logisch.

Nu het festivalseizoen bijna ten einde is, is het afwachten waar we Fontaines D.C. volgend jaar op de affiche gaan zien. Dit jaar wel op Pukkelpop, en niet op Lowlands waar ze eigenlijk wel nodig waren. In 2025 dan maar, of weet Best Kept Secret beet te pakken? In ieder geval eerst nog 16 en 17 november in AFAS Live.

Fontaines D.C. – Here’s The Thing

Na giga Graadmeterhit Starburster en huidige top-5 notering Favourite is Here’s The Thing de derde single van het aankomende album van de Ierse postpunkers. En nee, Here’s The Thing is geen cover van Sports Team. Het nieuwe album is er bijna, op 23 augustus komt Romance uit en dat belooft een gevarieerd album te worden. Here’s The Thing klinkt alweer heel anders dan de vorige twee singles, wat hysterischer, opgefokter, een beetje 90’s grunge en vooral lekker kort onder de drie minuten. Iets anders.. ken je het Here’s The Thing festival in 013 Tilburg. Op 12 oktober is de tweede editie met optredens van o.a. Fat Dog, Gurriers, UNIVERSITY, Just Mustard, Library Card en Bongloard. Weet je dat ook weer!

Fontaines D.C. – Favourite

Fontaines D.C .wordt per single makkelijker behapbaar. Of zou het zo zijn dat we gewend zijn geraakt aan de knokige songs van de Ierse band en de onconventionele leadzang van frontmaniak Grian Chatten?

Een normaal lied is Favourite nou overigens ook weer niet. Als uit het niets horen we halverwege plotseling een vrouwenstem opduiken en begint er een dopey intermezzo dat wel een minuut duurt. Daarna gaat de band gewoon weer verder alsof er niks is gebeurd. Al met al alweer een geslaagde single van deze Dubliners. Het Romance album komt in augustus.

Grian Chatten – Last Time Every Time Forever

Een prijs voor schoon zingen zal Grian Chatten wel nooit krijgen, maar als het gaat om het expressief vertolken van een tekst dan zijn er in zijn generatie weinig vocalisten van welk gender dan ook, die bij hem in de buurt komen.

Last Time Every Time Forever is een beschouwende semi-ballad met spaarzame begeleiding. We horen een ritmebox, een zoemende bas, een strijkje en een niet nader geïdentificeerde zangeres wier bijdrage beperkt blijft tot een kleine maar essentiële bijdrage.

Of fans van Fontaines D.C. Chatten ook solo kunnen waarderen is nog maar de vraag. Maar dat is nou net de reden dat hij deze nummers onder eigen naam uitbrengt.

Chaos For The Fly verschijnt de 30ste.

Grian Chatten – Fairlies

Bij veel solo-uitstapjes vraag je je af wat de reden is voor de buitenbandse activiteiten. Maar al te vaak klinken solo-platen niet essentieel anders dan het bandwerk. Bij Grian Chatten, in het dagelijks leven frontman van Fontaines D.C. dus wel.

In den beginne droeg Chatten zijn teksten voor, aan traditioneel zingen deed hij niet. Hij en zijn band maakten met hun postpunkpraatstsijl. Op het meest recente album van FDC en al helemaal op hun cover van Nick Drake’s ‘Cello Song waaide de wind al uit een andere, meer melodieuze hoek. Maar zo mooi binnen de lijntjes als op het sobere door Dan Carey geproduceerde The Score zong Chatten nog niet eerder. Nu is er een nieuwe single uit Fairlies en die is net iets opgewekter dan The Score. Fairlies is ook meteen de titel van zijn eerste soloalbum dat uitkomt op de laatste dag van juni.

Grian Chatten – The Score

Op zijn debuut onder eigen naam, The Score horen we hem als folkzanger. Met de klemtoon op folk en de nadruk op zanger. In den beginne droeg Chatten zijn teksten voor, aan traditioneel zingen deed hij niet. Hij en zijn band maakten met hun postpunkpraatstsijl. Op het meest recente album van FDC en al helemaal op hun cover van Nick Drake’s Cello Song waaide de wind al uit een andere, meer melodieuze hoek. Maar zo mooi binnen de lijntjes als op het sobere door Dan Carey geproduceerde The Score zong Chatten nog niet eerder. Niet dat er nu een nieuwe Paverotti is opgestaan, maar het valt op en maakt indruk. Goede indruk.

Het is daarom helemaal geen slecht nieuws dat Grian Chatten een compleet album in voorbereiding heeft. Fairlies is de titel van zijn eerste soloalbum dat uitkom op de laatste dag van juni.

Fontaines D.C. – Roman Holiday

Alweer een nieuwe single van Fontaines D.C.? Yep. Overdaad schaadt inderdaad en er zou zelfs sprake zijn van een overdosis FDC als Roman Holiday niet zo totaal anders zou zijn dan zijn voorgangers. Wat zo anders is, is dat frontman Grian Chatten serieus probeert te zingen. Een Pavarotti zal hij nooit worden, maar zijn poging wordt gewaardeerd. Ook de rest van de band zoekt het dit keer in harmonie en melodie en dus niet in de postpunkpraatstijl waarmee ze furore maakten.

De gezamenlijke inspanning levert een geloofwaardige rockballad op inclusief gitaarsolo. Kortom Fontaines D.C. waakt er voor een one trick pony te worden. Verstandig. En F.D.C. fans; vrees niet. De cross-over naar Radio 2, of erger Sky is nog heel ver weg.

Fontaines D.C. – Roman Holiday

Alweer een nieuwe single van Fontaines D.C.? Yep. Overdaad schaadt inderdaad en er zou zelfs sprake zijn van een overdosis FDC als Roman Holiday niet zo totaal anders zou zijn dan zijn voorgangers. Wat zo anders is, is dat frontman Grian Chatten serieus probeert te zingen. Een Pavarotti zal hij nooit worden, maar zijn poging wordt gewaardeerd. Ook de rest van de band zoekt het dit keer in harmonie en melodie en dus niet in de postpunkpraatstijl waarmee ze furore maakten.

De gezamenlijke inspanning levert een geloofwaardige rockballad op inclusief gitaarsolo. Kortom Fontaines D.C. waakt er voor een one trick pony te worden. Verstandig. En F.D.C. fans; vrees niet. De cross-over naar Radio 2, of erger Sky is nog heel ver weg.

Fontaines D.C. – Skinty Fia

De derde en waarschijnlijk laatste single voor de release op 22 april van Fontaines DC is het titelnummer. Net als eerder verschenen singles Jackie Down The Line en I Love You is Skinta Fia minder gespannen, beschouwender zelfs dan de assertieve postpunk waarmee de de band naam maakte.

Een mogelijke verklaring van dit temperen der tempi en emoties kan heimwee zijn. Om dichter bij het vuur te zitten heeft de band hometown Dublin ingeruild voor metropool Londen. Vanaf die afstand kijken ze nu met weemoed naar hun groene eiland.

Skinta Fia is oud Iers voor de teloorgang -verdoemenis is de letterlijke vertaling- van het Ierse reuzenhert. Nu is de Megaloceros Giganteus al zo’n 11.000 jaar uitgestorven dus we hebben het hier over symboliek. Waar de mannen zich zorgen over maken is voor het vervagen, het veranderen van de Ierse cultuur. En dan bedoelen ze waarschijnlijk niet Riverdance. Of juist wel.