Category: Nieuwe Muziek

Tamara van Esch – Space

We laten ons niet zo vaak in met singer-songwriters. Niet omdat we hun edele ambacht niet waarderen, maar omdat onze voorkeur uitgaat naar muziek met een randje. En een ‘an edge’ zoals Engelstaligen zeggen is juist iets wat vertolkers van luisterliedjes proberen te vermijden.

Maar niet Tamara van Es. Mevrouw Tamara is sowieso niet voor een gat te vangen. Ze maakt meisje met gitaar en of pianosongs, maar beoefent ook een stijl die barokpop wordt genoemd met violen en zo en ze maakt muziek waarop geen enkel etiket blijkt kleven. Zoals Space dat kalm en beheerst begint maar allengs evolueert tot een buitencategorie popsong met een solerende synth, gescandeerde achtergrondzang en een steeds opzwepender tempo. Space is net als Until en Things Were Good afkomstig van een nog te verschijnen (2e) album waarop Tamara kruipt in de huid van haar 200 jaar oude alter-ego. Die heet Grace, leeft in 2025 en blikt terug en vooruit. We zeiden toch dat Tamara van Es geen gewone singer-songwriter is?

Little Simz – Young

Met 13 nummers is Lotus een uitgebreid maar ook heel persoonlijk project. Little Simz brengt haar innerlijke wereld op haar meest intieme en eerlijke manier tot leven. Op een indrukwekkende muzikale achtergrond, geleid door producer Miles Clinton James – die invloeden combineert van punk tot jazz, soul tot samba – vertelt ze rijke verhalen en schildert ze levendige scènes. Samen vertellen ze het emotionele verhaal van de vrouw en artiest die Simz is geworden.

De titel Lotus staat symbool voor vernieuwing en groei, en weerspiegelt Simz’ voortdurend ontwikkelende kunstenaarschap en het thematische traject van het album door de complexe fases van het leven. In deze reflecties komen de tederheid van liefde, de pijn van verraad, de verlammende angst, de neerslachtigheid van twijfel, en het licht dat door de duisternis breekt bij bevrijding en doorbraak aan bod.

Lotus werd voorafgegaan door drie singles die de reikwijdte van het album lieten zien: het weelderig cinematische Free, een verkenning van de tegenstellingen van liefde en angst, het krachtige en onheilspellende Flood en het punkachtige speelse nummer Young met een krachtige videoclip geregisseerd door Dave Meyers. Die hoor je nieuw op Pinguin voor wat tegenwicht voor evenwicht.

YUNGBLUD – Lovesick Lullaby

YUNGBLUD is een polyamoreuze sprokkelrocker uit Engeland met uitslaand succes in vier van de vijf werelddelen. Maar als hij zijn zinnen erop zet gaat Afrika ook nog wel eens voor de bijl. De man is namelijk onweerstaanbaar charmant en aanstekelijk energiek. Zijn stijl is een mix van pop, punk, hip hop, metal, EDM ETC. Als de UK YUNGBLUD zou afvaardigen naar het Eurovisie Songfestival zou hij gegarandeerd winnen.

Dominic Richard Harrison – zoals hij heet volgens de burgerlijke stand- heeft de gevaarlijke leeftijd van 27 jaar. Op zijn nieuwe album Idols doet hij het gelukkiger wat kalmer aan dus de 30 gaat hij wel halen. Lovesick Lullaby is van dat album en niet echt een slaapliedje zoals de titel suggereert, maar een midtempo rocksong door Dom in lekker plat Engels gezongen/gerapt. Stel je een fusie voor van Red Hot Chili Peppers en Duran Duran. De productie is state of the art. Volgende maand begin een tour YUNGBLUD  hem tot eind van het jaar van straat zal houden. In The Netherlands is hij te zien, horen en voelen op 4 oktober. Scene of The Crime is de AFAS te Amsterdam. 

Water From Your Eyes – Life Signs

Het New Yorkse Water From Your Eyes liet twee jaar geleden het publiek op Lowlands in verwarring achter. De dienstdoende scribent van 3v12 schreef dat hij al snel de kluts was kwijtgeraakt. Die van Oor dat hij getuige was van een geniaal optreden.

Toen was Water From Your Eyes nog een duo. Tegenwoordig zijn ze met zijn vieren en kunnen ze dus nog meer herrie maken. Maar met de personeelsuitbreiding lijkt er ook meer lijn in hun muziek te zijn gekomen. Tenminste al nieuwe single Life Signs een indicatie is voor wat we van het nieuwe album mogen verwachten. It’s A Beautiful Place wordt trouwens hun vijfde, zesde of zelfs negende album. De telling is afhankelijk van je definitie van album. Het gros van de releases van Water From Your Eyes bestaat uit vormeloze noise experimenten die soms wel een kwartier duren. Pas op het vorige album begonnen zich de eerste contouren af te tekenen van wat je als echte songs zou kunnen beschouwen. We chargeren een beetje, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Ook Life Signs is geen recht toe recht aan popliedje, maar op zijn eigen manier wel dansbaar en qua sound een op zijn minst interessante hybride van wat stevigere rock en experimentele postpunk. Niet iedereen zal er voor warm lopen, maar niemand zal ontkennen dat we hier een band aan het werk horen die er niet op uit is om te behagen, maar wel om te boeien. Wat ons betreft is dat dus gelukt, want Life Signs van Water From My Eyes is de nieuwe IJsbreker!

Forth Wanderers – 7 Months

Forth Wanderers – Ava Trilling, Ben Guterl, Zach Lorelli, Noah Yu Schifrin en Duke Greene – brengen op vrijdag 18 juli 2025 hun derde album The Longer This Goes On wereldwijd uit via Sub Pop. Het album bevat onder andere de nieuwste single “7 Months”. Het werd geproduceerd door Dan Howard in Chateau Grand Studios en Future Sounds in New York, en gemixt en gemasterd door Al Carlson in Gary’s Electric, eveneens in New York. The Longer This Goes On is het eerste nieuwe werk van de band sinds Forth Wanderers, hun geliefde Sub Pop-debuut uit 2018.

Er is één ding dat Forth Wanderers duidelijk wil maken nu hun derde album eraan komt: “We zijn niet terug,” zegt gitarist Ben Guterl nadrukkelijk. Dat lijkt misschien een onverwachte uitspraak bij de aankondiging van hun eerste album sinds hun breuk zeven jaar geleden, maar volgens de band is het gewoon de eerlijke waarheid. Ze kwamen samen om deze tien zorgvuldig opgebouwde nummers op te nemen, en zijn nog steeds aan het uitvinden wat Forth Wanderers vandaag de dag voor hen betekent – meer dan tien jaar na de start van het project.

Toch is het moeilijk om te geloven dat er nog iets onuitgesproken blijft als je naar deze nummers luistert. Elk lied is een sprankelend eerbetoon aan de directe en intuïtieve teksten van zangeres Ava Trilling en de natuurlijke muzikale chemie van de band. Met gepolijste melodieën, heldere samenzang en speelse, schuine ritmes klinkt dit album als meer dan een simpele terugkeer naar hun oude vorm. De band durft nu juist omwegen te nemen naar de hook, instrumentale details toe te voegen om lege ruimtes op te vullen, ruimte te laten voor Trillings indringende vocale bereik, of een riff of tekst te herhalen tot het een soort Zen-mantra wordt.

Op The Longer This Goes On klinkt Forth Wanderers zelfbewuster en zelfverzekerder dan ooit. Maar noem het geen comeback.

RAHEL – mondsong

De Oostenrijkse band RAHEL rondom Rahel Klislinger kennen we nog van Pinguinhitjes als das kleine kasterl en schaffner uit 2024. Nu is er de nieuwe single mondsong. Duits wordt lekker ongecompliceerd afgewisseld met Engels. Zoals Nena dat in de jaren ’80 als geen ander kon. mondsong klinkt punky en poppy tegelijk, lekker fris in 2 minuutjes. We komen haar vast nog wel tegen op Eurosonic, want RAHEL mag wat ons betreft Europa in!

Sophie Straat – Liefdesliedjes feat. Ploegendienst

In een tijd waarin onderdrukking en uitsluiting het recept zijn voor macht, doen levenslied zangeres Sophie Straat en punkband Ploegendienst (met o.a. Ray Fuego en Bastiaan Bosma) een laatste poging om iets in de studio te creëren. Maar wat valt er nog te schrijven als alles al gezegd lijkt te zijn? Is er dan nog ruimte om te houden van? Het antwoord op die vragen is ‘Liefdesliedjes’, een nummer waarin ze al hun liefdesbrieven verbranden. Op 3 oktober brengt Sophie haar gloednieuwe album ‘Wie de fak is Sophie Straat?’ uit, gevolgd door een releasetour.

Shame – Cutthroat

Een cutthroat is een wat archaïsch Engels woord voor moordenaar. Letterlijk betekent het iemand die kelen doorsnijd. En Cutthroat is de titel van de nieuwe single van Shame. 

De song doet de titel alle eer aan. Het is een killer van een postpunktune met messcherpe gitaren en ‘wie doet me wat’ zang van Charlie Sheen. Voor de tekst liet Sheen zich inspireren door een uitspraak van Oscar Wilde, ‘life is too important to be taken seriously’.  Het lijkt het nieuwe motto van Shame te zijn geworden dat misschien hun naam moet veranderen in Shameless ;).

Cutthroat, The Album staat voor 5 september, maar voor die tijd zullen er nog wel meer singles worden losgelaten.

Been Stellar – Breakaway

De New Yorkse band Been Stellar is bezig met een sterke opmars. Ze tourden als support van The 1975 en zijn momenteel op EU/UK tour met Fontaines D.C. Komende zomer zijn ze te zien op grote festivals als Reading & Leeds, Primavera Sound en Pukkelpop. In 2024 brachten ze hun veelgeprezen debuutalbum Screams from New York, NY uit, met daarop o.a. IJsbreker Sweet. Momenteel werken ze aan hun tweede album, waarvan Breakaway de eerste track is. Die klinkt wat minder postpunk dan we van ze gewend zijn, er zit wat emo in verstopt.

David Byrne – Everybody Laughs

Creatieve duizendpoot David “Talking Heads” Byrne brengt op 5 september zijn eerste soloalbum in zeven jaar uit: Who Is the Sky?. De plaat verschijnt op het gerenommeerde Matador Records.

Volgend jaar staat Byrne ook weer op het podium bij ons in de buurt: op 15 en 16 februari in AFAS Live in Amsterdam en op 18 februari in Vorst Nationaal in Brussel. Wie zijn legendarische show op Down The Rabbit Hole 2018 heeft meegemaakt, weet dat je dit niet wilt missen.

De plaat telt twaalf tracks. De eerste single, Everybody Laughs, is inmiddels verschenen en is een ritmisch, opgewekt klinkend nummer dat thema’s als vergankelijkheid en vervreemding aansnijdt. St. Vincent verzorgt de vocalen in de slotfase – een vertrouwde samenwerking voor Byrne. De opvallende videoclip, geregisseerd door Gabriel Barcia-Colombo, bestaat uit een enkele, voortdurende camerabeweging van ruim vier minuten en geeft de boodschap een extra laag.

Voor de productie werkte Byrne samen met Kid Harpoon (bekend van onder andere Harry Styles en Florence + The Machine), terwijl het Ghost Train Orchestra de blazers- en strijkersarrangementen voor zijn rekening nam. Naast St. Vincent zijn ook Hayley Williams (Paramore) en Tom Skinner (The Smile) op het album te horen. Byrne omschrijft de muziek als “menselijk en inclusief”: “Iedereen leeft, sterft, lacht… Muziek kan dat allemaal tegelijk vangen.”