The Districts Archieven - Pinguin Radio

The Districts – No Blood

The Districts luiden de release van hun nieuwe ‘Great American Painting’ album in met het sterke No Blood.

Zanger Rob Grote leidt de band in een nummer dat constant in beweging is en het verschil tussen couplet en refrein niet altijd even duidelijk. Tussen de gezongen bedrijven door horen we verschillende gitaarsolo’s en ook een vintage orgelbreak. Ondertussen houdt de ritmesectie het tempo er goed in.

No Blood gaat over zinloos geweld. Grote schreef het nummer naar aanleiding van de bloederig aanslag in de Bataclan in Parijs in 2015. The Districts speelden die dag in een andere club in Parijs.

De man achter de knoppen tijdens de opnamen van het Great America Painting album was de notabele Joe Chiccaerelli, die we nog kennen van zijn werk met bands o.a. The Strokes en The Killers. Het album verschijnt op 11 maart.

The Districts – Cheap Regrets

Een paar protestsongs maakt nog geen trend. Maar het beginnen er wel opvallend veel te worden. Logisch, want er is ook heel wat om je zorgen om te maken. Van brandende werelddelen en nieuwe enge ziektes tot en met gevaarlijke wereldleiders.

Om het bij ons eigen straatje te houden. Sam Fender, Declan McKenna en Algiers hebben allemaal recentelijk in de Graadmeter gestaan met een maatschappijkritisch nummer. Aan dit rijtje mag ook The Districts worden toegevoegd. De band uit Philadelphia, die recentelijk songs uitbracht over het wapengeweld in de VS (Loving Protector Guy) en naastenliefde in een egocentrische samenleving (Hey Jo) komt nu met een nummer over vervreemding.

Cheap Regrets is een danstrack voor denkers. Zanger-componist Rob Grote wil mensen laten dansen op een song die gaat over hoe ze langs elkaar heen leven. De middelen die de band hanteert om dat doel te bereiken zijn een gruizige discobeat, sexy synths en opzwepende gitaren. Wie na drie minuten nog niet staat te swingen wordt daar alsnog toe gedwongen als de band het energieniveau nog een paar tandjes opschroeft. Dit alles gehuld in een galm die Cheap Regrets een geslaagde (alweer) eighties feel geeft.

Alle genoemde nummers komen op het nieuwe, vierde album van The Dictricts, You Know I’m Not Going Anywhere. Het album is door de band zelf geproduceerd met hulp van Keith Abrams en gemixt door Dave Fridmann (Tame Impala, Flaming Lips, MGMT). Het album kwam 3 maart uit. De show in mei in EKKO moet helaas worden uitgesteld.

The Districts – Cheap Regrets

Concert 7 mei Ekko, Utrecht.

The Districts – Hey Jo

De ontbrekende e geeft al aan dat de Jo van The Districts een andere is dan die van Jimi Hendrix. Om verwarring definitief te voorkomen. De Jo van The Districts is een meisje en heeft geen gun in haar hand. De titel verwijst ook niet naar de klassieker van Hendrix, maar naar Hey Joe van de onlangs overleden ‘naïeve ‘ singer-songwriter Daniel Johnson, een belangrijke inspiratiebron van de band uit Pennsylvania.

Zanger Rob Grote zegt over de tweede single van het nieuwe album van zijn band dat Hey Jo gaat over een nieuwe liefde in een wereld waarin de problemen zich opstapelen. Dit thema illustreert de periode van onrust en onzekerheid waarin Grote tot voor kort verkeerde. Hij heeft zich zelfs afgevraagd of hij nog wel moest doorgaan met muziek maken. Dat Hey Jo toch is uitgekomen en dat er een releasedatum is voor het nieuwe album (I’m Not Going Anywhere, 13/3) van The Districts geeft aan dat hij zijn twijfels voorlopig heeft overwonnen.

In plaats van zijn muze de rug toe te keren, bleek muziek maken juist deel van de oplossing. Niet eerder drukte Grote zo nadrukkelijk stempel op het schrijf en opnameproces, maar niemand die daar moeite mee had. Met zijn statige tempo, galmende gitaren en ver klinkende zang klinkt Hey Jo anders dan we van The Districts zijn gewend, maar niet minder boeiend of overtuigend. The Districts is en blijft een van de betere bands van de jaren 10 en zo te horen ook van de jaren 20.

Concert: 7 mei Ekko, Utrecht.

The Districts – Loving Protector Guy

The Districts kondigen de komst van hun vierde album aan met de release van een protestsong. Loving Protector Guy is een aanklacht tegen het wapengeweld dat Amerika teistert.

Massamoordpartijen zijn aan de orde van de dag in de Verenigde Staten. Een ruime meerderheid van de bevolking wil aanscherping van de wapenwetten, maar de kapitaalkrachtige wapenlobby houdt elke poging daartoe tegen. De roep om actie wordt echter steeds steeds luider. The Districts voegen hun stem toe aan het protestkoor, dat niet eens roept om een verbod op wapens, maar alleen om strengere regels.

In de VS heeft bijna iedereen wel eens met wapengeweld te maken gehad. Zo ook Districts zanger Rob Grote. Zijn broer kreeg onlangs een pistool onder zijn neus gedrukt door een gast met een sheriff pet. Het bleek een waterpistool te zijn, een grap dus. Maar de schrik zat er goed in. Het voorval was aanleiding voor Grote om Loving Protector Guy te schrijven.

Was het vorige Districs album een half geslaagde poging om poppy en glossy te worden, met de nieuwe single keert de band terug naar de beproefde en nog lang niet uitgeputte garagerock-stijl van de eerste twee langspelers. Gewoon goed bezig dus de mannen uit Pennsylvania. De opbrengst van Loving Protector Guy gaat naar Everytown for Gun Safety, de grootste Amerikaanse nonprofit stichting tegen wapengeweld.

Album van de Dag: The Districts – Popular Manipulations

The Districts – Popular Manipulations (Fat Possum)

Het verschil tussen The Districts anno 2017 en drie jaar geleden? Het is een cliché als het gaat om bands die door tieners bevolkt worden, maar de muziek van het kwartet uit Philadelphia klinkt volwassener, ambitieuzer. Gretiger ook. Heeft ongetwijfeld te maken met de invloed van allround indierockproducer John Congleton, die eerder werk verzette voor een scala aan artiesten als Cloud Nothings, Spoon, en Port O’Brien. Dit terwijl de teksten van Rob Grote, die trouwens nooit al echt de show stalen, nog steeds handelen over puberale angsten, hebberigheid en leugens. Ontegenzeggelijk dienen The Killers op Popular Manipulations als voorbeeld. Vooral tijdens de zware maar zwierige openingstrack If Before I Wake, en het door synths gedreven Fat Kiddo. Tikje pompeus, zal de een zeggen. Charismatische performance, vindt de ander. Hoogtepunt is Ordinary Day, waarop Grote eens wat anders durft dan de gebroken, boze stem opzetten die we al kenden. Tekst Mania Max Majorana

LIVEDATA 24/09 Paradiso, Amsterdam 25/09 Rotonde, Brussel

Motel Mozaique 2015 Festival

De afgelopen weken zijn de volgende artiesten en kunstenaars bekend gemaakt voor het Motel Mozaique 2015 Festival, zoals singer-songwriter BC Camplight (US). Zijn nieuwe album (volgende week uit) ontvangt momenteel lovende reacties in de Britse muziekpers, zoals “A gorgeous union of melody and ravaged experience” (Uncut) en “Manchester’s latest son may yet become one of its greatest” (The 405). Ook Bad Breeding (UK) is bevestigd, zij tourden onlangs met bands als Eagulls en Cloud Nothings om je een idee te geven van hun sound.

Het Belgische kunstenaarscollectief EISBÄR*, met o.a. Gregory Frateur (Dez Mona), Hannes d’Hoine (DAAU) en Sjoerd Bruil (Mauro Pawlowski) speelt de muziektheatervoorstelling A Brave New Jungle.

Charlotte Goesaert en Joost Maaskant (aka Maask) maken een revolte en troost met en tegen perfectie en slagen in deze mooie wereld. Hun wapens bij de voorstelling Epic Fail: beatbox, dans, een zeer geavanceerde loopstation, epilepsie en extreme stemkunst.

Eerder was al bekend dat Ibeyi, The Districts, Adult Jazz, Sea Change, Shannon Saunders The Mysterons, Virginia Wing, Jan Martens, Connor Schumacher en You win some, you lose some op Motel Mozaique te bewonderen zijn. Volgende week weer nieuwe namen!

De Early Bird actie voor Motel Mozaique 2015 is inmiddels afgelopen, maar voor CJP’ers hebben we goed nieuws: voor jullie zijn passe-partouts en dagkaarten nog steeds met € 5 korting te koop! Je koopt je CJP-ticket eenvoudig online via onze ticketshop.