Het Maastrichter Yin Yin neemt ons weer mee op een muzikale trip naar verre oorden. Dit keer gaan we niet naar Azië, maar naar de Stille Oceaan. Meer exact naar de driehoek tussen Hawaii, Australië en de Amerikaanse West-Kust.
Dit is een wat omslachtige manier om te zeggen dat de Limburgers de surf hebben ontdekt. Niet de recht toe recht aan surf van de vroege jaren zestig van de vorige eeuw, maar een meer exotische variant. De wortels van Yin Yin liggen tenslotte in Thailand en omstreken en dat hoor je. Year of The Rabbit is een smaakmakertje voor een nieuw album dat begin 2024 het daglicht zal zien. Rond die tijd gaat Yin Yin ook weer Europa in, maar niet zonder eerst een drietal optredens in eigen land te hebben verzorgd en wel op 27/1 thuis in Maastricht, 3/2 in Vera, Gruun en 9/2 in de Grote Zaal van de Paradiso.
Muziekblog Ondergewaardeerde Liedjes besteedt graag aandacht aan nieuwe muziek. De rubriek ‘Nieuwe Muziek’ is de plek voor een goed gesprek met artiesten over nieuwe liedjes, én de plek waar we een podium willen bieden aan echt kakelvers talent. Dit artikel verscheen eerder op Ondergewaardeerde Liedjes.
Tekst: Alex van der Meer
Houd je van een heerlijke vintage rocksound? Maar vind je bovenal dat muziek ook fris en enthousiast hoort te klinken? Dan is Historian helemaal iets voor jou. Deze veelbelovende jonge, stijlvolle band combineert op onnavolgbare wijze de pioniersmuziek van Led Zeppelin met de drijvende kracht van Jack White. En wat goed is komt snel, want in de prille geschiedenis van de band is er al veel gebeurd. Na het doorlopen van een ontwikkeltraject bij Hit the North mocht Historian al mee met The Vices naar Berlijn en Londen voor de Vicefest-edities aldaar. En op dit moment is de band keihard aan het knallen in de Popronde. Het debuutalbum is ondertussen al gemaakt en zal begin volgend jaar uitkomen. Vandaag is het echter al tijd voor een historisch feestje, want de eerste twee nummers van het aankomende album zijn uitgebracht, Generation en Deeper End.
We spraken met Historian’s frontman Joris Boerma, over de geschiedenis van de band tot nu toe, over het aankomende album, en over oude kleding. Maar ook over het momentum van de band en de nabije toekomst.
Eerst maar de felicitaties, want Joris is vrij recent afgestudeerd. “Ik heb net mijn bachelor aan de RUG behaald dit jaar in Geschiedenis, net voor onze deelname aan de Popronde. Daar ben ik wel blij mee want dan hoef ik niet te stressen over scripties. Ik wil uiteindelijk voor de klas staan. Maar fulltime studeren en fulltime Historian wordt ‘m nu niet. Dan wil ik liever eerst even kijken hoe ver we het met de band kunnen schoppen. En dat ik daarna ga kijken of ik een keer een master kan doen.” Met het vakgebied Geschiedenis, wordt de naam van de band Historian ook al verklaard natuurlijk. “Begin corona zat ik met Ravi – de bassist van Historian – in een ander bandje en toen dacht ik, ik wil iets voor mezelf gaan maken. Toen ben ik begonnen met een eigen project en moest daarvoor uiteraard een naam verzinnen. De naam Historian paste natuurlijk heel goed bij me. Ik dacht eerst wel dat het wellicht wat corny was, en on the nose, maar ik vond het uiteindelijk best wel grappig eigenlijk.”
In korte tijd is er al heel veel gebeurd. Historian begon dan wel als een eenmansproject, uiteindelijk is het een echte en hechte viermansformatie geworden. Naast zanger/gitarist Joris Boerma bestaat de band uit Lissie van de Laar op toetsen, Niek de Vries op drums, en Ravi Pakker die bas speelt. Deze bezetting ontstond tijdens het Hit the North-talentontwikkelingstraject. Joris: “Ik heb tijdens Hit the North Sarah Dekker – Moonloops – leren kennen. En zij zit op de Minerva Academie voor Popcultuur in Leeuwarden. Op een gegeven moment was ik op zoek naar nieuwe mensen voor de band, en ik vroeg haar of ze nog mensen kende. Ravi van mijn vorige band is dus gebleven – die is van drums naar bas gegaan – en de rest is dan afkomstig van connecties van de academie.” Historian won in 2022 de Play at Vicefest-wedstrijd, waardoor de band het festival van The Vices mocht openen in Groningen, Berlijn, en Londen, en binnenkort nog in Gent. En daar bleef het niet bij. Dit jaar werd Historian ook nog eens geselecteerd voor het grootste rondreizende festival van Nederland, de Popronde.
En dan is er ook al een debuutalbum af. De huidige formatie van Historian bestaat vanaf eind juli 2022, echter begin mei van dat jaar was Joris al begonnen met het opnemen van het eerste album. Dit deed hij samen met producer Harmen Ridderbos – bekend van Town of Saints en Electropoëzie. “Ook al begon Historian dus als een project van mij, later werd de band echt meer iets van ons vieren. Bij de laatste paar stappen van de plaat kwam er ook direct meer band-inbreng bij. Heel cool uiteindelijk hoe dat in zijn werk is gegaan.” Ook de samenwerking met producer Harmen Ridderbos beviel heel goed. “Ik ben bij hem gekomen omdat ik het door hem geproduceerde debuutalbum van Cashmyra – Moreel Verwerpelijk – zo vet vond klinken. Hij was tijdens de opnamen ook wel een beetje een Obi-Wan-Kenobi-figuur, een mentor die handige tips gaf. Zelfs heeft hij bij een aantal nummers van het album ook oplossingen aangedragen waardoor hij ook writing-credits heeft gekregen. Bijvoorbeeld bij Deeper End: de demo had een heel andere tekst en ik kon hem eigenlijk niet meer terugluisteren. Dus ik vroeg Harmen: hoe moet dit goed komen? We hebben maar drie kwartier gebrainstormd en toen was de tekst er zo uit.”
“Historian is een soort love letter to the past omdat we de vetste dingen uit het verleden willen samenbrengen in één geheel”
Historian is een band met liefde voor het verleden, maar wil absoluut ook in het heden staan. “We hebben het graag ook vers, we willen niet dat het te bruin is. Het is wel fijn dat de band nu een mix is van een duidelijke inspiratie vanuit de muziekhistorie en ook een nieuwere inbreng.” En qua publiek? “Het is een beetje een cliché, maar onze muziek is voor iedereen. Er is wel een tweedeling te zien tijdens de optredens. Je ziet mensen van onze eigen leeftijd die het heel tof vinden, studenten bijvoorbeeld, die direct een reactie hebben, die meeswingen en luid klappen. En dan heb je mensen die wat achteraan staan, die je ziet denken: ‘dat is best een goed bandje’. Dat zijn meer mensen van mijn ouders’ leeftijd. Maar juist die mensen komen vaak naar ons toe en vertellen over de topbands die ze vroeger hebben gezien, nog in een wat kleinere zaal. Dat vind ik heel cool, want dan zien ze iets van die bands terug in ons. Er was eens iemand die begon over Peter Green’s Fleetwood Mac en iemand die begon over Wings. Dat vind ik dan wel echt heel erg mooie complimenten.”
(tekst gaat door onder de videoclip)
De band klinkt niet alleen voor een deel vintage, het uiterlijk van de band klopt ook nog eens helemaal. “Het idee van hoe Historian eruit ziet, de classy oude Hollywood vibe, komt puur omdat ik naast de passie voor muziek ook echt een passie heb voor antieke mannenkleding uit de jaren 30 en 40. Ik verzamel dat, daar gaat veel van mijn geld naar toe. Die kleding heeft sowieso invloed op de uitstraling van de band. Want ik zou nooit ervoor kiezen me anders te kleden. Gelukkig vond de band het eigenlijk ook wel heel erg cool, zoals ik het me herinner. Ze zagen er zeker wat in. Het uiterlijk is een mix van echt jaren 30 en 40, met de gouden en oranje kleuren van die tijd, maar ook met het bruin van een hammondorgel en de oude gitaren. Historian is een soort love letter to the past omdat we de vetste dingen uit het verleden willen samenbrengen in één geheel.”
Er is liefde voor het verleden, maar kan er ook met een roze bril worden gekeken naar de toekomst? Historian zit op dit moment in een ongekende flow. Veel lijkt in één keer te lukken. “We hebben een momentum dat we eigenlijk amper kunnen bevatten. We hebben heel vaak direct een ‘ja’ gekregen waar we vaker eerst een ‘nee’ zouden verwachten. Drie keer op drie was het raak, met Hit the North, met Vicefest, en met de Popronde.” Wat zou het mooi zijn als dan een volgende droom ook uit zou kunnen komen. “Noorderslag! Als er goed wordt gereageerd op de singles, als de Popronde goed is gegaan, én als de juiste mensen in de industrie er dan iets in zouden zien zitten, zou het wellicht kunnen lukken. Het absoluut beste scenario zou zijn als we de plaat kunnen uitbrengen in het weekend van Noorderslag. Dat mensen ons zien en dan het album ook gaan luisteren en dan gaan denken: Historian is er om te blijven.”
Het Amsterdamse ALOYSE debuteert met invisible, een nummer dat sterk aan The Cure doet denken tot de naamgeefster van het trio begint te zingen. Vanaf dat moment lijkt ALOYSE vooral op zichzelf. Helemaal als Bernice Aloyse Pisters haar stem verheft.
ALOYSE verkent terreinen waar ze niet veel andere Nederlandse bands zullen tegenkomen, die van de persoonsgebonden luister-indie. Invisible is geschreven door BA Pisters en geproduceerd door JJJ Sielcken. ALOYSE loopt momenteel de Popronde. Grote kans dus dat ze een dezer weekenden bij jou in de buurt spelen.
Strangers (Fight Night) is (voor ons) de opvolger van All I See, een nummer dat we IJsbreker-waardig vonden. De reacties waren echter niet onverdeeld gunstig. Veel luisteraars bleken moeite te hebben met de vibrato van de frontmeneer van Girls and Girls, Kia James. Na herhaalde blootstelling bleek de irritatie gelukkig grotendeels over te gaan. Ook een optreden op London Calling hielp bij de gewenning.
Daarom durven we het nu wel weer aan om een nieuw nummer van de Australiërs te gaan draaien. De nieuwste single van Girl and Girl begint met wat klinkt als een ongebruikte lick uit het Beatles-songbook ca 1965. Tot de band er plots de beuk in gooit en het tempo opvoert van looppas naar draf. Wanneer meneer James dan begint met zijn bibberzang kan het echt geen andere band meer zijn dan die drie boys en hun drummende tante uit Queensland.
Op 2 november volgt de EP Fight Night, genoemd naar de opnamestudio die zich boven een platenzaak bevind die (funfact!) Dutch Vinyl heet.
We zijn een beetje laat met de nieuwe single van Egyptian Blue. Maar aangezien we waarschijnlijk toch de enige (Nederlandse) radiozender zijn die To Be Felt draaien is er geen haan die er naar kraait.
To Be Felt is de opvolger van GM hit Skin en wederom een geslaagde oefening in het post punk idioom. Ook als je weinig op hebt met eigentijdse punk, maar wel van gitaren houdt heb je een ook goede aan Egyptian Blue. To Be Felt is het 4e liedje dat de band heeft vrijgegeven in aanloop naar de release volgende week van hun debuutalbum, A Living Commodity.
4B2M, de vier broers van twee moeders pikken de draad weer op met een nummer waarin niet wordt gezongen, of wel een ‘instrumental’.
LFO klinkt spannend en dreigend, dystopisch zelfs. Dit geheel in lijn met de teneur van de docu waarvoor de ‘band of brothers’ de track hebben opgenomen. De nieuwe single van de satellietgroep van De Staat, Go Back To The Zoo en Jo Goes Hunting maakt deel uit van de soundtrack van deel 2 van ‘2034 The Big Breakthrough’. Dat is een documentaireserie over het jaar waarin de dijken doorbreken en Nederland voor 92% onder water komt te staan. In de docu blikken de onheilsprofeten terug op het jaar 2023. Toen we hadden we ook al veel aan ons hoofd, maar nog wel droge voeten. Voor meer info zie clip.
Ja Pete Doherty en Carl Barát leven dus nog en lijken hun zaakjes weer voldoende op orde te hebben om een doorstart te maken. Ouder, hopelijk ook wat wijzer en in geval van Doherty een stuk corpulenter.
Negen jaar na de vorige is er een nieuw album aanstaande van de roemruchte Libertines. Nieuwe single Run Run Run, een compositie van Carl Barát (en Danny Connors) klinkt als klassieke Clash, een footstomper en meezinger eerste klas. Helmaal niks nieuws onder de zon, maar voor vernieuwing was je bij deze boys toch altijd al aan het verkeerde adres. Nu maar hopen dat de mannen trouw hun AA bijeenkomsten blijven bezoeken en eventuele inkomsten netjes opzij zetten voor later.
Het (tweede) comeback album van The Libertines heet ‘All Quiet On The Eastern Esplanade’, is hun vierde in totaal en verwachten we in maart volgende jaar.
De Noord-Ierse indiepopband Two Door Cinema Club hadden we stiekem al een beetje afgeschreven, helemaal na het matige vorig jaar verschenen album, maar de (ooit) festivallieveling komt verrassend sterk uit de hoek met het Alive & Kicking-achtige Sure Enough. Two Door Cinema Club staat nog steeds garant voor catchy synths en voetjes van de vloer. We kunnen dus ook wel verwachten dat er een zesde album aan zit te komen, dat is goed nieuws. Helemaal als je je bedenkt dat bassist Kevin Baird kampt met een auto-immuunziekte.
Two Door Cinema Club gaat op tour met Day Wave en Joywave. UK en Spanje zijn vooralsnog het dichtstbij.
Als je als postpunkband een dansnummer hebt geschreven wie kan je dan beter vragen bij de uitwerking daarvan dan James Murphy en zijn befaamde LCD Soundsystem? De transatlantische samenwerking mag als zeer geslaagd worden beschouwd.
Uiteraard is Dancer geen gewone dancetrack net zomin als IDLES een gewone postpunkband is of LCD een doorsnee dance-act. Het nummer begint met een vioolintro dat zo veel lijkt op dat van It’s A Man’s World van James Brown dat het niet anders dan een ode kan zijn aan mister dynamite. Het is de start van een track die stuitert als een kangoeroe op een skippybal. Zanger Joe Talbot spoort de dansers aan met kreten als ‘cheek to cheek and hip to hip’ daarbij gesteund door een koor dat niet geheel nuchter lijkt.
Dancer komt op het nieuwe, vijfde album van IDLES, TANGK, een co-productie van de band’s Mark Bowen, Nigel Goodrich en Kenny Beats. Releasedatum 16/2/24.
