Frank Carter & the Rattlesnakes – Sticky (International Death Cult/Mattan)
Frank Carter is een punkrocker met een steevast enthousiasmerend voorkomen. Pure jongen. Om van te houden, met zijn volgetatoeëerde lichaam. Oké, misschien is hij daar een beetje in doorgeslagen. Maar Frank houdt ervan.
Muzikaal wederom geen aanmerkingen op de zanger die op zijn nieuwe plaat als vanouds vergezeld wordt door begeleidingsband The Rattlesnakes en er wordt bovendien het nodige gefeatured door allerhande collega’s. Wel zo gezellig.
Zo is de extravagante Lynks tweemaal van de partij. Zijn (of haar) stem doet wat denken aan die van hiphopper Dizzee Rascal. Hij/zij zorgt voor wat verstrooiing in de punkrockstamper Bang Bang. Aanstekelijk nummer, dat het zonder twijfel goed gaat doen op de festivalweides. Op die van Pinkpop 2022 bijvoorbeeld. Enkele jaren terug was Carter nog dé sensatie op Rock Werchter 2017. Beste act van het weekeinde.
Lynks doet ook mee op Go Get A Tattoo, dat klinkt alsof je het al duizend keer hebt gehoord, maar je weet alleen niet waar. Opnieuw een kraker voor het festivalseizoen aankomende zomer. Waar Joe Talbot, zanger van IDLES, ongetwijfeld ook naar verlangt. Hij doet mee met Carter in My Town, dat ook zo aanstekelijk is als wat. Talbot blijft duidelijk de mindere zanger van de twee, terwijl hij wel wat beter schreeuwt. Dat is ook wat waard.
Punk/metalrockster Cassyette doet mee in het agressieve Off With His Head, dat evenals het gros van de songs op het album zo’n tweeënhalve minuut duurt. Lekker fel en lekker kort. Wat in mindere mate geldt voor het afsluitende Original Sin, waarin Primal Scream-zanger Bobby Gillespie zorgt voor ingetogen, maar weergaloze vocale support voor Carter, waardoor de song naar grote hoogtes wordt getild. Met een fenomenale finale. Om in te lijsten. Ook al door die meer dan heerlijke saxofoon van Yasmin Ogilvie. Pieter Visscher