Deze is gewoon even voor de leuk en afwisseling en de benodigde vitamine D. LA LOM is een trio uit L.A. dat instrumentale gitaarmuziek maakt, een mix van Colombiaanse cumbia, boleros surf en soul.
De naam is een afkorting van The Los Angeles League of Musicians. Het zou niet verbazen als het sessiemuzikanten zijn, want er wordt op hoog niveau gemusiceerd. De nieuwe single van de band is een cover van Llorar een Mexicaanse kraker uit begin jaren zestig van van Los Socios Del Ritmo. Caramba!
De contributie van Warpaint aan de soundtrack van The Buccaneers, het antwoord van Apple TV op Bridgerton is een mooi, moody nummer geproduceerd door een van de bandleden, Stella Mozgawa.
Zij trad ook op als uitvoerend producent van de soundtrack. De deelnemers moest aan twee voorwaarden voldoen, vrouw zijn, want de belangrijkste doelgroep van de serie en een nieuw nummer inleveren. Behalve Warpaint deden ook Bully, Lucius en Sharon van Etten een duit in het zakje. Wat een Ankhas is? Een van de namen van wat wij een levenskruis noemen. Ankh in de Egyptische mythologie, waar het kruis symbool staat voor leven na de dood.
Nieuwe Solomon single Envelopes heeft een hoog Editors gehalte, maar dat is alleen maar een voordeel. Want hoeveel liefhebbers zijn er niet van het gedragen ietwat donkere lied?
De eigenaar van de mooie sonore stem heet Koen de Witte. Koen is Solomon, maar Solomon is niet alleen Koen. Hij weet zich omringd door een uitgelezen clubje muzikanten waaronder toetsentovenaar Ido Ulmer. De standplaats van Solomon is Maastricht. Net als het begin dit jaar verschenen debuutalbum is ook Envelopes een productie van Christopher Elms (Bjork/Ben Howard/Alanis Morissette). Hij zorgde voor de international klank van Envelopes wat niet heel moeilijk moet zijn geweest gezien de hoge kwaliteit van het basismateriaal.
Vandaag is Operator van stonerrocktrio Minor Citizen uitgekomen. De song is de tweede single van de komende EP, “Not Perfect Either”, die de Amsterdammers met Mario Goossens van Triggerfinger hebben opgenomen! Operator gaat over het moment dat frontman Thomas uit een relatie stapte waar hij al een tijd niet meer in wilde zitten, en in de nasleep daarvan onverwachts een nieuw persoon tegenkwam. Het begin van het nummer is eigenlijk een kreet van iemand nodig hebben (“I need an Operator”), die in de tweede helft van het nummer beantwoord wordt.
De single release gaat samen met het einde van de Popronde, waar Minor Citizen dit jaar onderdeel van was met maar liefst 24 shows! Binnenkort verschijnt na de release van Operator ook een live video. Dan kan je ook thuis of in de pauze met de haren los.
Cardinals komt uit Ierland en voor de verandering kan je dat ook horen. Niet aan het accent van de zanger, maar aan de wat folky melodie. Er zit zelfs een accordeon verstopt in de mix van Roseland, bij uitstek een folk instrument. Er zijn overigens verschillende Cardinals actief in de muziekwereld, maar de onze komt uit Cork en is nu twee singles oud. De eerste had ons moeten opvallen, als was het maar vanwege de titel, Amsterdam.
Maar Roseland is dus onze eerste kennismaking met Aaron, Darragh, Euan, Finn en Oskar. Het is het debuut van Cardinals voor het So Young-label dat ook Buzzard Buzzard Buzzard, Wunderhorse en Tamino onder zijn hoede heeft.
De band kreeg pas nog een leuke opsteker toe niemand minder dan Grian Chatten van Fontaines D.C. op de radio hen ‘one of my favourite new bands’ noemde. Wat je noemt een goed begin.
We gaan nog even door met het aanprijzen van quannnic. Dat doen we door een derde nummer uit zijn koker op onze playlist te zetten, een samenwerking dit keer met Julian Koster, voormalig medewerker van Neutral Milk Hotel, hier handelend als Orbiting Human Circus.
Wat zijn rol precies is is niet helemaal duidelijk, want Rummage klinkt puur quannnic; een introvert indierocknummer met dikke lagen gitaar en een meeslepende opbouw; van klein en akoestisch naar groots en elektrisch. Van folky naar all out shoegaze kun je ook zeggen. Rummage is een van de meerdere hoogtepunten op het nieuw quannnic album die zich met Stepdream definitief vestigt als een van de opvallendste talenten van dit tijdsbestek. Doe ons maar een tournee.
Het lijkt wel op The Smile per nieuw nummer meer op Radiohead gaat lijken. Wat natuurlijk absoluut geen klacht is.
Wall Of Eyes begint zacht met een in zich zelf gekeerde Thom Yorke, maar groeit gaandeweg in kracht en volume. Tegen het einde krijgt het nummer iets unheimisch en lijkt het alsof er meerdere songs door elkaar lopen. Niet het makkelijkste nummer van The Smile dat ervoor lijkt te waken in herhaling te vallen. Er is meer goed nieuws. Wall of Eyes is het titelnummer van een nieuw album van het trio dat ook weer op tournee gaat. The Smile album II komt op al op 26 januari. Het optreden is op 15 maart in de AFAS in Amsterdam. De kaartverkoop is vandaag gestart.
Een band met een saxofonist in de opstelling, daar zijn er niet zo veel van. Alleen al om die reden is Teeth Machine niet de zoveelste indieband onder aanvoering van een zangeres.
Die sax is trouwens niet het geluidsbepalende instrument van Teeth Machine dat is toch echt de elektrische gitaar. En de zangeres is niet de enige vrouw in de band die vijf leden heeft en woonachtig is in Londen. Shiny is het tweede nummer dat we van hen oppikken, eerder draaiden we Gumball, en pas hun vierde track in totaal. Ook in Shiny horen we zachte vrouwenzang met contrasterende, harde gitaren, maar de band maakt op geen moment de indruk in te haken op een trend. De vijf minuut plus durende nieuwe single kun je nog het best omschrijven als indie-artrock, een verre nazaat van de pre disco Roxy Music misschien wel. Het plan is om volgend jaar een EP of album uit te brengen, maar veel meer dan het voornemen is er nog niet. We zullen er t.z.t. verslag van doen.
Op 16 februari 2024 brengt de Belgisch-Rwandees artiest Porcelain id diens debuutalbum BIBI:1 uit via Unday Records. BIBI:1 is samen met producer en partner in crime Youniss Ahamad tot stand gekomen. De single Adam Coming Home is nu uit.
Porcelain id is het pseudoniem waaronder Hubert Tuyishime (die/hen/hun) sinds 2020 eigenzinnige songs op de wereld loslaat, en wordt gezien als één van de opkomende Belgische talenten. Toen Tuyishime nog maar 9 jaar oud vanuit Rwanda naar België kwam, sloeg de muziekmicrobe toe waar hen als kind werd opgenomen voor een nieraandoening en muziektherapie volgde. Geïnspireerd door artiesten zoals Dan Bejar (Destroyer), The National of Bon Iver brengt Porcelain id een blend van klassieke pop en elektronische lo-fi. Met creatieve melancholie en poëtische teksten als gedeelde noemer.
BIBI:1 is geïnspireerd op diens verhuizing van het stille Kempen naar Antwerpen. Een verhaal over vreemdeling zijn in een stad die je zo lang hebt geromantiseerd, de afwijzing die gepaard gaat met die integratie en de valse nostalgie waarmee je later op alles terugblikt. Op het eerste gehoor lijkt het album als een afscheid van het autobiografische en lo-fi singer-songwriter muziek op de eerder verschenen EP’s Mango (2021) en Reprise (2022). Maar voor Porcelain id voelt het als een organische evolutie. Eentje richting meer abstractie, experiment en elektronica, maar nooit afstandelijk, en nog altijd voortbouwend op de kern van Porcelain id. De nieuwe sound is het gevolg van een intense samenwerking met producer Youniss Ahamad, die zich ondanks hun verschillende muzikale achtergronden meteen uitgedaagd voelde na Porcelain id’s pitch: “Ik wil iets maken dat zich situeert tussen Nick Cave and the Bad Seeds en Yeezus van Kanye West.“
Youniss Ahamad over het totstand komen van BIBI:1: “The making of this record was happening simultaneously with me delving into my research of Arabic instruments. As such there are little bits of oud scattered throughout the record. The duduk, an Armenian folk instrument, also appears through out the album, acting as a crucial support sound. My non-western influence I feel helped give the record an otherworldly state. A layered sense which reflects the place Porcelain id is creating from.”
Over de single Adam Coming Home zegt Tuyishime het volgende: “Ik herinner me de dagen die we samen doorbrachten, in dat kleine studentenkot van mijn vriendin toen de lente overging in de zomer terwijl ze zwanger was. Het was een tijd vol uitdagingen toen we ons moesten aanpassen aan dit nieuwe hoofdstuk van ons leven, terwijl ik koortsachtig probeerde vast te houden aan het bitterzoete einde van het vorige. Ik was net afgestudeerd aan de kunstschool. Het was een delicaat evenwicht tussen huiselijkheid en tederheid, tegen een achtergrond van absolute angst en ongerustheid, en schetste een beeld van een tijd waarin ik zowel het beste als het slechtste van mezelf was”.
Livedata
17-20 januari – Eurosonic Noorderslag, Groningen
18-20 april – Motel Mozaique, Rotterdam
25 maart – Merleyn, Nijmegen
26 maart – Zonzij (Tolhuistuin), Amsterdam
28 maart – TivoliVredenburg, Utrecht
Terra Twin is een nieuwe naam voor ons, maar wel eentje die we gaan onthouden. Hanging Around is het zesde nummer van de band uit London, die ondanks de naam uit vier personen bestaat. Hun missie, staat te lezen op Spotify is ‘het laten samensmelten van Americana met indie.’ Dat is een wat vage omschrijving die iets duidelijker wordt als je hun muziek hoort. Die klinkt als The Band als die uit East Londen zou komen i.p.v. Canada, iets in die richting. (Voor wie echt diep wil graven, Hanging Around lijkt wel op countryrock pioniers Barefoot Jerry.)
Terra Twin zit duidelijk in een groeispurt. Nieuwe single Hanging Around is makkelijk hun beste nummer tot nu toe, wat compositie betreft, maar ook qua executie en productie. Dat komt niet helemaal op het conto van de band. Ze hebben een producer weten te strikken die het klappen van de zweep kent. James Dring werkte eerder voor Gorillaz, Self Esteem en Sorry. Hij gaf Hanging Around een warme sound passend bij de ietwat weemoedige sfeer van het nummer en het warme stemgeluid van bandbaas Maxim Baldry.
